W tym artykule zagłębimy się w temat Alfred Konieczny, aspekt, który w ostatnim czasie zyskał duże znaczenie. Alfred Konieczny był przedmiotem debat i badań w różnych dziedzinach, od psychologii po politykę, w tym socjologię i ekonomię. Jego wpływ na społeczeństwo i życie codzienne jest niezaprzeczalny, dlatego tak ważne jest dokładne zrozumienie jego implikacji i możliwych konsekwencji. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom Alfred Konieczny, przeanalizujemy jego ewolucję w czasie i zastanowimy się nad rolą, jaką odgrywa dzisiaj. Bez wątpienia Alfred Konieczny to temat, który budzi zainteresowanie wielu osób i jesteśmy pewni, że ta lektura będzie bardzo przydatna dla tych, którzy chcą pogłębić swoje zrozumienie.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
profesor nauk prawnych | |
Specjalność: historia administracji, historia państwa i prawa polskiego | |
Alma Mater | |
Doktorat | |
Habilitacja | |
Profesura | |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia |
Alfred Konieczny (ur. 3 stycznia 1934 w Maciowakrzu na Śląsku Opolskim, zm. 23 czerwca 2023) – polski historyk ustroju i prawa, profesor zwyczajny związany z Uniwersytetem Wrocławskim.
Urodził się w rodzinie gospodarzy w miejscowości znajdującej się ówcześnie w granicach Rzeszy Niemieckiej. Egzamin dojrzałości złożył już w polskim liceum ogólnokształcącym w Koźlu w 1953. Studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego ukończył w 1960. Stopień doktora nauk prawnych uzyskał w 1966 na podstawie pracy Zwalczanie zbiegostwa polskich robotników przymusowych przez policję hitlerowską na Śląsku w latach drugiej wojny światowej napisanej pod kierunkiem Seweryna Wysłoucha. Następnie mianowany został adiunktem w Katedrze Historii Państwa i Prawa na Uniwersytecie Wrocławskim. Kolokwium habilitacyjne odbył w 1969 i objął stanowisko docenta. W 1985 mianowany został profesorem nadzwyczajnym. W 1992 został profesorem zwyczajnym. Wypromował pięciu doktorów nauk prawnych. Trzech jego uczniów habilitowało się.
W latach 1985–2004 był kierownikiem Zakładu Historii Administracji, a w latach 1993–2004 dyrektorem Instytutu Historii Państwa i Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego. Od 1993 jest redaktorem Studiów historycznoprawnych w ramach serii „Prawo” Uniwersytetu Wrocławskiego.
Został członkiem wielu organizacji społecznych i naukowych w kraju i za granicą, m.in. Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce, Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, Instytutu Śląskiego w Opolu, Instytutu Zachodniego w Poznaniu, Stowarzyszenia Więźniów Akcji „Noc i Mgła” we Francji. Jest także konsultantem naukowym Państwowego Muzeum Gross-Rosen w Rogoźnicy.