In het artikel van vandaag gaan we het hebben over Theo Angelopoulos, een onderwerp dat de laatste tijd grote belangstelling heeft gewekt. Theo Angelopoulos is een onderwerp dat de nieuwsgierigheid van veel mensen op verschillende gebieden heeft gewekt, omdat de invloed ervan zich uitstrekt tot verschillende gebieden van het dagelijks leven. Van technologie tot mode, via cultuur en politiek, Theo Angelopoulos is erin geslaagd de aandacht van een breed spectrum van de samenleving te trekken. In dit artikel zullen we verschillende aspecten van Theo Angelopoulos onderzoeken en de impact en relevantie ervan in de wereld van vandaag analyseren. Mis deze fascinerende verkenning van Theo Angelopoulos niet!
Theo Angelopoulos | ||||
---|---|---|---|---|
Volledige naam | Theodoros (Theo) Angelopoulos | |||
Geboren | 27 april 1935 | |||
Overleden | 24 januari 2012 | |||
Geboorteland | Griekenland | |||
Jaren actief | 1968–2009 | |||
Beroep | Filmregisseur en journalist | |||
(en) IMDb-profiel | ||||
(nl) Moviemeter-profiel | ||||
(mul) TMDB-profiel | ||||
|
Theodoros (Theo) Angelopoulos (Grieks: Θόδωρος Αγγελόπουλος) (Athene, 27 april 1935 – Piraeus, 24 januari 2012) was een Griekse filmregisseur en journalist.
Angelopoulos studeerde rechten in Athene, maar na zijn dienstplicht vertrok hij naar Parijs. Hij belandde al snel in de filmwereld, voordat hij naar Griekenland terugkeerde. Terug thuis werkte hij als journalist en filmcriticus tot de staatsgreep die leidde tot het Kolonelsregime.
Hij maakte zijn eerste korte film in 1968 en begon in de jaren '70 lange films te maken over het moderne Griekenland – Meres Tou 36, O Thiassos en I Kynighoi. Angelopoulos kenmerkte zich snel door zijn stijl, duidelijk door een langzame, episodische en dubbelzinnige structuur. Hij bewoog zich in minder politieke vaarwateren na het eind van de dictatuur.
Zijn medewerkers omvatten cinematograaf Giorgos Arvanitis en de componist Eleni Karaindrou.
De filmcriticus David Thomson rekende Angelopoulos tot de grootste levende regisseurs van de wereld in zijn Biografisch Woordenboek van Film uit 1994.
Bronnen, noten en/of referenties
|