Wojna kaukaska
W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Wojna kaukaska, badając jego różne aspekty i znaczenia. Od swego powstania do dzisiejszego znaczenia, Wojna kaukaska był obiektem zainteresowań i badań różnych dyscyplin. Na przestrzeni historii Wojna kaukaska wzbudzał ciekawość i debatę wśród ekspertów i fanów, generując szerokie spektrum opinii i teorii. W tym artykule postaramy się rzucić światło na Wojna kaukaska i przeanalizować jego wpływ na społeczeństwo, kulturę i życie codzienne. Ten fascynujący temat zachęca nas do refleksji i kwestionowania naszego postrzegania, prezentując wzbogacającą i różnorodną panoramę, która zasługuje na uważne zbadanie.
| rosyjska polityka kolonialna | |||
| |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Wynik |
zwycięstwo Rosji | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Wojna kaukaska (ros. Кавказская война) – wojna pomiędzy Imperium Rosyjskim, a ludami kaukaskimi, trwająca w latach 1817–1864.
W latach 1801–1813 Imperium Rosyjskie podbiło i przyłączyło wiele małych państw na Kaukazie. Przeszkodą na drodze do zdobytych terenów byli kaukascy górale z Czeczenii i Dagestanu. Car Rosji wydał wówczas wojsku rozkaz podbicia także tych terenów.
W roku 1817 doszło do wybuchu wojny kaukaskiej. Przeciwnikiem Rosjan były ludy kaukaskie dowodzone przez Mohammeda Ghazi (poniósł śmierć w roku 1832 podczas szturmu na Gimry), Gamzat-beka (zamordowano go w walce o władzę), oraz Imama Szamila.
Aż do roku 1857 Czeczeni oraz ludy Dagestanu skutecznie utrudniały Rosjanom opanowanie ważnego strategicznie obszaru na Kaukazie. W tym roku Rosjanie sformowali Samodzielny Korpus Kaukaski liczący 200 000 ludzi i 200 dział. Dwa lata później w Aule Gunib do niewoli rosyjskiej dostał się ostatecznie Imam Szamil (25 sierpnia 1859) co przyczyniło się po części do wygaśnięcia walk. Ostatnim aktem wojny było zajęcie przez Rosjan bazy powstańców w uroczysku Kbaada w roku 1864.
Galeria
-
Szturm Rosjan na Gimry (1832) – obraz Franza Roubauda z roku 1891 -
-
Przypisy
- ↑ Веденеев Д. 77 тысяч // Родина : российский исторический иллюстрированный журнал. — М., 1994. — № 3—4. — С. 123. Архивировано 8 октября 2013 года.
Bibliografia
- Zygmunt Czarnotta, Zbigniew Moszumański: Czeczenia 94–95, Wydawnictwo Altair, Warszawa 1995.