Akwedukt

W świecie Akwedukt istnieje ogromna różnorodność podejść, pomysłów i opinii, które mogą generować niezwykle wzbogacającą wymianę wiedzy. Dlatego tak istotne jest głębsze zgłębienie różnych aspektów tego tematu, aby zrozumieć jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Od swoich początków po przyszłe implikacje, Akwedukt stał się przedmiotem zainteresowania naukowców, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa. W tym artykule będziemy starali się zbadać różne aspekty Akwedukt i jego znaczenie we współczesnym świecie, oferując nowe perspektywy i refleksje, które przyczynią się do wzbogacenia debaty wokół tego transcendentalnego tematu.

Akwedukt Pont du Gard we Francji
Akwedukt w Kawali, w Grecji
Akwedukt Eifel zaopatrujący Kolonię miał 95 km, łącznie z odnogami – 150; używany w latach 80–250
Współczesny akwedukt w Stanach Zjednoczonych. Widok z lotu ptaka

Akwedukt (łac. aquae ductus, ‘ciąg wodny’) – kanał wodociągowy, rurociąg podziemny lub nadziemny, doprowadzający wodę z odległych źródeł – na ogół do miast – przy wykorzystaniu siły ciążenia ziemskiego. Może być umieszczony na arkadach poprowadzonych nad rzekami lub nierównościami terenu. Akweduktem nazywany jest również most kanału wodnego.

Jeden z najstarszych znanych akweduktów, zbudowany na polecenie asyryjskiego króla Sennacheryba, doprowadzał wodę do Niniwy z odległych o 50 kilometrów gór.

W Grecji zachowały się akwedukty na Samos (tunel Eupalinosa) z VI wieku p.n.e. oraz – w Koryncie i Atenach z V wieku p.n.e.

Starożytny Rzym był zaopatrywany przez sieć akweduktów liczącą w II wieku n.e. 420 km, z czego 47 km przebiegało nad powierzchnią ziemi. Sieć ta dostarczała milion m³ wody źródlanej na dobę. Za czasów Konstantyna Wielkiego na początku IV wieku długość wodociągów wynosiła 575 kilometrów; dostarczały one do miasta około 1,5 miliona m³ na dobę. Spadek w rzymskich akweduktach wynosił kilkadziesiąt centymetrów na kilometr. Rzymianie niekiedy odwadniali teren w pobliżu akweduktu, aby zmniejszyć ryzyko skażenia przez wody gruntowe. Przy wyborze źródeł, prócz badania stanu wody, obserwowali stan zdrowia ludzi. Woda była dostarczana do fontann, łaźni i szaletów publicznych, oraz co bogatszych domów.

Z rzymskich wodociągów najbardziej znane są:

Przykłady akweduktów z czasów późniejszych:

Przypisy

  1. Paolo Matthiae: Historia powszechna. Tom 2. Od prehistorii do cywilizacji na kontynentach pozaeuropejskich. Mario Attilio Levi, Andrea Pellizzari, Silvia Girocelli. UTET, 2007, s. 571. ISBN 978-84-9819-807-2.
  2. Bolesław Orłowski: Groźba i nadzieja. Sensacje z dziejów techniki. Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1982, s. 25-28. ISBN 83-203-0224-2.
  3. a b c d e Witold Szolginia: Cuda inżynierii. Warszawa: Alfa, 1987, s. 21–27, 28–40. ISBN 83-7001-076-8.
  4. a b c d (hiszp. • ang.) Opis rzymskich akweduktów na stronie poświęconej historii antycznego Rzymu
  5. a b c d e f g h (ang.) Strona poświęcona rzymskim akweduktom na świecie
  6. a b David J. Brown: Mosty. Trzy tysiące lat zmagań z naturą. Warszawa: Arkady, 2005, s. 22–23. ISBN 978-83-213-4401-0.
  7. (fr. • ang. • niem. • hiszp. • wł. • niderl. • port. • ros. • jap. • chiń. • chiń. klas. • kor.) Strona poświęcona akweduktowi Pont du Gard
  8. (kat.) Opis akweduktu El Pont del Diable na stronie promującej turystykę w Tarragonie
  9. (hiszp. • fr.) Opis akweduktu w Segowii na stronie promującej turystykę w mieście
  10. (hiszp. • ang.) Opis Aqueducto de los Milagros w Méridzie na stronie promującej turystykę w mieście
  11. (gr. • ang.) Krótki opis akweduktu w Nikopolis na stronie Ministerstwa Kultury Grecji
  12. (gr. • ang.) Krótki opis akweduktu na wyspie Lesbos na stronie Ministerstwa Kultury Grecji
  13. (ang.) Opis akweduktu w Cesarea Maritima na stronie opisującej ciekawe miejsca znane z Pisma Świętego