İnguşlar
Bu yazıda İnguşlar'i ve ilgili tüm yönlerini derinlemesine analiz edeceğiz. İnguşlar, toplum, ekonomi, kültür ve diğer birçok alan üzerinde önemli bir etkiye sahip olduğundan günümüzde büyük önem taşıyan bir konudur. Yıllar boyunca İnguşlar sürekli tartışmalara yol açtı ve farklı sektörlerde artan ilgiyi ateşledi. Bu bağlamda, İnguşlar'in doğası ve kapsamının yanı sıra kısa ve uzun vadeli sonuçlarını da tam olarak anlamak çok önemlidir. Bu nedenle, bu makale, bilgiyi zenginleştirmek ve küresel öneme sahip bu konu etrafında yapıcı bir tartışmayı teşvik etmek amacıyla İnguşlar hakkında kapsamlı ve ayrıntılı bir bakış sunmayı amaçlamaktadır.
| Önemli nüfusa sahip bölgeler | |
|---|---|
 Rusya | 444,833 |
 Kazakistan | 16,893 |
 Belçika | 8,000 |
 Norveç | 3,000 |
 Irak | 2,000 |
 Ukrayna | 455 |
İnguşlar (İnguşça: галгай), Kuzey Kafkas halklarından biridir. Büyük çoğunluğu Rusya Federasyonu'na bağlı İnguşetya’da yaşar. Günümüzde İnguşlar'ın büyük çoğunluğu, Müslüman’dır ve Çeçence ile yakın akraba bir dil olan İnguşça konuşurlar. İnguşlar, Sovyet döneminde Çeçen-İnguşya Özerk Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti içinde Çeçenlerle bir arada yaşıyorlardı. Sovyetler Birliği'nin dağılmasından sonra Çeçenlerden ayrılarak İnguş Cumhuriyeti adı ile ayrı bir cumhuriyet oldular.
Kökleri
Bir inanışa göre İnguşların atalarının MÖ 10.000-8.000 yıllarından, Ortadoğu'daki Bereketli Hilal'den Kafkasya’ya göç ettiler. Ali-Yurt ve Magas yakınlarında bulunan ve MÖ 6000-4000 yıllarına tarihlenen çanak ve çömlekler, ayrıca taş baltalar, cilalı taş aletler, kap ve kacaklar, bu yörede çok eskilerden beri yerleşmelerin olduğunu gösterir.
Tarih
İnguşların tarihi Çeçenlerin tarihi ile yakından ilişkilidir. Her iki halkın atalarının "Nakh"lar olduğu kabul edilir. 7. yüzyıl Bizans kaynaklarında Nakhların Kafkas Dağlarının yerli halkları olduğundan söz edilir. Nakhlar, 15. ve 16. yüzyıllarda dağlardan kuzeydeki ovalık alanlara inmişlerdir. 16. yüzyılda kuzey ovalık bölgelerdeki nüfusun çoğunluğu İslam dinini benimsemiştir. Bu kabileler, 18. yüzyılda Çeçen ve İnguş halkları olarak ayrılmışlardır.
İnguşlar, 1810 yılından itibaren Rusların yönetimi altına girmeye başladılar. II. Dünya Savaşı’n sonlarında 23 Şubat 1944 tarihinde topyekûn, Nazilerle işbirliği yaptıkları ya da yapmaları olasılığı olduğu gerekçesiyle Kazakistan ve Sibirya’ya sürüldüler. Bu sırada İnguşların üçte ikisinin kırıldığı tahmin edilmektedir. 1950’lerde, Stalin’in ölümünden sonra, hakları iade edilen İnguşların 1957’de topraklarına dönmesine izin verildi.
Ne var ki bu sırada topraklarına Osetler yerleştirilmiş ve topraklarının bir bölümü de Kuzey Osetya’ya katılmıştı. Ülkelerine dönen İnguşlar, Osetlerin kötü muamelerine maruz kaldılar. Sovyetler Birliğinin dağılmasından sonra ve Ekim 1992’deki etnik çatışmalar sonrasında Kuzey Osetya’da Prigorodny bölgesinde kendi topraklarında yaşayan İnguşlar zorla yerlerinden edildiler.
Kültür
İnguşlar, daha çok geleneksel kültürüyle zengin bir halktır. Efsaneler, destanlar, masallar, şarkılar ve fıkralar, bu geleneksel kültürün önemli yanını oluşturur. İnguş halkının geleneksel müziği, şarkıları ve halk dansları dikkat çekicidir. Deçkh-paundar İnguşların en ünlü çalgısıdır ve Gürcülerin panduri adlı çalgısını andırır. Halk arasında genellikle kadınların çaldığı ve akordiyona benzeyen kêğıt paondar, diğer önemli çalgılarıdır.
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ^ "Russian Census 2010: Population by ethnicity". 24 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2013.
- ^ "Ждут ли Юнус-Бека Евкурова в Европе и коротко об организаторах встречи в Бельгии". Habar.Org. 22 Şubat 1999. 24 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2013.
- ^ "ЧЕЧЕĐ?Đśđť и Đ˜Đ?Đ"Đłđ¨Đ˜! Đ&#X;Đžń‡Đľđźńƒ вы но выхОđ´Đ¸Ń‚Đľ на Ńƒđťđ¸Ń†Ń‹ Đ?Đžń€Đ˛Đľđłđ¸Đ¸?". Diaspora.no. 24 Ocak 2011. 5 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2013.
