In de wereld van vandaag neemt Biarritz een centrale plaats in in de samenleving, hetzij vanwege zijn relevantie op cultureel, politiek, historisch of sociaal gebied. De invloed ervan heeft zich in de loop der jaren uitgebreid en heeft een aanzienlijke impact gehad op het leven van mensen en op de gebeurtenissen in de geschiedenis. Daarom is het essentieel om dieper in te gaan op de studie en analyse van Biarritz, om het belang en de invloed ervan op de ontwikkeling van de mensheid te begrijpen. In dit artikel duiken we in de wereld van Biarritz en onderzoeken we de verschillende aspecten en de impact ervan in verschillende contexten.
Stad in Frankrijk | |||
---|---|---|---|
Situering | |||
Regio | Nouvelle-Aquitaine | ||
Departement | Pyrénées-Atlantiques (64) | ||
Arrondissement | Bayonne | ||
Kanton | Biarritz | ||
Coördinaten | 43° 29′ NB, 1° 34′ WL | ||
Algemeen | |||
Oppervlakte | 11,66 km² | ||
Inwoners (1 januari 2021) |
25.764 (2.210 inw./km²) | ||
Hoogte | 0 - 85 m | ||
Burgemeester | Maider Arosteguy (LR) (2020-2026) | ||
Overig | |||
Postcode | 64200 | ||
INSEE-code | 64122 | ||
Website | biarritz.fr | ||
Foto's | |||
Het strand van Biarritz | |||
|
Biarritz (uitspraak: -rits; Baskisch: Miarritze) is een Franse stad aan de Golf van Biskaje in het zuidwesten van Frankrijk. Het is gelegen in het departement Pyrénées-Atlantiques (64) in de regio Nouvelle-Aquitaine. Biarritz is een populaire badplaats die vooral bekend staat om zijn stranden en zijn geschiedenis als vakantiebestemming voor Europese adel. Het ligt in Frans-Baskenland, vlakbij de grens met Spanje. De stad telde op 1 januari 2021 25.764 inwoners, die Biarrots worden genoemd.
De oorspronkelijke naam van de stad is Béariz.
Biarritz was een bloeiende vissershaven in de middeleeuwen, vooral bekend voor de walvisvangst. Symbolisch voor de stad is de beeltenis van een walvisvaardersboot in het stadsschild. Door het verdwijnen van walvissen uit de Golf van Biskaje moesten de vissers steeds verder varen en stortte de industrie in. Daarboven kwamen verwoestende stormen in de 18e eeuw en de gevolgen van de Franse Revolutie en de Napoleontische Oorlogen.
Biarritz werd een bekende badstad vanaf de negentiende eeuw. Bekende badgasten in de beginperiode waren Napoleon Bonaparte (in 1808), Maria Carolina van Bourbon-Sicilië (in 1828) en Victor Hugo. Biarritz kwam nog meer in de belangstelling toen keizerin Eugénie besloot om er haar vakantieoord van te maken nadat ze er twee maanden had verbleven in 1854 en toen Napoleon III er een paleis liet bouwen. Dit zorgde ervoor dat Biarritz een centrum werd voor de Europese adel en gekroonde hoofden, wat haar de titel «la reine des plages et la plage des rois» (de koningin van de stranden en het strand der koningen) opleverde. In 1863 werd de spoorlijn Parijs-Bordeaux-Bayonne doorgetrokken tot in Biarritz. Ook na het einde van het Tweede Keizerrijk bleef de stad populair als badstad. In 1929 werd op de dijk het gemeentelijk casino geopend. Vanaf het einde jaren 1950 werd Biarritz een centrum voor surfen.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Biarritz het eindpunt van de Atlantikwall.
Van 24 augustus 2019 tot 26 augustus 2019 was Biarritz het decor van de G7-top. De conferentie werd gehouden in La Halle d’Iraty.
De oppervlakte van Biarritz bedroeg op 1 januari 2021 11,66 vierkante kilometer; de bevolkingsdichtheid was toen 2.209,6 inwoners per km².
De onderstaande kaart toont de ligging van Biarritz met de belangrijkste infrastructuur en aangrenzende gemeenten.
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
In de stad ligt spoorwegstation Biarritz. De autosnelweg A63 loopt door de gemeente. De stad wordt bediend door de luchthaven Biarritz-Pays Basque.
Biarritz is een belangrijk centrum voor surfen in Europa. De sport werd er in 1956 geïntroduceerd door Peter Viertel en Darryl Zanuck.
Biarritz was twee keer etappeplaats in de wielerkoers Tour de France. De stad was 2 keer zowel aankomst- als vertrekplaats van een etappe. De winnaars in Biarritz zijn Fransman Louison Bobet in 1948 en Spanjaard Miguel-Maria Lasa in 1978.
Bronnen, noten en/of referenties |