Antoni Kopaczewski (żołnierz)

W dzisiejszym świecie Antoni Kopaczewski (żołnierz) stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi i sektorów. Wraz z postępem technologii i zmianami społecznymi Antoni Kopaczewski (żołnierz) przejął kluczową rolę w naszym życiu, wpływając na wszystko, od sposobu, w jaki się komunikujemy, po sposób, w jaki radzimy sobie z wyzwaniami współczesnego świata. W tym artykule zbadamy znaczenie Antoni Kopaczewski (żołnierz) i jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa, analizując jego znaczenie w sferze osobistej, zawodowej i społecznej. Dodatkowo sprawdzimy, jak Antoni Kopaczewski (żołnierz) ewoluował na przestrzeni czasu i jakie perspektywy stoją przed nim.

Antoni Kopaczewski
Lew
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

25 maja 1918
Majdan Brzezicki

Data i miejsce śmierci

8 września 1946
Ignasin

Przebieg służby
Lata służby

od przed 1937

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Armia Krajowa
Zrzeszenie Wolność i Niezawisłość

Stanowiska

szkoła podoficerska w Nisku,

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa,
kampania wrześniowa,
działania zbrojne podziemia antykomunistycznego w Polsce

Antoni Kopaczewski, ps. „Lew” (ur. 25 maja1918 w Majdanie Brzezickim, zm. 8 września 1946 w Ignasinie) – polski wojskowy, żołnierz Armii Krajowej, partyzant antykomunistyczny. Ojciec Antoniego Kopaczewskiego.

Życiorys

W roku 1937 ukończył Szkołę Podoficerów Piechoty dla Małoletnich w Nisku i do roku 1938 pełnił służbę w Wojsku Polskim. We wrześniu 1939 r. wziął udział w walkach obronnych w szeregach 43. Pułku Strzelców im. Legionu Bajończyków. Po wybuchu wojny zaangażował się w działalność konspiracyjną. Antoni Kopaczewski w okresie okupacji należał do AK, gdzie był dowódcą plutonu żandarmerii. W 1945 roku wstąpił do WiN, gdzie został podkomendnym mjr. Hieronima Dekutowskiego ps. „Zapora”.

Jesienią 1946 roku oddziały MO oraz funkcjonariusze Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego przeprowadzili obławę na oddział „Lwa”, w której zginęli: Antoni Kopaczewski „Lew”, Józef Dziachan „Pościgowy”, Władysław Sampolski „Aniołek”, Wincenty Kisielewski „Lipa”, Stanisław Pędrak „Poleszuk”, Tadeusz Dziachan „Leśny”. Oprócz partyzantów śmierć poniosła rodzina Helena i Stanisław Dziachan (z czteroletnią córką Anną), u której ukrywali się partyzanci.

Przypisy

Bibliografia