Bu makalede, toplumun çeşitli yönleri üzerindeki etkisi nedeniyle son zamanlarda önem kazanan Diksiyon konusu ele alınacaktır. Diksiyon farklı alanlarda tartışma, analiz ve tartışmalara konu olmuş, çelişkili görüşler yaratmış ve akademisyenlerin, uzmanların ve kamuoyunun ilgisini çekmiştir. Bu anlamda, Diksiyon'in gerektirdiği sonuçları ve sonuçları tam olarak araştırmak ve aynı zamanda etkisini hafifletebilecek olası çözümler ve eylemler üzerinde düşünmek zorunludur. Multidisipliner bir yaklaşımla, Diksiyon ile ilgili çeşitli yönler incelenecek ve kapsamını ve mevcut bağlamını anlamamıza olanak tanıyan kapsamlı ve eleştirel bir vizyon sunulacak.
Diksiyon, konuşulan dilin incelenmesi ve kullanılmasıdır. Fonetik, sesleri veya fonemleri inceler; diksiyon ise konuşma sanatı ve tekniği olarak fonetiği tamamlar.
Bir şiiri, bir nutku, bir piyesteki rolü söylemek, okuma tarzını belirten "diksiyon" denilen sanat, konuşma organlarının, yatkın veya çalışmayla işlek hale gelmiş olmasını gerektirir.
Diksiyonun çeşitli bölümleri vardır: heceleri belirtme, telaffuz, noktalama, ses perdesini ayarlama, inşat. Bazen ton ve tarz bakımından yapaylığa kaçan, bazen günlük konuşma diline, gerçek söyleyişe yaklaşan diksiyon, edebiyat ve tiyatro anlayışıyla bağlantılı olarak gelişmiştir. Türkçenin özellikleri, doğru nefes almak, sesin etkili kullanımı, vurgu, tonlama, ulama, durak, sık yapılan yanlışlar diksiyonun alt başlıklarıdır.