Temat Bolesław Orłowski ma ogromne znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na codzienne życie ludzi, znaczenie w historii czy wpływ na rozwój człowieka, Bolesław Orłowski budzi zainteresowanie i ciekawość wielu osób. W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Bolesław Orłowski, analizując jego pochodzenie, ewolucję w czasie, jego wpływ w różnych obszarach i jego dzisiejsze znaczenie. Mamy nadzieję, że dzięki szczegółowemu i wyczerpującemu podejściu przedstawimy pełny i wzbogacający przegląd Bolesław Orłowski, pozwalając naszym czytelnikom lepiej zrozumieć jego znaczenie i wpływ na dzisiejszy świat.
| Data i miejsce urodzenia |
12 maja 1934 |
|---|---|
| Profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia nauki, historia techniki | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1977 |
| Habilitacja |
1994 |
| Profesura |
6 kwietnia 2001 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Instytut | |
| Uczelnia | |
Bolesław Orłowski (ur. 12 maja 1934 w Milanówku) – polski historyk techniki, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki, w latach 2011–2016 członek Rady Instytutu Pamięci Narodowej.
Absolwent Politechniki Warszawskiej. W 1956 został pracownikiem naukowym Instytutu Historii Nauki PAN. Stopień naukowy doktora uzyskał w 1977. W 1994 habilitował się na podstawie rozprawy zatytułowanej Osiągnięcia inżynierskie Wielkiej Emigracji. W 2001 uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych.
Wykładał w latach 2003–2004 w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Częstochowie, w 2005 został wykładowcą Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku. Pracował na Uniwersytecie Warszawskim, Politechnice Warszawskiej i Politechnice Śląskiej.
W 1970 został członkiem Międzynarodowego Komitetu Historii Techniki, był członkiem założycielem Polskiego Towarzystwa Historii Techniki (1984). Wszedł w skład Rady Badań nad Polonią (1997), Komisji Historii Nauki Polskiej Akademii Umiejętności (2003), w 2009 został członkiem korespondentem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego i członkiem zarządu Fundacji Rozwoju Nauki w zakresie Inżynierii Lądowej im. Aleksandra i Zbigniewa Wasiutyńskich. Autor ponad 30 książek oraz kilkuset artykułów w czasopismach („Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”, „Młody Technik”, „Przegląd Techniczny”, „Horyzonty Techniki”, „Wiedza i Życie”, „Mówią Wieki” i inne), a także encyklopedysta, współtwórca Encyklopedii odkryć i wynalazków. Chemia, fizyka, medycyna, rolnictwo, technika wydanej w latach 1979–1991.
W 2011 został przez Senat wybrany w skład Rady Instytutu Pamięci Narodowej; organ ten został zniesiony nowelizacją ustawy o IPN w 2016.
W 1987 otrzymał Nagrodę „Problemów” (za wytrwałe upowszechnianie historii polskiej techniki, a zwłaszcza za liczne książki na ten temat). Laureat Nagrody im. Witolda Hulewicza za 2020.