Günümüz dünyasında, Post-teizm çok sayıda insan için büyük önem taşıyan ve ilgi duyulan bir konu haline geldi. Keşfedilmesinden bugüne kadar Post-teizm, bu konudaki bilgimizin artmasına katkıda bulunan çok sayıda çalışmanın, tartışmanın ve bilimsel ilerlemenin konusu olmuştur. Bu makalede Post-teizm ile ilgili farklı yönleri inceleyeceğiz, toplum üzerindeki etkisini, zaman içindeki gelişimini ve geleceğe yönelik olası sonuçlarını analiz edeceğiz. Multidisipliner bir bakış açısıyla Post-teizm'in sunduğu her şeyi ve etkisinin günlük hayatımızın farklı alanlarına nasıl yayıldığını derinlemesine anlamaya çalışacağız.
| Makale serilerinden |
| Dinsizlik |
|---|
Post-teizm, bir tanrıya olan inancın insan gelişiminin önceki bir aşamasına ait olduğu ve bu nedenle teizm ve ateizm ayrımının geçerliliğini yitirdiğine yönelik inançtır. Bu inanç tanrısızlığın bir çeşididir. Terim liberal Hristiyanlıkta ve Hristiyanlık sonrası dönemde görünmektedir.
Frank Hugh Foster, 1918'deki bir konferansta modern kültürün, insanlığın daha önce Tanrı'ya yansıtılan faillik ve yaratıcılık güçlerini ele geçirdiği "teistik sonrası bir aşamaya" ulaştığını söylemiştir.
Denys Turner, Karl Marx'ın teizme karşı ateizmi seçmediğini ancak The Essence of Christian'daki ikili Feuerbachçı seçimi tamamen reddettiğini savunur. Bu, post-teist olmakla birlikte aynı zamanda zorunlu olarak post-ateist olan bir konumdur. Bir noktada Marx, "'ateizm' etiketinin daha az önemsiz olması gerektiğini" savundu ve "din kendi içinde içeriksizdir, varlığını cennete değil dünyaya borçludur ve çarpık gerçekliğin ortadan kaldırılmasıyla, teorisi olan, kendi kendine çökecektir" cümlesinde ısrar eder.
İlgili fikirler, Friedrich Nietzsche'nin "Tanrı öldü" beyanını ve Paul Tillich veya Pema Chödrön'ün transteizmini de içerir.