W poniższym artykule temat Akcent wyrazowy zostanie szczegółowo i wyczerpująco omówiony. Akcent wyrazowy to temat, który wzbudził duże zainteresowanie w różnych obszarach, a jego znaczenie w ostatnich latach rośnie. W tym artykule przeanalizowane zostaną różne aspekty związane z Akcent wyrazowy, od jego pochodzenia i ewolucji po konsekwencje dla obecnego społeczeństwa. Zostanie przeprowadzony przegląd różnych perspektyw i podejść zaproponowanych wokół Akcent wyrazowy, aby zaoferować wszechstronną i zaktualizowaną wizję tego tematu. Ponadto zbadane zostaną wyzwania, jakie obecnie stwarza Akcent wyrazowy, oraz zaoferowane zostaną możliwe strategie i rozwiązania, które pozwolą skutecznie im sprostać.
Akcent wyrazowy (od łac. accentus „zaśpiew”) – wyróżnienie za pomocą środków fonetycznych niektórych sylab w obrębie wyrazu lub syntagmy.
W międzynarodowym alfabecie fonetycznym akcent główny oznacza się symbolem , a słabszy akcent poboczny symbolem (np. usłyszymy ). W MAF symbole te umieszczane są przed sylabami, do których się odnoszą (w niektórych innych notacjach występują po tych sylabach) – uzasadnione jest to tym, że wiedza o sposobie akcentowania danej zgłoski potrzebna jest przed jej wymówieniem (przeczytaniem).
Rodzaje akcentu ze względu na użyte środki fonetyczne:
Kategorie te nie są rozłączne, sylaba akcentowana może być bowiem wyróżniana za pomocą więcej niż jednego środka fonetycznego.
Obok akcentu wyrazowego wyróżnia się również tzw. akcent logiczny (zdaniowy) – wymawianie z naciskiem w zdaniu tych wyrazów, które są uważane przez mówiącego za bardziej istotne dla przekazywanej treści. Te ważniejsze części są wysuwane na początek wypowiedzenia lub na jego koniec.
Akcent wyrazowy w języku polskim jest:
Akcent poboczny pada z reguły na pierwszą sylabę w wyrazach dłuższych niż trzysylabowe.
W niektórych językach akcent wyrazowy jest cechą fonologiczną relewantną, na przykład hiszp. te gusto (lubisz mnie) i te gustó (polubiłeś(aś) go/ją). W języku czeskim akcent jest inicjalny i pada na pierwszą sylabę zestroju akcentowego (dó Prahy).