W dzisiejszym artykule zajmiemy się tematem Zbigniew Zieliński (siatkarz), zagadnieniem, które wzbudziło duże zainteresowanie współczesnego społeczeństwa. Zbigniew Zieliński (siatkarz) to temat, który w ostatnim czasie był przedmiotem debat i kontrowersji, dlatego niezwykle ważne jest zrozumienie jego znaczenia i wpływu na nasze życie. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Zbigniew Zieliński (siatkarz), od jego pochodzenia i historii po dzisiejsze znaczenie. Ponadto omówimy różne punkty widzenia i opinie, które istnieją wokół Zbigniew Zieliński (siatkarz), w celu zaoferowania pełnej i wzbogacającej wizji tego bardzo istotnego tematu. Przygotuj się na zanurzenie w ekscytującym świecie Zbigniew Zieliński (siatkarz) i odkryj wszystko, co ma do zaoferowania to wydanie!
Data urodzenia |
29 marca 1964 | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Dorobek medalowy | ||||||||||
|
Zbigniew Zieliński (ur. 29 marca 1964) – polski siatkarz, reprezentant Polski, wicemistrz Europy (1983), medalista mistrzostw Polski, zdobywca Pucharu CEV (1990) z Moerser SC.
Karierę sportową rozpoczął w klubie Lechia Tomaszów Mazowiecki. Od sezonu 1981/1982 był zawodnikiem Resovii, z którą zdobył brązowy medal mistrzostw Polski w 1987 i 1988. W sezonach 1984/1985 i 1986/1987 uznany przez Przegląd Sportowy najlepszym siatkarzem ligi. W sezonie 1989/1990 został zawodnikiem niemieckiego Moerser S.C. i zdobył z tą drużyną w 1990 Puchar CEV (jako pierwszy Polak w historii tych rozgrywek). Grał także w klubach francuskich, w sezonie 1996/1997 występował w zespole Kazimierz Płomień Sosnowiec, w sezonie 2001/2002 w Skrze Bełchatów, zdobywając brązowy medal mistrzostw Polski, w sezonie 2005/2006 ponownie w Resovii.
W reprezentacji Polski debiutował 10 maja 1983 w towarzyskim spotkaniu z Bułgarią. Jego największym sukcesem było wicemistrzostwo Europy w 1983. W 1984 był kandydatem do wyjazdu na Igrzyska Olimpijskie w Los Angeles (1984). Wobec bojkotu zawodów zagrał na turnieju zawodów Przyjaźń-84, zajmując z drużyną trzecie miejsce. Wystąpił także na mistrzostwach świata w 1986 (9. miejsce), mistrzostwach Europy w 1985 (4. miejsce), 1989 (7. miejsce) oraz Igrzyskach Dobrej Woli w 1986. Ostatni raz wystąpił w biało-czerwonych barwach 22 kwietnia 1990 w meczu kwalifikacji do mistrzostw świata z Jugosławią – 22 kwietnia 1990. Łącznie w reprezentacji zagrał w 242 spotkaniach, w tym 217 oficjalnych.
Pracuje jako trener z amatorską francuską drużyną polonijną AL Caudry