Dialäkt: Bärndütsch |
Der Sem (hebräisch שֵׁם, griechisch Σημ, arabisch سام Sām) isch der eltisch Sohn vom Noah. Vo syne Nachkomme stammt der Terach der Vater vom Abraham ab.
Der Sem chunnt uf d Wält, wo der Noah 500-jährig isch. Är het no zwee jüngeri Brüetsche, der Ham u der Japhet. Der Sem erläbt zäme mit syre Frou d Sintfluet. Der Sem isch 100-jährig, wo syni Frou, zwöi Jahr nach der Sintfluet, der Arpachschad uf d Wält bringt. Insgsamt het der Sem füf Söhn. Näbscht em Arpachschad het är no der Elam, der Assur, der Lud u der Aram. Bevor i der Bible di vile Stammböim chöme, gits no e Zwüschefall mit em Noah. Nach der Sintfluet pflanz der Noah e Räbbärg. Woner vom Wy probiert wird är dervo psofe u blybt blut im Zält lige. Wo der Ham das gseht, verzellt är das em Sem u em Japhet. Die näh e Dechi, lege beidi Ändine uf ihri Schultere u loufe rückwärts i ds Zält um ihre Vater dermit zue zdecke. Wo der Noah dervo erfahrt, sägnet är der Sem u der Japhet u der Kanaan der Sohn vom Ham verfluecht är. Der Sem stirbt im Alter vo 600 Jahr. (1Mose 5-10 ELB)
Der Sem het füf Söhn gha (1Mose 10,21ff ELB):
D Aramäer, d Assyrer, d Chaldäer, d Elamite u d Lydier wärde also uf e Sem zrüggfüehrt.
Der Usdruck Semit oder Semite basiert uf e Sem. Sit em 19. Jahrhundert wird der Begriff Semit z Dütschland nur no für d Jude bruucht. Vo däm här chunnt ou der Begriff Antisemit.