Aleksandra Żaryn jest od dawna przedmiotem zainteresowania i debaty. Jego wpływ na społeczeństwo i życie codzienne jest niezaprzeczalny, a jego znaczenie wykracza poza różne obszary. W tym artykule staramy się dogłębnie zbadać Aleksandra Żaryn, analizując jego pochodzenie, ewolucję i możliwe przyszłe implikacje. Na tych stronach zostaną omówione różne aspekty związane z Aleksandra Żaryn, od jego historycznego znaczenia po wpływ na współczesny świat. Ponadto przeanalizowane zostaną różne perspektywy na Aleksandra Żaryn, pokazując jego złożoność i potencjał generowania dyskusji i refleksji w różnych obszarach. Celem tego artykułu jest przedstawienie kompletnej i wzbogacającej wizji Aleksandra Żaryn, zachęcając czytelnika do głębszego zagłębienia się w ten istotny i znaczący temat.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie |
tłumaczka, działaczka kulturalna |
Narodowość |
polska |
Małżeństwo | |
Dzieci | |
Odznaczenia | |
Aleksandra Felicja Żaryn z domu Jankowska (ur. 25 lutego 1916 w Warszawie, zm. 17 marca 2010) – polska tłumaczka, prawnik i działaczka społeczna.
W 1939 została absolwentką Instytutu Francuskiego w Warszawie. Rozpoczęła studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim, które – przerwane przez wybuch wojny – ostatecznie ukończyła na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W latach studenckich działała w Katolickiej Młodzieży Narodowej i duszpasterstwie akademickim przy kościele św. Anny. Była współorganizatorką ślubów akademickich na Jasnej Górze w maju 1936.
W czasie wojny została przez Niemców wypędzona wraz z rodzicami z majątku w Kruchowie i zamieszkała u krewnych w majątku w podwarszawskich Szeligach. W majątku tym ukrywała Żydów. Za pomoc udzieloną rannemu powstańcowi została w sierpniu 1944 aresztowana i wywieziona do obozu pracy; uratowała się i została zwolniona z obozu dzięki interwencji kpt. Wilma Hosenfelda. W styczniu 1945 jej rodzina została ponownie wysiedlona – majątek w Szeligach został przejęty w ramach reformy rolnej.
W 1945 założyła i następnie przez kilkanaście lat prowadziła czytelnię „Exlibris”, miejsce spotkań warszawskiej inteligencji. Pracowała w różnych instytucjach, m.in. w Muzeum Narodowym. Zajmowała się również tłumaczeniami na język francuski dzieł naukowych z dziedziny historii, architektury i konserwacji zabytków.
Od 1980 była członkiem NSZZ „Solidarność” w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Do końca życia działała w kole korporacji „Arkonia”.
W 2007 opublikowała w Biuletynie IPN artykuł wspomnieniowy pt. Podnieść życie z ruin.
Pochowana na cmentarzu parafialnym w Wiązownie.
Wraz z mężem Stanisławem została odznaczona medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. W 1996 otrzymała tytuł Honorowego Członka ICOMOS.
Żona architekta Stanisława Żaryna, matka m.in. historyka Jana Żaryna.