W dzisiejszym świecie Řehoř Krajčí to istotny temat, który stał się w centrum uwagi dużej liczby osób. Od momentu pojawienia się Řehoř Krajčí wzbudził zainteresowanie specjalistów i entuzjastów, którzy poświęcili czas i wysiłek na badanie i pełne zrozumienie jego różnych aspektów. Od jego wpływu na społeczeństwo po możliwe długoterminowe konsekwencje, Řehoř Krajčí był przedmiotem licznych debat i dyskusji w różnych dziedzinach. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Řehoř Krajčí, badając jego pochodzenie, ewolucję i dzisiejszy wpływ.
Data urodzenia |
ok. 1420 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
12 sierpnia 1474 |
Řehoř Krajčí, Grzegorz z Pragi (ur. ok. 1420, zm. 12 sierpnia 1474 w Brandýsie nad Orlicí) – husycki pisarz, kaznodzieja i reformator religijny.
Řehoř Krajčí wywodził się z drobnego rycerstwa czeskiego. Był siostrzeńcem Jana z Rokycan.
Mnich benedyktyński, w latach 1448–1458 pełnił funkcję przełożonego klasztoru Emaus w Pradze. Początkowo utożsamiał się z hasłami utrakwistów, z czasem stał się jednak sympatykiem myśli i idei Piotra Chelczyckiego.
W 1457 r. za zgodą Jana Rokycany utworzył w Kunvaldzie pod Žamberkiem świecką wspólnotę religijną Bractwo Ewangelii Chrystusa, której członkowie realizowali utopijny program życia na wzór pierwszych chrześcijan. Ruch ten za sprawą działalności misyjnej i pisarskiej Krajčego zaczął w bardzo szybkim tempie zdobywać nowych sympatyków wśród husytów i przekształcił się w organizację o charakterze eklezjalnym.
W latach 1461–1463 za głoszenie radykalnych poglądów Krajčí na skutek reakcji Jana Rokycany i Jerzego z Podiebradów znalazł się w więzieniu. Po ucieczce z niego zaczął coraz krytyczniej odnosić się do Kościoła utrakwistycznego i utrzymywania przez husytów unii ze Stolicą Apostolską. W 1467 r. pod wpływem głosów części swoich współbraci zorganizował synod separatystyczny w Lhotce, na którym została założona Jednota Braci Czeskich.
W latach 1467–1474 był duchowym liderem i autorytetem pierwszych braci czeskich.