Obecnie Wydział Zagraniczny Wszechrosyjskiej Komisji Nadzwyczajnej przy Ludowym Komisariacie Spraw Wewnętrznych RFSRR to temat, który zyskał duże znaczenie w społeczeństwie. Od momentu powstania budzi zainteresowanie specjalistów, naukowców i ogółu społeczeństwa ze względu na swój wpływ na różne obszary życia codziennego. Jego wpływ rozprzestrzenił się na cały świat, wywołując debaty, refleksje i działania mające na celu zrozumienie jego zakresu i konsekwencji. W tym artykule szczegółowo zbadamy Wydział Zagraniczny Wszechrosyjskiej Komisji Nadzwyczajnej przy Ludowym Komisariacie Spraw Wewnętrznych RFSRR, badając jego pochodzenie, ewolucję i implikacje, jakie reprezentuje dzisiaj. Poprzez szczegółową analizę postaramy się rzucić światło na ten temat i zaproponować krytyczną perspektywę, która pozwoli naszym czytelnikom zrozumieć jego znaczenie i związek z otaczającym nas światem.
Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem I Zarząd Główny KGB (dyskusja).
|
Wydział Zagraniczny Wszechrosyjskiej Komisji Nadzwyczajnej przy Ludowym Komisariacie Spraw Wewnętrznych Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej (ros.) Иностранный отдел (ИНО) Всероссийской чрезвычайной Комиссии (ВЧК) при Совете Народных Комиссаров (СНК) РСФСР – działająca od 20 grudnia 1920 do 6 lutego 1922 struktura wywiadowcza Rosji radzieckiej, zajmująca się wywiadem zagranicznym.
7/20 grudnia 1917 Rada Komisarzy Ludowych powołała Wszechrosyjską Komisję Nadzwyczajną do Walki z Kontrrewolucją i Sabotażem (Всероссийская Чрезвычайная Комиссия при Совете Народных Комиссаров по борьбе с контрреволюцией и саботажем), w ramach której działał Wydział Specjalny. Zajmował się on m.in. agenturalnym rozpoznaniem dla potrzeb kontrwywiadu, w tym za granicą, poprzez zorganizowany w jego ramach Wydział Zagraniczny. Po reorganizacji służb 20 grudnia 1920 rozkazem nr 169 przewodniczącego Komisji Nadzwyczajnej Feliksa Dzierżyńskiego na bazie tego wydziału został powołany Wydział Zagraniczny WCzK, koordynujący swoją działalność z Ludowymi Komisariatami Spraw Zagranicznych i Handlu Zagranicznego, jak również z biurem Kominternu.
Pierwszym pełniącym obowiązki kierownika nowo powstałego wydziału został dotychczasowy kierownik wydziału krajów nadbałtyckich w Ludowym Komisariacie Spraw Zagranicznych Jakow Dawtian, w celach konspiracji posługujący się na nowym stanowisku nazwiskiem Dawydow. Od 20 stycznia 1921 wydziałem kierował Ruben Katanian, 10 kwietnia 1921 ponownie pełnił obowiązki Dawtian. Od 6 sierpnia 1921 do 13 marca 1922 kierownikiem był Solomon Mogilewski, następnie Michaił Trilisser.
Rozkazem Zarządu Administracyjno-Organizacyjnego WKN Nr 9 z 14 stycznia 1921 został sformowany Tajny Zarząd Operacyjny (Секретно — оперативное управление (СОУ)), na czele z Wiaczesławem Mienżynskim, stojącym jednocześnie na czele Wydziału Specjalnego. Zarząd obejmował Wydział Operacyjny, Wydział Specjalny i Wydział Tajny. Po roku Zarząd obejmował 5 Wydziałów: Tajny, Specjalny, Operacyjny, Informacyjny i Zagraniczny.
Powołanie GPU spowodowało przeniesienie Wydziału Zagranicznego do tej instytucji, co nastąpiło 6 lutego 1922.
Za głównych przeciwników wywiad zagraniczny w tym czasie uważał: