Eerste Aanvullend Protocol bij de Conventies van Genève
In de wereld van vandaag is Eerste Aanvullend Protocol bij de Conventies van Genève een onderwerp van grote relevantie en discussie op verschillende gebieden van de samenleving. Van werk tot gezinsleven: Eerste Aanvullend Protocol bij de Conventies van Genève heeft aanzienlijk aan belang gewonnen in de levens van mensen. Naarmate de technologie vordert en trends veranderen, wordt Eerste Aanvullend Protocol bij de Conventies van Genève een actueel onderwerp dat niemand onverschillig laat. In dit artikel zullen we verschillende perspectieven en benaderingen met betrekking tot Eerste Aanvullend Protocol bij de Conventies van Genève onderzoeken, met de bedoeling de impact ervan op ons leven en de wereld om ons heen beter te begrijpen.
| |||||
| Internationaal recht | |||||
|
Het Eerste Aanvullend Protocol bij de Conventies van Genève is een facultatieve aanvulling op de Geneefse Conventies van 1949 en dateert van 8 juni 1977 en ging in effect op 7 december 1979. Het is een verdrag inzake de bescherming van slachtoffers van internationale gewapende conflicten. De dato 14 januari 2007 is het geratificeerd door 167 landen. De landen Afghanistan, Iran, Israël, Pakistan en de Verenigde Staten zijn daar niet bij.
In juli 2020 was het Eerste Aanvullend Protocol bij de Conventies van Genève al geratificeerd door 174 landen. 3 andere landen hebben de intentie het te ratificeren (Verenigde Staten, India, Pakistan).
Onder andere volgende landen hebben nog geen intentie om het Eerste Aanvullend Protocol bij de Conventies van Genève te ondertekenen : Turkije, Azerbeidzjan, Israël, India, Sri Lanka, Indonesië, Maleisië, Thailand, Birma, Singapore, Papoea-Nieuw-Guinea, Somalië, Eritrea, enkele eilandstaten in de Stille Oceaan en de Caraïben.
Zie ook
- Geneefse Conventies
- Tweede Aanvullend Protocol bij de Conventies van Genève voor niet-internationale gewapende conflicten.
Externe links
- (nl) (en) Tweetalige tekst op wetten.overheid.nl
- (en) Engelstalige tekst op icrc.org
