Klinisch dood
In de wereld van vandaag is Klinisch dood een onderwerp dat in verschillende gebieden en sectoren steeds meer in de belangstelling staat. Met de vooruitgang van de technologie en de mondialisering is Klinisch dood een convergentiepunt geworden voor discussie en analyse. De impact ervan strekt zich uit tot verschillende gebieden, van economie en politiek tot samenleving en cultuur. In dit artikel zullen we het onderwerp Klinisch dood diepgaand onderzoeken, waarbij we de implicaties en repercussies ervan in verschillende contexten analyseren. Vanaf zijn ontstaan tot op heden is Klinisch dood een bepalende factor gebleken bij de besluitvorming en bij het vormgeven van de wereld waarin we leven.
|
Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht. Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts. |
Iemand wordt klinisch dood genoemd, wanneer hij of zij geen waarneembare tekenen van leven meer vertoont: met name geen hartslag, geen ademhaling en geen bewustzijn. Iemand zonder hartslag verliest binnen enkele seconden het bewustzijn en loopt binnen vier tot zes minuten onomkeerbare schade aan de hersenen op. Iemand in deze toestand moet, zolang het nog niet zeker dat iemand dood is, dus zolang de mogelijkheid nog bestaat dat hij kan worden opgewekt, worden gereanimeerd. Het lukt binnen deze enkele minuten soms door reanimatie om de hartslag weer op gang te helpen voordat de dood intreedt. In geval van hypothermie treedt de schade later op en is de overlevingskans groter.
Klinisch dood is daarmee geneeskundig bezien een toestand van bewusteloosheid waarbij zeer snel moet worden beslist of met reanimatie moet worden begonnen en als die beslissing valt moet dit ook meteen gebeuren. Wanneer van iemand de hersenen op geen enkele manier meer functioneren en onherstelbaar zijn beschadigd spreekt men van hersendood. Klinisch dood en hersendood moeten niet met elkaar worden verward.