Barisan Demokratik untuk Pembebasan Palestin

Jangan dikelirukan dengan Barisan Rakyat untuk Pembebasan Palestin.
Barisan Demokratik untuk Pembebasan Palestin
الجبهة الديموقراطية لتحرير فلسطين
SingkatanDFLP
Setiausaha agungNayef Hawatmeh
PengasasNayef Hawatmeh
Yasser Abed Rabbo
Ditubuhkan1969 (1969)
Ibu pejabatDamsyik, Syria
Sayap separa tenteraBriged Penentangan Kebangsaan
Ideologi
Kedudukan politikJauh kiri
Penggabungan serantauPertubuhan Pembebasan Palestin
Perikatan Demokratik
Penggabungan antarabangsaPaksi Penentangan
Majlis Perundangan Palestin
1 / 128
Laman sesawang
Politik Negara Palestin
Parti politik
Pilihan raya

Barisan Demokratik untuk Pembebasan Palestin (DFLP ; Arab: الجبهة الديموقراطية لتحرير فلسطين , al-Jabha al-Dīmūqrāṭiyya li-Taḥrīr Filasṭīn ) ialah sebuah organisasi Marxis-Leninis Palestin sekular ataupun dikenali sebagai Barisan Demokratik, atau al-Jabha al-Dīmūqrāṭiyya ( الجبهة الديموقراطية ). Ia adalah ahli pertubuhan kepada Pertubuhan Pembebasan Palestin, Perikatan Pasukan Palestin dan Senarai Perikatan Demokratik .

Kumpulan itu mengekalkan sayap separa tentera yang dikenali sebagai Briged Penentangan Kebangsaan . Salah satu serangan DFLP yang paling terkenal ialah pembunuhan beramai-ramai Ma'alot yang berlaku pada tahun 1974 di mana 25 pelajar sekolah dan guru terbunuh dalam serangan tersebut. Walaupun Briged Penentangan Kebangsaan mempunyai pejuang yang berpangkalan di Tebing Barat dan Semenanjung Gaza, pejuang ini telah terlibat dalam operasi ketenteraan yang agak sedikit sejak Intifada Al-Aqsa . Briged Penentangan Kebangsaan terus mengambil bahagian dalam latihan latihan di kem separa tentera berhampiran Rafah dan Khan Yunis .

Sejarah

Pembentukan sebagai PDFLP

Barisan Popular untuk Pembebasan Palestin (PFLP) telah ditubuhkan pada tahun 1967 oleh George Habash sebagai pertubuhan berhaluan kiri . Perpecahan PFLP berlakunya pada tahun 1968, dan mencetuskan pembentukan Barisan Demokratik Popular untuk Pembebasan Palestin (PDFLP) yang diketuai oleh Setiausaha Agung Nayef Hawatmeh, yang telah dilantik sebagai pemimpin kecenderungan Maois PFLP. Beliau percaya bahawa di bawah pimpinan George Habash, PFLP telah menjadi terlalu tertumpu kepada hal-hal ketenteraan, dan ingin menjadikan PDFLP sebagai organisasi yang lebih akar umbi dan berfokuskan ideologi. Satu lagi perpecahan dalam PFLP pada tahun 1968 menyebabkan pembentukan Barisan Popular bagi Pembebasan Palestin – Komando Umum (PFLP-GC) oleh Ahmad Jibril, untuk memberi lebih tumpuan kepada pelaksanaan taktikal perjuangan bersenjata.

Pada bulan Mei sehingga Jun 1969, Liga Kiri Revolusi Palestin dan Pertubuhan Pembebasan Popular Palestin bergabung menjadi PDFLP.

PDFLP tidak lama kemudian mendapat reputasi sebagai kumpulan fedayeen Palestin yang paling intelek. PDFLP banyak menggunakan teori Marxist-Leninis untuk menjelaskan situasi di Timur Tengah dan pemimpinnya yang lain termasuklah Yasser Abed Rabbo .

Tahun-tahun awal dan kesederhanaan ideologi

DFLP mengisytiharkan bahawa matlamatnya adalah untuk "mewujudkan Palestin yang demokratik rakyat, di mana orang Arab dan Yahudi akan hidup tanpa diskriminasi, sebuah negara tanpa kelas dan penindasan negara, sebuah negara yang membenarkan orang Arab dan Yahudi mengembangkan budaya kebangsaan mereka masing-masing."

Orientasi politik asal PDFLP adalah berdasarkan pandangan bahawa matlamat negara Palestin hanya boleh dicapai melalui revolusi massa dan " perang rakyat ". Walau bagaimanapun, tidak lama lagi pendirian yang lebih sederhana akan dicapai dan sikap garis keras terhadap perjuangan bersenjata sambil dikekalkan. Parti itu mula berteori mengenai pelbagai penyelesaian kompromi.

DFLP terjejas teruk pada September 1970 oleh tindakan keras di Jordan. Kereta kebal Jordan telah mengebom dan membakar Pejabat penerbitan Al-Charar yang berpangkalan di Amman.

Dari pertengahan 1970-an, kumpulan itu menduduki pendirian politik di tengah-tengah antara Yasser Arafat dan penyokong tegar PLO. DFLP mengecam serangan di luar Israel (seperti rampasan pesawat yang mana Habash PFLP mendapat perhatian) dan yang pentingnya dalam menjadikan negara binasional itu sebagai matlamat PLO pada 1970-an dengan menegaskan keperluan kerjasama antara orang Arab dan Yahudi . Namun, semasa merintis rundingan damai Palestin-Israel melalui hubungan awal dengan pejuang keamanan Yahudi dan Israel, termasuk Matzpen, DFLP melakukan banyak pengeboman kecil dan serangan kecil secara serentak terhadap sasaran Israel, enggan melepaskan perjuangan bersenjata. Pembunuhan beramai-ramai Ma'alot yang berlaku pada tahun 1974, iaitu serangan ke atas sekolah Israel di mana terdapat 27 orang terbunuh, adalah serangan terbesar kumpulan itu.

Antara Fatah dan Penolakan

PDFLP menukar namanya kepada Barisan Demokratik untuk Pembebasan Palestin (DFLP) pada tahun 1974. DFLP juga merupakan penyokong kuat kepada Program Sepuluh Perkara 1974, yang diterima oleh Majlis Kebangsaan Palestin (PNC) selepas melobi oleh Fatah dan DFLP, dan dengan memperkenalkan konsep penyelesaian dua negara dalam PLO, dan membawa kepada perpecahan dalam organisasi yang membawa kepada pembentukan Barisan Penolakan, di mana organisasi radikal seperti PFLP, PFLP-GC, Barisan Pembebasan Palestin dan lain-lain berkumpul dengan sokongan Syria, Libya dan Iraq untuk menentang Arafat dan pendirian PLO arus perdana.

DFLP melakukan serangan pengganas besar di Israel pada tahun 1974, apabila menyerang sebuah sekolah rendah tempatan di kampung Ma'alot. Kanak-kanak sekolah telah diambil sebagai tebusan, dan 22 kanak-kanak yang berumur 14-16 terbunuh apabila komando tentera menyerang mereka.

DFLP bertukar pihak buat sementara waktu dan menyertai Barisan Penolakan pada tahun 1978 selepas bertelagah dengan Arafat dalam beberapa isu, tetapi ia masih menjadi orang tengah dalam pertikaian puak PLO. Dalam situasi tegang yang mencetuskan kepada pemberontakan Fatah 1983, semasa Perang Saudara Lubnan, DFLP menawarkan pengantaraan untuk menghalang pembentukan pimpinan Fatah yang disokong Syria di bawah Said al-Muragha (Abu Musa), puak Fatah al-Intifada. . Usahanya akhirnya gagal, dan PLO terlibat dalam perang saudara Palestin.

Stagnasi pada tahun 1980-an

Dari awal 1980-an DFLP dilihat sebagai organisasi anggota PLO yang paling pro- Soviet dan pro- Cina . Kejatuhan Kesatuan Soviet dan aliran Islam yang semakin meningkat dalam masyarakat Palestin pada tahun 1990-an melemahkan parti itu dari banyak populariti dan sumbernya. Pemimpin China Deng Xiaoping juga bermula untuk mengurangkan sokongan RRC terhadap perjuangan revolusioner di luar negara sepanjang tempoh ini untuk mengurangkan kerosakan terhadap hubungan perdagangan dengan Barat. DFLP terus berwaspada untuk menyokong percubaan Arafat untuk membuka rundingan dengan Israel, tetapi ini tidak menimbulkan kontroversi dalam keahlian.

Intifada Pertama (1987–93) mencetuskan satu peralihan dalam politik Palestin ke arah Tebing Barat dan Semenanjung Gaza, yang mana membuktikan kecacatan teruk bagi DFLP yang sebahagian besarnya berasaskan diaspora . Dengan kebangkitan Islamisme yang pesat dan kumpulan agama seperti Hamas pada 1980-an, DFLP pudar di kalangan belia Palestin, serta kekeliruan dalaman mengenai laluan masa depan organisasi itu telah melumpuhkan pembuatan keputusan politik.

Tiga anggota DFLP telah dibunuh oleh SLA di dalam zon keselamatan Israel di Selatan Lubnan pada 23 Februari 1989. Pembunuhan itu menjadikan jumlah gerila yang terbunuh di Lubnan Selatan sejak awal tahun 1989 kepada tiga puluh.

1991 berpecah

DFLP berpecah pada tahun 1991, dengan puak minoriti yang diketuai oleh Yasser Abd Rabbo (yang semakin rapat dengan Yasser Arafat) telah memihak kepada rundingan Madrid yang pada mulanya menyebabkan autonomi Palestin terhad di Tebing Barat dan Semenanjung Gaza . Diilhamkan oleh Glasnost USSR dan kejatuhan Tembok Berlin, kumpulan ini juga memihak kepada orientasi politik baharu, dan kurang menumpukan perhatian terhadap Marxisme dan perjuangan bersenjata, dan lebih kepada pendemokrasian masyarakat Palestin. Ia membentuk semula dirinya sebagai Kesatuan Demokratik Palestin (FIDA), dan Abed Rabbo secara rasmi dijadikan penasihat Arafat.

Terdapat laporan berkenaan pertempuran bersenjata antara puak di Syria semasa perpecahan. Pejabat Umum DFLP di Damsyik di bawah Nayef Hawatmeh dapat mengekalkan cawangan luarnya, manakala majoriti organisasi di Palestin, terutamanya di Tebing Barat, telah diambil alih oleh FIDA.

Zaman Oslo

DFLP, di bawah Hawatmeh, menyertai kumpulan penolak untuk membentuk Persekutuan Kuasa Palestin (APF) bagi menentang Perisytiharan Prinsip yang ditandatangani pada tahun 1993. Kumpulan ini berhujah bahawa rundingan Oslo adalah tidak demokratik, mengecualikan OLP daripada membuat keputusan dan mencabut hak-hak sah Palestin, tetapi berbeza dengan kebanyakan ahli APF yang lain, mereka tidak menentang penyelesaian dua negara itu. Bersama-sama dengan PFLP, kemudiannya mereka berpecah dengan APF disebabkan perbezaan ideologi, dan sejak pertengahan 1990-an, mereka telah melakukan usaha terhadap penggabungan dengan PFLP dalam skala terhad.

Pada tahun 1999, pada mesyuarat di Kaherah, DFLP dan PFLP telah bersetuju untuk bekerjasama di bawah kepimpinan PLO dalam rundingan status akhir dengan Israel. Kumpulan itu telah digugurkan daripada senarai organisasi pengganas Amerika Syarikat pada Oktober 1999. DFLP kemudiannya diwakili dalam delegasi Palestin pada rundingan Camp David yang tidak berjaya pada Julai 2000.

Intifada Kedua (2000–2005)

DFLP sebahagian besarnya tidak dapat menghadiri semasa Intifada al-Aqsa, yang bermula pada tahun 2000. Kepimpinan ditempatkan di Damsyik, dan kebanyakan organisasi DFLP di Wilayah Pendudukan terbongkar dalam perpecahan FIDA. Kapasiti ketenteraannya semakin pudar sejak gencatan senjata 1993 antara PLO dan Israel, yang dihormati DFLP walaupun mereka membantah Perjanjian Oslo.

Sejak permulaan Intifada Palestin Kedua, DFLP telah melakukan beberapa serangan menembak terhadap sasaran Israel, seperti serangan 25 Ogos 2001 ke atas pangkalan tentera di Gaza yang telah membunuh tiga tentera Israel dan mencederakan tujuh. Walau bagaimanapun, keupayaan ketenteraannya di Wilayah Pendudukan masih terhad, dan penumpuan semula pada perjuangan bersenjata semasa Intifada telah melemahkan organisasi tersebut.

Seorang anonim mengaku bertanggungjawab atas serangan 11 September di Amerika Syarikat bagi pihak DFLP pada 11 September 2001. Ini segera dinafikan oleh Nayef Hawatmeh, yang mengutuk sekeras-kerasnya serangan itu. Walaupun tuduhan itu mendapat perhatian pada hari-hari selepas serangan, ia kini secara universal dianggap palsu.

Pengaruh politik

DFLP menjalankan calon, Taysir Khalid, dalam pilihan raya presiden Pihak Berkuasa Palestin pada tahun 2005. Beliau memperoleh 3.35% undi. Parti itu pada mulanya telah mengambil bahagian dalam perbincangan dengan PFLP dan Parti Rakyat Palestin untuk menjalankan calon berhaluan kiri bersama, tetapi ini tidak berjaya. Dalam pilihan raya perbandaran PA 2005, satu kerusi telah dimenangi.

Dalam pilihan raya 2006 ke Majlis Perundangan Palestin, Barisan Nasional membentuk senarai bersama yang dipanggil al-Badeel (Alternatif) dengan Kesatuan Demokratik Palestin (FIDA), Parti Rakyat Palestin dan parti bebas. Pemimpin DFLP bersejarah Qais Abd al-Karim (Abu Leila) mengetuai senari itu. Sebanyak 2.8% undi popular telah diterima dan memenangi dua daripada 132 kerusi Majlis.

DFLP mengekalkan pengaruh penting dalam Pertubuhan Pembebasan Palestin (PLO). DFLP secara tradisinya merupakan kumpulan ketiga terbesar dalam PLO, selepas Fatah dan PFLP, dan memandangkan tiada pilihan raya baharu diadakan kepada PNC atau Jawatankuasa Eksekutif sejak 1988, DFLP masih menguasai sektor penting dalam organisasi. Peranan PLO diakui telah berkurangan pada tahun kemudian, memihak kepada Pihak Berkuasa Kebangsaan Palestin (PNA), tetapi ia masih merupakan wakil rakyat Palestin yang diiktiraf, dan pengaktifan semula ketuanan perlembagaan PLO ke atas PNA berkaitan dengan perebutan kuasa dalam Masyarakat Palestin adalah satu kemungkinan yang berbeza.

Organisasi dan kepimpinan

DFLP mengadakan kongres agung kebangsaan ke-5 dalam tempoh masa dari bulan Februari hingga Ogos 2007. Kongres itu dibahagikan kepada tiga bulatan selari, iaituTebing Barat, Jalur Gaza dan orang buangan Palestin. Kongres itu memilih Jawatankuasa Pusat yang terdiri daripada 81 ahli penuh dan 21 ahli ganti.

Selepas itu, penutupan kongres agung kebangsaan ke-5 dijalankan, Jawatankuasa Pusat telah memilih semula Hawatmeh sebagai Setiausaha Agung DFLP. Jawatankuasa Pusat juga memilih biro politik 13 ahli, termasuk:

Pangkalan sokongan

DFLP aktif terutamanya di kalangan rakyat Palestin di Syria dan Lubnan, dengan penglibatan yang lebih kecil di Tebing Barat dan Semenanjung Gaza . Cawangan Jordannya bertukar menjadi parti politik berasingan, Parti Rakyat Demokratik Jordan (JDPP atau Hashd), dan DFLP tidak lagi aktif dalam arena politik di sana.

DFLP terutamanya menarik rakyat Palestin dengan konsep gaya hidup yang lebih liberal dan sekular dari aspek sosial, serta Kristian Palestin, terutamanya di bandar Nablus dan Bethlehem.

Akhbar mingguan diterbitkan oleh parti tersebut di beberapa negara Arab, al-Hurriya (Liberty).

Hubungan luar

DFLP dipercayai menerima bantuan kewangan dan ketenteraan terhad dari Syria, di mana ia aktif di kem pelarian Palestin. Nayif Hawatmeh, seorang pemimpin DFLP tinggal di Syria. Ia telah menyediakan latihan ketenteraan kepada militan Marxist–Leninis lain dari Parti Pekerja Kurdistan (PKK) dan Sandinista .

DFLP tidak disenaraikan sebagai organisasi pengganas oleh kerajaan Amerika Syarikat atau Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu . DFLP digugurkan daripada senarai Pertubuhan Pengganas Asing Jabatan Negara AS pada tahun 1999, "terutamanya kerana ketiadaan aktiviti pengganas, seperti yang ditakrifkan oleh undang-undang berkaitan...sepanjang dua tahun lalu."

Tokoh terkemuka

Lihat juga

Rujukan

  1. ^ Bollens, Scott A. (2000). On Narrow Ground: Urban Policy and Ethnic Conflict in Jerusalem and Belfast. State University of New York Press. m/s. 366.
  2. ^ Velez, Federico (2015). Latin American Revolutionaries and the Arab World: From the Suez Canal to the Arab Spring. Ashgate Publishing Limited. m/s. 106.
  3. ^ a b "Profile: DFLP". BBC News. 4 February 2002. Dicapai pada 10 September 2009."Profile: DFLP". Ralat petik: Tag <ref> tidak sah, nama "bbc" digunakan secara berulang dengan kandungan yang berbeza
  4. ^ Abd Rabbo, Yasir, pp. 6-7. Michael R. Fischbach, Encyclopedia of the Palestinians. Infobase Publishing, 2005
  5. ^ Takriti, Abdel Razzaq (2013). Monsoon Revolution: Republicans, Sultans, and Empires in Oman, 1965–1976. Oxford: Oxford University Press. m/s. 105. ISBN 9780199674435. In the late sixties and the early seventies, Maoism was so evident in the discourse of Nayef Hawatmeh, the founder of the Popular Democratic Front for the Liberation of Palestine (PDFLP) that he was satirically dubbed Nayef Zedong.
  6. ^ Demokratiska Folkfronten för Palestinas Befrielse, Dokument nr. 1, p. 1
  7. ^ ‘’Aziya i Afrika segodnya’’ – cited in edition ‘’Välispanoraam 1972’’, Tallinn, 1973, lk 129 (‘’Foreign Panorama 1972’’)
  8. ^ Al-Charar resumed publication of 28 July 1971.
  9. ^ Middle East International No 345, 3 March 1989, Publishers Lord Mayhew, Dennis Walters MP; Fourteen days in brief p.17
  10. ^ Middle East International No 346, 17 March 1989, Publishers Lord Mayhew, Dennis Walters MP; Jim Muir p.7 also explicitly names DFLP
  11. ^ "The "FTO List" and Congress: Sanctioning Designated Foreign Terrorist Organizations" (PDF).
  12. ^ Burke, Jason (26 August 2001). "Attack on Gaza army base kills three". The Guardian. London. Dicapai pada 1 May 2010.
  13. ^ a b EU-Turn. "Institut MEDEA". Diarkibkan daripada yang asal pada 28 September 2007. Dicapai pada 13 January 2016.EU-Turn. Ralat petik: Tag <ref> tidak sah, nama "autogenerated1" digunakan secara berulang dengan kandungan yang berbeza
  14. ^ "ISO Statement on Attacks in New York and Washington, D.C." Diarkibkan daripada yang asal pada 3 March 2016. Dicapai pada 13 January 2016.
  15. ^ "dflp-palestine.org". Diarkibkan daripada yang asal pada 7 August 2011. Dicapai pada 13 January 2016.
  16. ^ a b Marcus, Aliza (2012). Blood and Belief: The PKK and the Kurdish Fight for Independence (dalam bahasa Inggeris). NYU Press. m/s. 55–56. ISBN 9780814759561.Marcus, Aliza (2012). Ralat petik: Tag <ref> tidak sah, nama ":0" digunakan secara berulang dengan kandungan yang berbeza
  17. ^ "dflp-palestine.org". Diarkibkan daripada yang asal pada 7 August 2011. Dicapai pada 13 January 2016.
  18. ^ الحرية - مجلة التقدميين العرب على الانترنت. "الحرية - مجلة التقدميين العرب على الانترنت". alhourriah.org/. Dicapai pada 13 January 2016.
  19. ^ "1999 Report Index". U.S. State Department. 8 October 1999. Dicapai pada 25 June 2017.
Bibliografi

Pautan luar

Templat:Palestinian political parties