W dzisiejszym świecie Wołodymyr Kłyczko to temat, który przyciągnął uwagę wielu osób. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na kulturę popularną, Wołodymyr Kłyczko stał się częstym tematem rozmów na całym świecie. Wraz z szybkim rozwojem technologii i postępującą globalizacją, Wołodymyr Kłyczko zyskał znaczącą rolę w codziennym życiu ludzi. W tym artykule przyjrzymy się bliżej wpływowi Wołodymyr Kłyczko na różne aspekty społeczeństwa i zbadamy, jak ukształtował on świat, w którym żyjemy. Poprzez szczegółową analizę staramy się rzucić światło na wiele aspektów Wołodymyr Kłyczko i jego ewolucję w czasie.
Wołodymyr Kłyczko (2023) | |||||||||||||
Pseudonim |
Dr Steelhammer | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
25 marca 1976 | ||||||||||||
Obywatelstwo | |||||||||||||
Wzrost | |||||||||||||
Masa ciała |
109 kg | ||||||||||||
Styl walki |
praworęczny | ||||||||||||
Kategoria wagowa |
ciężka | ||||||||||||
Bilans walk zawodowych | |||||||||||||
Liczba walk |
69 | ||||||||||||
Zwycięstwa |
64 | ||||||||||||
Przez nokauty |
53 | ||||||||||||
Porażki |
5 (4 KO) | ||||||||||||
Remisy |
0 | ||||||||||||
Nieodbyte |
0 | ||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Strona internetowa |
Wołodymyr Wołodymyrowycz Kłyczko (ukr. Володимир Володимирович Кличко), Władimir Władimirowicz Kliczko (ros. Владимир Владимирович Кличко), (ur. 25 marca 1976 w Semipałatyńsku) – ukraiński bokser wagi ciężkiej, były mistrz świata organizacji IBF, WBO, IBO oraz superczempion WBA. W swojej karierze pokonał 23 zawodników o tytuł mistrza świata wagi ciężkiej, najwięcej w historii boksu. Młodszy brat pięściarza Witalija Kłyczki.
Największym sukcesem Kłyczki w boksie amatorskim był złoty medal w wadze superciężkiej zdobyty na Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie w 1996 (pokonał reprezentanta Tonga Paeę Wolfgramma). Kłyczko był też pięciokrotnym mistrzem Ukrainy, wicemistrzem Europy z 1996, mistrzem Europy juniorów z 1993 oraz srebrnym medalistą mistrzostw świata juniorów z 1994. Jego bilans walk amatorskich to 112 walk wygranych i tylko 6 porażek.
W latach 90. był zawodnikiem m.in. Gwardii Warszawa.
Karierę zawodową rozpoczął w Niemczech, razem ze swoim starszym o pięć lat bratem, Witalijem. W swoim debiucie znokautował w pierwszej rundzie Fabiana Mezę. W ciągu dwóch następnych lat stoczył łącznie 24 pojedynki. Wszystkie wygrał, większość kończąc nokautem w pierwszych rundach.
5 grudnia 1998 doznał pierwszej, zaskakującej porażki – z przeciętnym amerykańskim pięściarzem Rossem Puritty. Kłyczko miał znaczną przewagę, lecz pod koniec walki zupełnie stracił siły. W dziesiątej rundzie dwukrotnie leżał na deskach, a w jedenastej, po kolejnych silnych ciosach Amerykanina, trener Wołodymyra wbiegł na ring i przerwał walkę.
W 1999 wygrał wszystkie siedem walk, w tym z Axelem Schulzem o mistrzostwo Europy.
Kolejny rok był dla Kłyczki bardzo udany. Najpierw pokonał przed czasem trzech kolejnych rywali: Paea Wolfgramma (nokaut w pierwszej rundzie), Davida Bostice (w drugiej rundzie, wcześniej Amerykanin był cztery razy liczony) oraz Monte Barretta (pięć razy na deskach, techniczny nokaut w siódmej rundzie). W październiku dostał szansę walki o mistrzostwo świata organizacji WBO z Chrisem Byrdem. Amerykanin wywalczył ten tytuł pół roku wcześniej, wygrywając ze starszym bratem Wołodymyra, Witalijem. Wołodymyr miał w tej walce znaczną przewagę i wygrał zdecydowanie na punkty, a Byrd dodatkowo zaliczył dwa upadki – w dziewiątej i jedenastej rundzie.
W 2001 Kłyczko stoczył dwie walki w obronie mistrzowskiego pasa. Nie dał w nich swoim rywalom żadnych szans, pokonując technicznym nokautem najpierw Derricka Jeffersona (druga runda), a następnie Charlesa Shufforda (szósta runda).
W 2001 wystąpił również w filmie Ocean’s Eleven: Ryzykowna gra.
Następny rok to kolejne trzy udane obrony – z Francois Bothą, ponad czterdziestoletnim byłym mistrzem świata Rayem Mercerem oraz z Jameelem McCline. Także te walki wygrał przed czasem.
Tytuł mistrzowski stracił 8 marca 2003, w swojej szóstej obronie, z południowoafrykańskim bokserem Corrie Sandersem. Walkę przegrał zaskakująco szybko, przez techniczny nokaut w drugiej rundzie, ale już w pierwszym starciu był dwa razy liczony.
Po dwóch kolejnych łatwo wygranych walkach w Niemczech, Kłyczko zmierzył się z Lamonem Brewsterem o wakujący tytuł mistrza świata organizacji WBO, ponieważ Corrie Sanders zrzekł się go aby móc walczyć z Witalijem Kłyczko o pas mistrzowski organizacji WBC. Walka odbyła się 10 kwietnia 2004 w Las Vegas. Przez cztery pierwsze rundy Ukrainiec miał znaczną przewagę. W czwartej rundzie po ciosie Kłyczki Brewster leżał na deskach. Jednak w następnej rundzie sytuacja diametralnie się odwróciła. Po serii silnych ciosów Wołodymyr był liczony, a po zakończeniu piątej rundy najpierw upadł, a później nie mógł dojść o własnych siłach do swojego narożnika. Sędzia był zmuszony zakończyć walkę.
Po pokonaniu w dwóch następnych potyczkach DaVarryla Williamsona i Eliseo Castillo Kłyczko stanął do walki eliminacyjnej o pozycję numer jeden w rankingu organizacji IBF i WBO. Jego rywalem był Nigeryjczyk Samuel Peter. Ukrainiec wygrał ten pojedynek na punkty, mimo że trzy razy leżał na deskach i był liczony.
22 kwietnia 2006 Kłyczko stoczył kolejną walkę o tytuł mistrza świata, tym razem organizacji IBF. Jego rywalem był po raz drugi Chris Byrd. Pojedynek miał jednostronny przebieg i zakończył się zwycięstwem Kłyczki po technicznym nokaucie w siódmej rundzie. W listopadzie 2006 w siódmej rundzie zwyciężył z Calvinem Brockiem.
10 marca 2007 przez techniczny nokaut już w drugiej rundzie pokonał Raya Austina, a 7 lipca tego samego roku udanie zrewanżował się Lamonowi Brewsterowi, pokonując go w szóstej rundzie.
23 lutego 2008 w Nowym Jorku w Madison Square Garden stoczył walkę unifikacyjną z mistrzem WBO, Sułtanem Ibragimowem. Kłyczko po nudnej walce wygrał pojedynek na punkty. 12 lipca tego samego roku pokonał przez techniczny nokaut w jedenastej rundzie Tony Thompsona. W ostatniej walce w 2008 roku w grudniu pokonał przez techniczny nokaut w siódmej rundzie Hasima Rahmana, mając dużą przewagę przez całą walkę.
20 marca 2010 podczas gali w Düsseldorfie znokautował w dwunastej rundzie Amerykanina Eddiego Chambersa lewym sierpowym. 11 września 2010 we Frankfurcie znokautował w dziesiątej rundzie Samuela Petera.
2 lipca 2011 w walce unifikacyjnej jednogłośnie na punkty pokonał mistrza świata organizacji WBA Davida Haye’a. Sędziowie punktowali: Adalaide Byrd (117:109), Michael Pernick (118:108) oraz Stanley Christodoulou (116:110) na korzyść Kłyczki. 3 marca 2012 zmierzył się z byłym mistrzem wagi junior ciężkiej Jean-Marc Mormeckiem, pokonując go przez techniczny nokaut w czwartej rundzie. 7 lipca 2012 skrzyżował rękawice z Tonym Thompsonem, w rewanżu za walkę sprzed czterech lat. Pokonał go przez techniczny nokaut w szóstej rundzie.
Na 10 listopada 2012 zakontraktowano walkę Kłyczki z Polakiem, Mariuszem Wachem. Zwycięzcą walki został Kłyczko, pokonując Wacha na punkty.
4 maja 2013 pokonał w szóstej rundzie przez techniczny nokaut Włocha Francesca Pianete.
5 października 2013 w Moskwie zwyciężył na punkty w walce z Aleksandrem Powietkinem. Walka zakończyła się jednogłośną decyzją sędziów 119:104.
26 kwietnia 2014 roku wygrał walkę z Aleksem Leapaiem nokautując go w piątej rundzie.
15 listopada 2014 roku wygrał walkę z Kubratem Pulewem nokautując go w piątej rundzie.
25 kwietnia 2015 w nowojorskiej Madison Square Garden, broniąc kolejny raz z rzędu tytułu, Kliczko wygrał jednogłośnie na punkty 118:109, 116:111 i 116:111 z Amerykaninem Bryantem Jenningsem (19-1, 10 KO).
28 listopada 2015 roku przegrał na punkty walkę z Tysonem Fury (115:112, 115:112, 116:111 na korzyść Fury’ego).
29 kwietnia 2017 w Londynie przegrał przez techniczny nokaut w jedenastej rundzie z Brytyjczykiem Anthonym Joshuą (19-0, 19 KO). Stawką pojedynku były trzy pasy mistrzowskie federacji IBF, IBO i superczempiona WBA.
30 lipca 2017 ogłosił zakończenie kariery.
W roku 2009 bokser zaczął spotykać się z amerykańską aktorką Hayden Panettiere. Dwa lata później para ogłosiła rozstanie. Niespodziewanie w 2013 Kłyczko oświadczył się aktorce. W grudniu 2014 roku przyszła na świat ich córka Kaya Evdokia Kłyczko. W roku 2018 matka aktorki potwierdziła informacje o rozstaniu pary. Córka pozostała pod opieką ojca.