Bir sonraki yazımızda Enhanced Interior Gateway Routing Protocol'in büyüleyici dünyasını keşfedeceğiz. Enhanced Interior Gateway Routing Protocol, toplum üzerindeki etkisinden farklı alanlardaki çoklu uygulamalarına kadar her yaştan ve ilgi alanından insanın dikkatini çekti. Tarihini derinlemesine inceleyeceğiz, bugünle olan ilgisini analiz edeceğiz ve gelecekteki olası beklentileri tartışacağız. Ek olarak, bu heyecan verici konuya tam ve dengeli bir bakış sunarak Enhanced Interior Gateway Routing Protocol'in sunduğu yararları ve zorlukları yakından inceleyeceğiz. Enhanced Interior Gateway Routing Protocol'in sunduğu her şeyi keşfetmek için bu yolculukta bize katılın.

Enhanced Interior Gateway Routing Protocol (EIGRP), yönlendirme kararlarını ve yapılandırmasını otomatikleştirmek için bir bilgisayar ağında kullanılan gelişmiş bir mesafe vektörü yönlendirme protokolüdür. Protokol, Cisco Systems tarafından yalnızca Cisco yönlendiricilerinde kullanılabilen tescilli bir protokol olarak tasarlanmıştır. 2013 yılında Cisco, diğer satıcıların EIGRP'nin sınırlı bir sürümünü Yüksek Kullanılabilirlik (HA) gibi bazı ilişkili özellikleriyle birlikte serbestçe uygulamalarına izin verirken, DMVPN ve büyük ölçekli kampüs dağıtımı için gerekli olan EIGRP saplaması gibi diğer EIGRP özelliklerini sınırlandırdı.[1][2]
EIGRP, aynı otonom sistem içindeki diğer yönlendiricilerle rotaları paylaşmak için bir yönlendiricide kullanılır. RIP gibi iyi bilinen diğer yönlendirme protokollerinin aksine, EIGRP yalnızca artımlı güncellemeler göndererek yönlendirici üzerindeki iş yükünü ve iletilmesi gereken veri miktarını azaltır.
EIGRP, 1993 yılında İç Ağ Geçidi Yönlendirme Protokolü'nün (IGRP) yerini almıştır. Bunun en önemli nedenlerinden biri, IGRP'nin destekleyemediği İnternet Protokolünde sınıfsız IPv4 adreslerine geçilmesidir.