W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy Albrecht I Wielki, temat, który w ostatnim czasie przykuł uwagę wielu osób. Albrecht I Wielki to fascynujący temat, który wywołał duże zainteresowanie i debatę w różnych dziedzinach, od nauki po kulturę popularną. Badając Albrecht I Wielki, zagłębimy się w jego różne aspekty, od historii i ewolucji po konsekwencje dla przyszłości. Aby lepiej zrozumieć Albrecht I Wielki, przeanalizujemy różne perspektywy i opinie ekspertów w temacie, a także konkretne doświadczenia osób, które zostały dotknięte Albrecht I Wielki. Celem tego artykułu jest przedstawienie kompleksowego i zaktualizowanego spojrzenia na Albrecht I Wielki w celu wzbogacenia wiedzy i debaty na ten temat.
Litografia przedstawiająca Albrechta I Wielkiego, W. Görges, 1840 | |
książę Brunszwiku i Lüneburga (razem z Janem) | |
Okres | |
---|---|
Poprzednik | |
Następca |
podział między Albrechta i Jana |
książę Brunszwiku | |
Okres |
od 1267 |
Poprzednik |
podział księstwa Brunszwiku i Lüneburga |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Matylda |
Żona |
1. Elżbieta, |
Dzieci |
z Alessiną: |
Albrecht I Wielki, niem. Albrecht I. der Große (ur. w 1236 r., zm. 15 sierpnia 1279 r.) – wspólnie z bratem Janem książę Brunszwiku i Lüneburga od 1252 r., po podziale w 1267 r. samodzielny książę Brunszwiku, z dynastii Welfów.
Albrecht I był synem księcia Brunszwiku i Lüneburga Ottona I Dziecięcia oraz Matyldy, córki margrabiego Brandenburgii Albrechta II (prawdopodobnie najstarszym spośród synów, którzy przeżyli swego ojca). Po śmierci ojca objął rządy w jego państwie wraz z bratem Janem. Chciał przywrócić potęgę rodu Welfów, jaką ci osiągnęli za panowania jego pradziada Henryka Lwa, jednak z niewielkim skutkiem. W 1261 r. uczestniczył w wyprawie do Danii, która przyniosła mu stanowisko namiestnika Jutlandii, jednak tylko na krótki okres. Jego udział w wojnie o sukcesję po Ludowingach przyniósł tylko utratę części terytorium jego państwa nad Werrą. Po podziale księstwa z bratem w 1267 r., podczas którego otrzymał jego południową część, skupił się na sprawach wewnętrznych kraju. Po śmierci brata w 1277 roku został regentem Otto II Surowego i tę funkcję sprawował do końca życia. Po śmierci kolejnym regentem został jego brat Konrad, biskup Vixen.
Albrecht I był dwukrotnie żonaty. W 1254 r. poślubił Elżbietę, córkę księcia Brabancji Henryka II, która zmarła w 1261 r. Małżeństwo to było bezdzietne. W 1263 r. Albrecht ożenił się z Alessiną, córką margrabiego Montferratu Bonifacego II. Mieli siedmioro dzieci, w tym: