W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Zygmunt Łempicki (generał), badając jego różne aspekty i znaczenia. Zygmunt Łempicki (generał) to temat, który wzbudził zainteresowanie wielu ludzi na przestrzeni dziejów, ponieważ ma znaczenie przekraczające granice i kultury. Od swoich początków do dzisiejszego wpływu Zygmunt Łempicki (generał) był przedmiotem badań i debat, generując niekończące się opinie i refleksje. Idąc tym tropem, zagłębimy się w złożoność Zygmunt Łempicki (generał), analizując jego wpływ w różnych kontekstach i jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie.
gen. Zygmunt Łempicki w mundurze rosyjskim | |
tytularny generał dywizji | |
Pełne imię i nazwisko |
Zygmunt Leonard Łempicki |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
5 listopada 1867 |
Data i miejsce śmierci |
27 lutego 1932 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1887–1921 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
zastępca dowódcy okręgu |
Główne wojny i bitwy |
wojna rosyjsko-japońska, |
Odznaczenia | |
Zygmunt Leonard Łempicki (ur. 5 listopada 1867 w Koderyszkach, zm. 27 lutego 1932 w Warszawie) – tytularny generał dywizji Wojska Polskiego.
Urodził się 5 listopada 1867 roku w majątku Koderyszki, w powiecie suwalskim ówczesnej guberni suwalskiej, w rodzinie Mieczysława i Kornelii z Rekoszów.
Od 1885 był oficerem rosyjskiej kawalerii. Brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904–1905. W 1909 roku, w stopniu podpułkownika, pełnił służbę w 13 Narewskim Pułku Huzarów w Siedlcach. W latach 1915–1917 dowodził rosyjskim 13 pułkiem dragonów.
Po rewolucji lutowej, w okresie listopad 1917 – luty 1918 organizator i dowódca 3 pułku ułanów w I Korpusie Polskim na Wschodzie (w Rosji). Luty – lipiec 1918 dowódca Brygady Jazdy, a potem Dywizji Ułanów. Stoczył na ich czele kilka potyczek i zasłynął jako pełen fantazji kawalerzysta.
Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Do kwietnia 1921 zajmował kolejno stanowiska: prezesa Komisji Kwalifikacyjnej Dla Oficerów Jazdy, prezesa Komisji Rejestracyjnej Jazdy, pełniącego obowiązki Inspektora Jazdy, szefa Departamentu VIII Taborów i Koni Ministerstwa Spraw Wojskowych, zastępcy dowódcy Okręgu Generalnego „Kielce”. 1 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu generała podporucznika, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Był wówczas członkiem Rady Wojskowej. Z dniem 1 kwietnia 1921 roku przeniesiony został w stan spoczynku, w stopniu generała podporucznika. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu tytularnego generała dywizji. Na emeryturze mieszkał w Warszawie. Zmarł 27 lutego 1932 roku w swoim mieszkaniu przy ul. Żurawiej 20 w Warszawie, po długich i ciężkich cierpieniach. 3 marca 1929 roku został pochowany w alei zasłużonych na cmentarzu Powązkowskim (grób 8/9).
Zygmunt Łempicki 3 września 1898 roku zawarł związek małżeński z Julią Michaliną z Żabów. Nie pozostawił potomstwa.