Aura (album Milesa Davisa)
We współczesnym świecie Aura (album Milesa Davisa) zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, rolę w kulturze popularnej czy znaczenie w środowisku akademickim, Aura (album Milesa Davisa) stał się powracającym tematem rozmów. W rzeczywistości nie jest zaskakujące, że Aura (album Milesa Davisa) jest przedmiotem debaty i analiz w wielu obszarach, ponieważ jego wpływ rozciąga się na wiele aspektów współczesnego życia. W tym artykule szczegółowo zbadamy zjawisko Aura (album Milesa Davisa), zajmując się jego różnymi aspektami i analizując jego znaczenie w obecnym kontekście.
| Wykonawca albumu studyjnego | ||||
| Miles Davis | ||||
| Wydany | ||||
|---|---|---|---|---|
| Nagrywany | ||||
| Gatunek | ||||
| Długość |
66:18 | |||
| Wydawnictwo | ||||
| Producent |
Palle Mikkelborg | |||
| Oceny | ||||
| Album po albumie | ||||
| ||||
Aura – album nagrany w 1985 przez Milesa Davisa z poszerzonym składem Big Bandu Radia Duńskiego i wydany w 1989.
Historia i charakter albumu
Aura jest albumem koncepcyjnym i zawiera suitę kompozycji Pallego Mikkelborga. Skomponowana została i dedykowana Milesowi Davisowi po otrzymaniu przez niego w grudniu 1984 nagrody Leonie Sonning Music Prize.[potrzebny przypis]
Każda z dziesięciu części suity zatytułowana jest innym kolorem.
Wykonawcą był rozszerzony jazzowy big band, którego rdzeniem był Big Band Radia Duńskiego z tak znanymi muzykami jak Niels-Henning Ørsted Pedersen i Marilyn Mazur. Dokooptowano między innymi Johna McLaughlina.
Było to pierwsze nagranie Milesa Davisa z big bandem po 20 latach.
Charakter muzyki jest stosunkowo mało jazzowy; bardziej zbliża się do fusion z silnymi wpływami współczesnej muzyki (poważnej), zwłaszcza takich kompozytorów jak Olivier Messiaen i Charles Ives. Samą muzykę cechuje chłód.
Po nagraniu albumu Miles Davis zachwycony umiejętnościami Marilyn Mazur zatrudnił ją w swoim następnym zespole koncertującym.
Ze względów kontraktowych album przeleżał na półce do 1989 r., kiedy został wydany przez Columbię.
W 1990 r. otrzymał nagrodę Grammy za "najlepsze jazzowe instrumentalne wykonanie".
Muzycy
- Big band
- Miles Davis – trąbka
- John McLaughlin – gitara
- Vince Wilburn – perkusja elektroniczna
- Thomas Clausen – instrumenty klawiszowe
- Ole Koch-Hansen – instrumenty klawiszowe
- Kenneth Knudsen – instrumenty klawiszowe
- Bjarne Roupé – gitara
- Bo Stief – gitara basowa
- Niels-Henning Ørsted Pedersen – kontrabas
- Lennart Gruvstedt – perkusja
- Marilyn Mazur – instrumenty perkusyjne
- Ethan Weisgaard – instrumenty perkusyjne
- Niels Eje – obój
- Lillian Tørnqvist – harfa
- Eva Thaysen – wokal
- Benny Rosenfeld – trąbka, skrzydłówka
- Palle Bolvig – trąbka, skrzydłówka
- Jens Winther – trąbka, skrzydłówka
- Perry Knudsen – trąbka, skrzydłówka
- Idrees Sulieman – trąbka, skrzydłówka
- Vincent Nilsson – puzon
- Jens Engel – puzon
- Ture Larsen – puzon
- Ole Kurt Jensen – puzon basowy
- Axel Windfeld – puzon basowy, tuba
- Jesper Thilo – saksofon
- Per Carsten – saksofon
- Uffe Karskov – saksofon
- Bent Jaedig – saksofon
- Flemming Madsen – saksofon
- Palle Mikkelborg – dodatkowa trąbka i skrzydłówka
- Soliści
- John McLaughlin – gitara (1, 4, 10)
- Niels-Henning Ørsted Pedersen – kontrabas (6, 9)
- Bo Stiel – bezprogowa gitara basowa (6)
- Thomas Clausen – pianino (9)
Spis utworów
1. Intro 4:28 2. White 6:07 3. Yellow 6:49 4. Orange 8:36 5. Red 9:56 6. Green 4:25 7. Blue 6:37 8. Electric Red 4:18 9. Indigo 6:01 10. Violet 9:01 1:06:18
Opis płyty
- Producent – Palle Mikkelborg
- Producent wykonawczy – George Butler
- Inżynier dźwięku – Henrik Lund, Niels Erig Lund
- Nagranie i miksowanie – Easy Sound Studio, Kopenhaga
- Data nagrania – 1985
- Mastering – Rune Persson
- Studio – Rune Persson Digital Recording Service, Sztokholm
- Długość – 1 godz. 06 min. 21 sek
- Kompozycje – Palle Mikkelborg
- Firma nagraniowa – Columbia
- Numer katalogowy – CK 45332
Przypisy
Linki zewnętrzne
