W tym artykule zbadamy wpływ Antony Polonsky na różne aspekty współczesnego społeczeństwa. Od wpływu na kulturę popularną po znaczenie w środowisku akademickim, Antony Polonsky wywołał szeroką debatę i kontrowersje, które zasługują na szczegółową analizę. Na tych stronach przeanalizujemy różne perspektywy wokół Antony Polonsky i to, jak ukształtowało ono obecny krajobraz. Podobnie zbadamy jego historyczną rolę i jego projekcję na przyszłość, aby zrozumieć jego prawdziwy zakres i znaczenie w naszym codziennym życiu.
Antony Polonsky, 2019 | |
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
23 września 1940 |
Profesor nauk historycznych | |
Alma Mater | |
Profesura |
1989 |
Polska Akademia Nauk | |
Status |
członek zagraniczny |
Doktor honoris causa Uniwersytet Warszawski – 2010 Uniwersytet Jagielloński – 2014 | |
Odznaczenia | |
Antony Barry Polonsky (ur. 23 września 1940 w Johannesburgu) – historyk stosunków polsko-żydowskich, członek zagraniczny PAN.
Urodził się w Johannesburgu, w rodzinie żydowskiej, której przodkowie w XIX wieku wyemigrowali do Afryki z terenów dawnego Wielkiego Księstwa Litewskiego.
Studiował historię i nauki polityczne na University of the Witwatersrand. W 1961 wyjechał do Wielkiej Brytanii na stypendium Rhodesa do Worcester College i St Antony’s College. W 1970 został mianowany wykładowcą historii London School of Economics and Political Science. W 1964 skorzystał z możliwości wyjazdu do Polski, w ramach stypendium British Council, gdzie miał zbierać materiały do pracy na temat konfliktu Józefa Piłsudskiego z parlamentem. W trakcie tego pobytu prowadził jednak głównie badania dotyczące polskich Żydów w okresie Zagłady. W latach następnych uzyskał w Oksfordzie doktorat z historii nowożytnej, a następnie został zatrudniony w London School of Economics and Political Science, gdzie przyznano mu stanowisko profesora. W latach 1992–1999 pracował na Brandeis University w Waltham/Boston w Massachusetts w Stanach Zjednoczonych. W 1989 otrzymał tytuł profesora. W 1992 roku został mianowany visiting professor w East European Jewish History at Brandeis University w Waltham. Tam pracował w latach 1993–1998. Był także profesorem wizytującym na Uniwersytecie Warszawskim, w Instytucie Nauk o Człowieku w Wiedniu i na Uniwersytecie w Kapsztadzie, Oxford Centre for Hebrew and Jewish Studies, członkiem honorowym St Antony’s College w Oksfordzie i University College w Londynie. Od 1986 roku nieprzerwanie redaguje i wydaje periodyk „Polin. Studies in Polish Jewry”. Był założycielem, a obecnie jest wiceprezesem Institute for Polish-Jewish Studies w Oksfordzie i American Association for Polish-Jewish Studies w Cambridge (Mass.) oraz członkiem Międzynarodowej Rady Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau. Był przez sześć lat członkiem Rady Deputowanych Żydów w Wielkiej Brytanii. W 1999 otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej. W 2006 nagrodę Rafaela Scharfa za wybitne osiągnięcia w ochronie i propagowaniu dziedzictwa polskich Żydów. W 2010 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego, w 2014 został doktorem honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 2011 otrzymał nagrodę Kulczycki Orbis Books Prize, w 2012 został laureatem Nagrody Pro Historia Polonorum za The Jews in Poland and Russia, jako najlepszą obcojęzyczną książkę dotyczącą historii Polski.
Jest autorem kilkunastu książek oraz licznych publikacji ogłoszonych w czasopismach historycznych. Główny konsultant naukowy wystawy stałej Muzeum Historii Żydów Polskich.