W tym artykule dokładnie zbadamy temat Alberto Bovone, temat, który przykuł uwagę ludzi w każdym wieku i na różnych etapach życia. Od znaczenia w historii po znaczenie dzisiaj, Alberto Bovone był przedmiotem badań i zainteresowania zarówno badaczy, naukowców, jak i entuzjastów. Poprzez wszechstronną analizę zbadamy różne aspekty związane z Alberto Bovone, od jego początków po wpływ na współczesne społeczeństwo. Mając na celu zapewnienie pełnego i szczegółowego przeglądu Alberto Bovone, w tym artykule zagłębimy się w jego wiele aspektów, oferując szeroką i wzbogacającą perspektywę pozwalającą zrozumieć jego prawdziwe znaczenie i zakres.
Kardynał diakon | |||
| |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci | |||
Prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych | |||
Okres sprawowania |
1995–1998 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Prezbiterat |
26 maja 1945 | ||
Nominacja biskupia |
5 kwietnia 1984 | ||
Sakra biskupia |
12 maja 1984 | ||
Kreacja kardynalska |
21 lutego 1998 | ||
Kościół tytularny |
Ognissanti in Via Appia Nuova |
Data konsekracji |
12 maja 1984 |
---|---|
Konsekrator | |
Współkonsekratorzy |
Alberto Bovone (ur. 11 czerwca 1922 we Frugarolo, zm. 17 kwietnia 1998 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, kardynał, prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.
Święcenia kapłańskie otrzymał 26 maja 1945 roku. Studiował prawo kanoniczne na rzymskim Uniwersytecie św. Tomasza z Akwinu Angelicum, gdzie uzyskał doktorat. w 1951 roku rozpoczął pracę w Kurii Rzymskiej w Kongregacji ds. Duchowieństwa. Pełnił funkcję sekretarza specjalnego Synodu Biskupów w 1971 roku, który obradował na temat posługi kapłańskiej. W 1973 roku został mianowany podsekretarzem Kongregacji Nauki Wiary, a 5 kwietnia 1984 roku sekretarzem tej dykasterii, otrzymując jednocześnie godność arcybiskupa tytularnego Cesarea di Numidia. Sakrę biskupią otrzymał 12 maja 1984 z rąk kard. Josepha Ratzingera. 13 czerwca 1995 roku został mianowany proprefektem Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Po kreowaniu go 21 lutego 1998 kardynałem – prefektem tej dyskasterii. Ponieważ w chwili nominacji był już bardzo chory, otrzymał insygnia kardynalskie w szpitalnej kaplicy z rąk kard. Angela Sodano. Zmarł dwa miesiące po konsystorzu 17 kwietnia 1998 roku.
Źródło