Motyw Ługi Ujskie (gromada) to taki, który przez lata przyciągał uwagę wielu osób. Niezależnie od tego, czy chodzi o jego wpływ na społeczeństwo, jego znaczenie w kulturze popularnej czy znaczenie w historii, Ługi Ujskie (gromada) pozostawił znaczący ślad na świecie. W tym artykule będziemy dalej badać znaczenie i wpływ Ługi Ujskie (gromada), a także jego dzisiejsze znaczenie. Od jego początków po obecny wpływ – odkryjemy, jak Ługi Ujskie (gromada) ukształtował i nadal będzie kształtować różne aspekty naszego życia. Niezależnie od tego, czy znasz Ługi Ujskie (gromada), czy jesteś nowicjuszem w jego znaczeniu, ten artykuł ma na celu zapewnienie kompleksowego i wnikliwego spojrzenia na ten temat.
gromada | |||
1954–1973 | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat |
1954–58: pilski | ||
Data powstania |
5 października 1954 | ||
Data likwidacji |
1 stycznia 1973 | ||
Siedziba | |||
Populacja (1960) • liczba ludności |
| ||
Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
Liczba reprezentantów | |||
|
Ługi Ujskie – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954 do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973, tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972.
Gromadę Ługi Ujskie z siedzibą GRN w Ługach Ujskich utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski – w powiecie pilskim w woj. poznańskim, na mocy uchwały nr 38/54 WRN w Poznaniu z dnia 5 października 1954. W skład jednostki wszedł obszar dotychczasowej gromady Motylewo, ponadto miejscowości Ługi Ujskie i Malinka z dotychczasowej gromady Ługi Ujskie oraz miejscowości Stobno i Stobienko z dotychczasowej gromady Stobno – ze zniesionej gminy Biała w tymże powiecie. Dla gromady ustalono 13 członków gromadzkiej rady narodowej.
1 stycznia 1959 powiat pilski przemianowano na trzcianecki.
Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej.