Dziś Andrzej Wiśniewski (fizyk) to temat, który przykuł uwagę osób w każdym wieku i o każdym zainteresowaniu. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na kulturę popularną, Andrzej Wiśniewski (fizyk) okazał się dziś istotnym i znaczącym tematem. W tym artykule zbadamy różne aspekty Andrzej Wiśniewski (fizyk), od jego historii i ewolucji po wpływ na życie codzienne. Dodatkowo przeanalizujemy różne perspektywy dotyczące Andrzej Wiśniewski (fizyk) i tego, jak zmieniał się on na przestrzeni czasu. Bez wątpienia Andrzej Wiśniewski (fizyk) to temat, który będzie nadal wywoływał debatę i refleksję w przyszłości.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Zawód, zajęcie | |
Tytuł naukowy | |
Pracodawca |
Andrzej Wiśniewski (ur. 27 listopada 1955 w Warszawie) – polski naukowiec, profesor nauk fizycznych ze specjalnością fizyka magnetyków, profesor nadzwyczajny w Instytucie Fizyki PAN, członek Rady Naukowej Instytutu.
Absolwent Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, działacz opozycji demokratycznej w PRL, współpracownik Komitetu Obrony Robotników i Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”, członek NSZZ „Solidarność”, kolporter wydawnictw podziemnych. Represjonowany za działalność opozycyjną, w 1982 roku więziony w Areszcie Śledczym Warszawa-Białołęka.
Początkowo pracownik naukowy w Instytucie Chemii i Techniki Jądrowej na Żeraniu, od 1987 roku w Instytucie Fizyki PAN. W 1991 roku obronił doktorat z fizyki (rozprawa doktorska Dynamika sieci spinowej w ferromagnetycznych stopach żelaza o strukturze DO3), w 2003 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego, a w 2011 roku otrzymał tytuł profesora nauk fizycznych. Autor publikacji naukowych i popularnonaukowych z zakresu fizyki. Pełni funkcję kierownika Oddziału Fizyki Magnetyzmu Instytutu Fizyki PAN.
Jest współautorem (wraz z Andrzejem Szewczykiem, Romanem Puźniakiem i Henrykiem Szymczakiem) podręcznika akademickiego „Magnetyzm i nadprzewodnictwo”, wydanego w 2012 nakładem Wydawnictwa Naukowego PWN.
W 2012 roku został wiceprzewodniczącym komitetu organizacyjnego konferencji poświęconej badaniom katastrofy polskiego Tu-154 w Smoleńsku metodami nauk ścisłych. Został członkiem komitetu naukowego II i III edycji tej konferencji z lat 2013, 2014.