Andrzej II (wielki książę włodzimierski)

Andrzej II

Андрей II Ярославич

wielki książę włodzimierski
Okres	od 1248 do 1252
Poprzednik	Michał II
Następca	Aleksander I
książę suzdalski
Okres	od 1256 do 1264
Poprzednik	Światosław III
Następca	Jerzy
Dane biograficzne
Dynastia	Rurykowicze
Data urodzenia	1220
Data śmierci	1264
Miejsce spoczynku	Sobór Zaśnięcia Matki Bożej we Włodzimierzu
Ojciec	Jarosław II
Matka	Rościsława
Rodzeństwo	Aleksander I Wasyl Michał II Jarosław III Konstantyn Fiodor Daniel Maria Atanazy Eudoksja
Małżeństwo	Justyna
Dzieci	Jerzy Michał Wasyl

Andrzej Jarosławowicz (zm. 1264) – trzeci syn wielkiego księcia Jarosława Wsiełowodowicza, książę suzdalski, w latach 1249–1252 wielki książę włodzimierski.

W 1247 r., po śmierci ojca, Andrzej z bratem Aleksandrem Newskim pojechał do Ordy Wołżańskiej, a stamtąd do Mongolii, do Wielkiego Chana. Po dwóch latach wrócił stamtąd z jarłykiem na Wielkie Księstwo Włodzimierskie, chociaż nie był starszym bratem. W 1250 r. Andrzej ożenił się z córką Daniela Halickiego i nawiązał z nim kontakty. W 1252 r. Aleksander pojechał nad Don do Sartaka, syna Batu-chana stojącego na czele ordy, ze skargą na Andrzeja, że ten niezgodnie ze starszeństwem otrzymał tron wielkoksiążęcy i że nie płacił danin w pełnym wymiarze. Na skutek tej skargi Aleksander otrzymał jarłyk na panowanie, a przeciwko Andrzejowi ruszyły oddziały tatarskie. Dowiedziawszy się o tatarskiej inwazji, Andrzej zakrzyczał: «Po cóż nam między sobą walczyć i sprowadzać Tatarów; Lepiej biec w ziemie cudze niż przyjaźnić się z Tatarami i im służyć!». Tatarzy doścignęli go pod Peresławiem Zaleskim, rozbili i zmusili do ucieczki do Nowogrodu Wielkiego i dalej do Szwecji. W 1256 r. A. powrócił do ojczyzny i z miłością został przyjęty przez Aleksandra, który rehabilitował go przed Chanem i dał w udział Gorodziec oraz Niżny Nowogród, a potem Suzdal. Zachowały się przekazy o tym, że Andrzej po śmierci Aleksandra (zm. 1263) znów walczył o wielkie księstwo, ale Chan wolał kolejnego brata, Jarosława.

Andrzej był przodkiem książąt suzdalskich, a później niżnonowogrodzkich. Z nich Dymitr Suzdalski w 1359–1362 był wielkim księciem włodzimierskim. Od XV wieku książęta suzdalsko-niżnonowogrodzcy nosili nazwisko Szujscy; z nich wywodził się car Wasyl IV Szujski (1606–1610).

• Jerzy Andriejewicz – książę suzdalski (1264-1279)
• Michał Andrjejewicz (zm. 1305) – książę suzdalski
• Wasyl Andriejewicz – książę suzdalski (do 1309)
  • Aleksander Wasylewicz – książę suzdalski (1327-1332)
  • Konstanty Wasylewicz – książę suzdalski
    • Andrzej Konstantynowicz – książę suzdalski (1355-1365)
    • Dymitr Konstantynowicz – książę suzdalski (1356-1383), wielki książę suzdalsko-niżnonowgorodzki (1365-1383), wielki książę włodzimierski (1359-1362)
      • Wasyl Kudriapa (ok. 1350-1403), protoplasta książąt Szujskich
    • Borys Konstantynowicz – książę suzdalski (1383-1392)