Fins voetbalelftal (mannen)

Finland
Bijnaam	Huuhkajat
Kledingsponsor	Nike
FIFA-ranglijst	61 1 (4 april 2024)
Hoogste ranking	33e (maart 2007)
Laagste ranking	110e (juli – augustus 2017)
Associatie	Suomen Palloliitto
Bondscoach	Markku Kanerva
Stadion	Olympisch Stadion (Helsinki)
Meeste interlands	Jari Litmanen (137)
Topscorer	Teemu Pukki (38)
Wedstrijden
Eerste interland:  Finland 2–5 Zweden  (Helsinki, Finland; 22 oktober 1911) Grootste overwinning:  Finland 10–2 Estland  (Helsinki, Finland; 11 augustus 1922)  Finland 8–0 San Marino  (Helsinki, Finland; 17 november 2010) Grootste nederlaag:  Duitsland 13–0 Finland  (Leipzig, Duitsland; 1 september 1940)
Europees kampioenschap
Optredens	1 (eerste keer: 2020)
Beste resultaat	Groepsfase (2020)
Thuis Uit

Het Fins voetbalelftal is een team van voetballers dat Finland vertegenwoordigt in internationale wedstrijden en competities, zoals de voorrondes voor het WK en het EK. Finland wist zich nog maar een keer voor een eindronde te plaatsen. De bijnaam van het Finse team is Huuhkajat ("de Oehoes"), dit vanwege een incident tijdens het EK-kwalificatieduel Finland–België op 6 juni 2007. Tijdens dat duel vloog een oehoe door het stadion die vervolgens plaats nam op de lat van het Finse doel. De Finnen wonnen het duel en zo ontstond de bijnaam 'Huuhkajat'.

Geschiedenis

Vroege jaren

De Finse voetbalbond werd in 1907 opgericht en trad een jaar later toe tot de FIFA, terwijl het land nog onderdeel was van het Russische Rijk. In 1912 deed het mee aan de Olympische Spelen. In de kwartfinales werd nota bene van Rusland gewonnen, maar in de halve finale tegen Groot-Brittannië en in de strijd om het brons tegen Nederland werden duidelijke nederlagen geleden: 4-0 en 9-0. Na de Eerste Wereldoorlog werd Finland een onafhankelijk land.

Voor het WK van 1938 schreef Finland zich voor de eerste keer in. In de eerste vijf WK-cyclussen (1938 t/m 1962) werd van de twintig wedstrijden twee keer gelijkgespeeld, alleen tegen België en Zweden werd er niet verloren. Voor het WK 1966 werd er met 2-0 van Polen gewonnen en voor het WK van 1970 met dezelfde cijfers van Spanje. In 1974 en 1978 eindigde de ploeg voor de eerste keer niet op de laatste plek, het eindigde boven Albanië en Luxemburg.

Finland schreef zich voor de eerste keer in voor het EK in 1968. In de periode 1966-1976 werd er in 18 wedstrijden vier keer gelijkgespeeld, tegen Oostenrijk, Griekenland, Tsjecho-Slowakije en Italië.

1978-1994 – Incidentele succesjes

De campagne voor het EK van 1980 begon voor Finland opmerkelijk goed, er werd met 3-0 van Griekenland en met 2-1 van Hongarije gewonnen. De derde wedstrijd was opmerkelijk in negatieve zin: 8-1 verlies tegen Griekenland, de zwaarste nederlaag in een kwalificatiewedstrijd sinds 1958, Uiteindelijk eindigde Finland op een gedeelde tweede plaats met één punt achterstand op Griekenland en één punt voorsprong op de Sovjet-Unie. De bij Beşiktaş JK spelende Atik Ismail scoorde vier doelpunten.

Voor het WK van 1982 en EK 1984 eindigde Finland op de laatste plaats met alleen een overwinning op Albanië en een gelijkspel tegen Polen. Voor het WK van 1986 bleef Finland thuis ongeslagen: er werd gewonnen van Turkije en Noord-Ierland en een gelijkspel tegen Engeland en Roemenië behaald. Finland kwam twee punten op Noord-Ierland tekort om het WK te halen.

In de periode 1986-1994 waren er alleen incidentele succesjes, maar eindigde altijd op de laatste of voorlaatste plaats. voor het EK 1988 won het van Tsjecho-Slowakije met 3-0, voor het WK van 1990 eindigde het boven Wales, in 1992 speelde het thuis gelijk tegen Nederland en voor het WK van 1994 won het van Oostenrijk.

1994-2010 – De Litmanen jaren

Bij Ajax brak Jari Litmanen door, hij werd een van de sleutelfiguren van het Ajax, dat in 1995 de UEFA Champions League won en in 1996 opnieuw de finale haalde. Hij maakte zijn debuut in het Finse team in 1989 en zou pas in 2010 afscheid nemen. Hij is zowel record-international als record-topscorer. Finland begon de kwalificatie-reeks van EK 1996 met twee nederlagen, tegen Schotland en Griekenland, maar na vijf opeenvolgende overwinningen stond het team bovenaan. De zware wedstrijden moesten echter nog komen en zonder de geblesseerde Litmanen werd met 0-6 thuis van Rusland verloren. De laatste twee wedstrijden, uit tegen Schotland en Rusland, gingen ook verloren en het team eindigde op de vierde plaats.

In 1998 was het team dicht bij kwalificatie voor het WK. Na opnieuw een zwakke start met nederlagen tegen Hongarije en Zwitserland herstelde het team zich, na een uitoverwinning op Zwitserland ging de strijd om een play-off plek achter het ongenaakbare Noorwegen tussen Finland en Hongarije. In een rechtstreeks duel in Helsinki moest Finland winnen. Een doelpunt van de FC Twente spelende Antti Sumiala leek eindelijk voor voetbalsucces te zorgen, maar in blessure-tijd sloeg het noodlot toe, een eigen doelpunt zorgde ervoor, dat Hongarije play-off wedstrijden mocht spelen.

Voor kwalificatie voor het EK in 2000 scoorde Finland alleen goed in een uitwedstrijd tegen Turkije: een 1-3 overwinning met onder andere een doelpunt van Jari Litmanen. De ploeg eindigde als derde met negen en zeven punten achterstand op respectievelijk Turkije en Duitsland.

Kwalificatie voor het WK 2002 leek een onmogelijke opgave met de oud-wereldkampioenen Duitsland en Engeland. In eigen land bleef de ploeg ongeslagen, ook tegen Engeland (0-0) en Duitsland (2-2 na een 2-0 voorsprong). Beste resultaat was een 5-1 overwinning in de thuiswedstrijd tegen Griekenland met twee treffers van Mikael Forssell. In de laatste wedstrijd zorgde een 0-0 gelijkspel in Gelsenkirchen tegen Duitsland ervoor, dat niet Duitsland, maar Engeland zich rechtstreeks plaatste voor het WK. De achterstand op beide grootmachten was vijf punten.

Kwalificatie voor het EK van 2004 was al snel een probleem, want van de eerste vier wedstrijden gingen er drie met 2-0 verloren: uit van Sevië en Montenegro en Italië en thuis van Wales. In de tweede helft herstelde de ploeg zich met name thuis tegen de Serven en Montenegrijnen: 3-0 zege. Finland kwam uiteindelijk drie punten tekort voor de tweede plaats achter Wales en eindigde als vierde.

Voor kwalificatie voor het WK in 2006 was men ingedeeld in een groep met zeven deelnemers. Tegen de sterke tegenstanders {Nederland, Tsjechië en Roemenië kwam de ploeg duidelijk tekort, alle wedstrijden gingen verloren. Dieptepunt was een doelpuntloos gelijkspel tegen Andorra, Finland eindigde als vierde.

Ook voor de voorronde van het EK van 2008 moesten er veel wedstrijden gespeeld worden, men was ingedeeld in een groep van acht deelnemers. Finland hield zich goed staande in een groep met grootmachten als Portugal, Polen, Servië en België. De start was sterk met een uitzege op Polen, waarbij de inmiddels voor Malmö FF spelnde Jari Litmanen twee doelpunten scoorde. Slechts twee wedstrijden gingen verloren, uit tegen Azerbeidzjan en thuis tegen Servië. De meeste topwedstrijden eindigden in een gelijkspel en de ploeg eindigde op een gedeelde derde plaats met drie punten achterstand op Portugal. Meest gedenkwaardige wedstrijd was de thuiswedstrijd tegen België, de wedstrijd moest gestaakt worden, omdat een uil laagvliegend vloog en bleef zitten op de doelpalen. Finland won de wedstrijd met 2-0 dankzij doelpunten van Jonatan Johansson en Aleksej Jerjomenko.

Kwalificatie voor het WK van 2010 was de laatste kans voor Jari Litmanen om een eindronde mee te maken. Tegen Duitsland verspilde het twee keer vlak voor tijd een voorsprong, er werd twee maal met 3-0 verloren van Rusland en men speelde met 1-1 gelijk tegen Liechtenstein. Finland eindigde op de derde plaats met vier en acht punten achterstand op respectievelijk Rusland en Duitsland.

2010-heden – Magere jaren tot geschiedenis schrijven

Zowel de kwalificatie's voor het EK 2012 en het WK 2014 waren geen succes, het enige opvallende resultaat was een gelijkspel uit tegen wereldkampioen Spanje. Voor de kwalificatie van het EK 2016 waren er meer mogelijkheden, aangezien de eerste twee plaatsten en de nummer drie naar de play-offs werd doorverwezen. Na vier opeenvolgende nederlagen waren de kansen verkeken en werd de Zweedse coach Hans Backe ontslagen. Uiteindelijk eindigde Finland op de vierde plaats met vier punten achterstand op Hongarije. De kwalificatie voor het WK van 2018 verliep dramatisch met slechts één punt uit zes wedstrijden. In de laatste wedstrijden herstelde Finland zich met een 1-0 zege op IJsland en een 1-1 gelijkspel uit tegen Kroatië. Op vrijdag 15 november 2019 kwalificeerde Finland zich voor het eerst in de geschiedenis voor een groot internationaal toernooi. Het won met 3-0 van Liechtenstein en kwalificeerde zich voor het EK 2020. In groep J werd het tweede achter Italië met nog een wedstrijd te goed. Teemu Pukki was de grote man in de kwalificatie met negen goals in negen wedstrijden, van de totaal 15 goals met nog een wedstrijd te gaan.

Deelnames aan internationale toernooien

Wereldkampioenschap

Wereldkampioenschap voetbal
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1930–1934	Geen deelname
1938	Niet gekwalificeerd
1950	Niet gekwalificeerd
1954	Niet gekwalificeerd
1958	Niet gekwalificeerd
1962	Niet gekwalificeerd
1966	Niet gekwalificeerd
1970	Niet gekwalificeerd
1974	Niet gekwalificeerd
1978	Niet gekwalificeerd
1982	Niet gekwalificeerd
1986	Niet gekwalificeerd
1990	Niet gekwalificeerd
1994	Niet gekwalificeerd
1998	Niet gekwalificeerd
2002	Niet gekwalificeerd
2006	Niet gekwalificeerd
2010	Niet gekwalificeerd
2014	Niet gekwalificeerd
2018	Niet gekwalificeerd
2022	Niet gekwalificeerd

Europees kampioenschap

Europees kampioenschap voetbal
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1960–1964	Geen deelname
1968	Niet gekwalificeerd
1972	Niet gekwalificeerd
1976	Niet gekwalificeerd
1980	Niet gekwalificeerd
1984	Niet gekwalificeerd
1988	Niet gekwalificeerd
1992	Niet gekwalificeerd
1996	Niet gekwalificeerd
2000	Niet gekwalificeerd
2004	Niet gekwalificeerd
2008	Niet gekwalificeerd
2012	Niet gekwalificeerd
2016	Niet gekwalificeerd
2020	Groepsfase	3	1	0	2	1	3	(Kwal.)
2024	Niet gekwalificeerd
Totaal		3	1	0	2	1	3

UEFA Nations League

UEFA Nations League
Jaar	Div.	Eindpositie	Wed.	W	G	V	DV	DT	Res.
2018–19	C	28e	6	4	0	2	5	3
2020–21	B	21e	6	4	0	2	7	5
2022–23	B	21e	6	2	2	2	8	6

Interlands

FIFA-wereldranglijst" class="mw-editsection-visualeditor">bewerken | brontekst bewerken]

1993	1994	1995	1996	1997	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023
45	38	61	79	60	55	56	59	46	43	40	43	46	52	36	55	55	83	86	83	64	70	43	94	66	58	58	54	58	56	59

Spelersrecords

Meeste interlands

	Naam	Carrière	Interlands	Doelpunten
1	Jari Litmanen	1989–2010	137	32
2	Teemu Pukki	2009–	116	38
3	Jonatan Johansson	1996–2010	107	22
4	Sami Hyypiä	1992–2010	105	5
5	Joonas Kolkka	1994–2010	98	11
6	Ari Hjelm	1983–1996	95	17
7	Lukas Hradecky	2010-	89	0
8	Mikael Forssell	1999–2014	86	29
8	Erkka Petäjä	1983-1994	85	0
10	Tim Sparv	2009–2021	84	1

Top-10 meeste doelpunten

	Naam	Carrière	Doelpunten	Interlands	Doelpunt/interland
1	Teemu Pukki	2009–	38	114	0,34
2	Jari Litmanen	1989–2010	32	137	0,23
3	Mikael Forssell	1999–2014	29	86	0,34
4	Jonatan Johansson	1996–2010	21	105	0,20
5	Ari Hjelm	1983–1996	17	95	0,18
6	Mika-Matti Paatelainen	1986–2000	17	61	0,28
7	Verner Eklöf	1919–1927	17	32	0,53
8	Aulis Koponen	1924–1935	16	37	0,43
9	Gunnar Åström	1923–1936	16	43	0,37
10	Joel Pohjanpolo	2012–	14	65	0,22

Bijgewerkt tot: 17-10-2023

Huidige selectie

De volgende spelers behoorden tot de selectie voor de EK-kwalificatiewedstrijden tegen  Kazachstan en Denemarken op 7 en 10 september 2023 .

Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met de wedstrijd tegen Denemarken op 10 september 2023.

Rugnummer	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Lukáš Hrádecký	87	0	Bayer Leverkusen
12	Jesse Joronen	17	0	Venezia
23	Viljami Sinisalo	1	0	Exeter City
Verdediging
2	Arttu Hoskonen	6	0	Carcovia
3	Richard Jensen	10	0	Aberdeen
5	Miro Tenho	2	0	HJK Helsinki
18	Jere Uronen	64	1	Charlotte FC
13	Pyry Soiri	41	5	HJK Helsinki
17	Nikolai Alho	31	0	Volos
15	Diogo Tomas	4	0	Odds
22	Noah Pallas	2	0	AC Oulu
4	Robert Ivanov	24	0	Eintracht Braunschweig
	Kevin Kouassivi-Benissan	0	0	HJK Helsinki
Middenveld
8	Oliver Antman	8	5	Nordsjælland
11	Rasmus Schüller	71	0	Djurgården
6	Glen Kamara	54	2	Leeds United
16	Matti Peltola	4	0	HJK Helsinki
19	Niilo Mäenpää	3	0	Warta Poznań
7	Robert Taylor	31	1	Inter Miami
14	Kaan Kairinen	11	0	Sparta Praag
21	Ilmari Niskanen	16	1	Exeter City
	Daniel Håkans	2	3	Vålerenga
Aanval
10	Teemu Pukki	114	38	Minnesota United
20	Joel Pohjanpalo	65	14	Venezia
9	Benjamin Källman	14	6	Carcovia

Bekende spelers

Bondscoaches

Statistieken

• Bijgewerkt tot en met het Euro 2024 kwalificatie-duel tegen  Wales (1-4) op 21 maart 2024.

Van jaar tot jaar

Jaar	Wedstrijden				Doelpunten			Punten
	Duels	Winst	Gelijk	Verlies	Voor	Tegen	Saldo
1911	1	0	0	1	2	5	−3	0.000
1912	5	2	0	3	6	23	−17	0.800
1914	1	0	0	1	3	4	−1	0.000
1919	2	0	1	1	3	4	−1	0.500
1920	3	2	0	1	7	4	+3	1.333
1921	5	2	1	2	13	9	+4	1.000
1922	4	1	0	3	13	14	−1	0.500
1923	7	2	0	5	14	19	−5	0.571
1924	6	3	0	3	15	12	+3	1.000
1925	8	1	2	5	12	20	−8	0.500
1926	6	2	1	3	13	19	−6	0.833
1927	4	1	0	3	7	12	−5	0.500
1928	4	0	1	3	5	13	−8	0.250
1929	7	2	1	4	7	22	−15	0.714
1930	5	0	1	4	7	23	−16	0.200
1931	5	3	1	1	16	15	+1	1.400
1932	6	2	0	4	11	18	−7	0.667
1933	5	2	0	3	12	12	0	0.800
1934	7	3	2	2	15	15	0	1.143
1935	6	1	2	3	10	21	−11	0.667
1936	5	1	1	3	9	15	−6	0.600
1937	6	0	0	6	1	19	−18	0.000
1938	6	3	0	3	10	18	−8	1.000
1939	7	1	0	6	9	28	−17	0.286
1940	3	0	0	3	2	21	−19	0.000
1941	1	0	0	1	0	6	−6	0.000
1943	2	0	1	1	1	4	−3	0.500
1945	2	0	0	2	3	13	−10	0.000
1946	3	0	0	3	2	24	−22	0.000
1947	5	0	1	4	6	20	−14	0.200
1948	5	0	1	4	2	10	−8	0.200
1949	7	1	2	4	6	21	−15	0.571
1950	5	2	0	3	9	10	−1	0.800
1951	7	0	2	5	9	23	−14	0.286
1952	8	4	0	4	18	28	−10	1.000
1953	6	0	2	4	9	23	−14	0.333
1954	5	0	1	4	5	23	−18	0.200
1955	6	0	0	6	4	28	−24	0.000
1956	6	1	1	4	5	19	−14	0.500
1957	10	2	0	8	10	39	−29	0.400
1958	4	0	0	4	4	16	−14	0.000
1959	7	1	0	6	10	24	−14	0.286
1960	6	1	0	5	9	20	−11	0.333
1961	6	1	0	5	7	24	−17	0.333
1962	3	0	0	3	2	11	−9	0.000
1963	5	1	2	2	3	12	−9	0.800
1964	7	3	0	4	8	16	−8	0.857
1965	8	2	1	5	12	22	−10	0.625
1966	7	2	2	3	5	10	−5	0.857
1967	11	1	3	7	7	21	−14	0.455
1968	6	0	0	6	5	27	−22	0.000
1969	9	3	1	5	13	26	−13	0.778
1970	7	0	3	4	4	12	−8	0.429
1971	7	0	2	5	2	17	−15	0.286
1972	8	2	3	3	6	13	−7	0.875
1973	7	1	1	5	4	21	−17	0.429
1974	6	1	2	3	7	12	−5	0.667
1975	7	0	3	4	6	14	−8	0.429
1976	9	4	0	5	13	22	−9	0.889
1977	8	2	1	5	6	16	−10	0.625
1978	8	2	1	5	10	24	−14	0.625
1979	16	3	7	6	14	17	−3	0.813
1980	12	1	3	8	7	28	−21	0.417
1981	9	3	0	6	10	26	−16	0.667
1982	9	2	2	5	13	20	−7	0.667
1983	13	0	3	10	7	30	−23	0.231
1984	12	2	2	8	9	23	−14	0.500
1985	10	1	2	7	8	18	−10	0.400
1986	14	4	4	6	11	17	−6	0.857
1987	10	2	0	8	8	22	−14	0.400
1988	13	3	5	5	12	15	−3	0.846
1989	13	2	4	7	8	21	−13	0.615
1990	9	2	5	2	8	13	−5	1.000
1991	7	1	3	3	5	8	−3	0.714
1992	9	0	4	5	6	14	−8	0.444
1993	15	4	4	7	16	19	−3	0.800
1994	14	4	3	7	21	17	+4	0.786
1995	10	3	2	5	12	18	−6	0.800
1996	11	1	4	6	9	17	−8	0.545
1997	10	4	3	3	13	13	0	1.100
1998	10	3	4	3	10	9	+1	1.000
1999	10	2	3	5	15	18	−3	0.700
2000	14	6	3	5	15	17	−2	1.071
2001	13	7	4	2	24	12	−12	1.385
2002	11	5	1	5	15	13	+2	1.000
2003	14	7	3	4	19	15	+4	1.214
2004	13	5	1	7	17	17	0	0.846
2005	13	6	2	5	22	19	+3	1.077
2006	12	3	6	3	11	10	+1	1.000
2007	10	3	5	2	6	5	+1	1.100
2008	9	2	2	5	9	14	−5	0.667
2009	11	4	2	5	13	18	−5	0.909
2010	9	3	1	5	13	11	+2	0.778
2011	10	3	2	5	10	15	−5	0.800
2012	10	5	3	2	18	14	+4	1.300
2013	12	5	3	4	14	14	0	1.083
2014	10	3	3	4	11	11	0	0.900
2015	9	3	3	3	6	7	−1	1.000
2016	11	0	2	9	4	22	−18	0.182
2017	11	4	4	3	12	11	+1	1.091
2018	11	7	1	3	14	6	+8	1.363
2019	12	7	0	5	18	12	+6	1.167
2020	8	5	0	3	10	10	0	1.250
2021	15	4	3	8	13	19	-6	0.733
2022	10	2	5	3	11	11	0	0.900
2023	12	6	0	6	18	13	+5	1.000
2024	1	0	0	1	1	4	-3	0.000

Zie ook

• Vriendschappelijke interlands Fins voetbalelftal

Bronnen, noten en/of referenties ↑ (fi) "Palkittu Bubi käväisi yllättäen palkitsemistilaisuudessa", hs.fi, 18 december 2007 ↑ FIFA-ranking