Banino (gromada)

W tym artykule zajmiemy się tematem Banino (gromada), który był przedmiotem zainteresowania i debaty w wielu obszarach. Banino (gromada) przykuł uwagę ekspertów, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa ze względu na jego znaczenie i wpływ na różne obszary życia codziennego. Na przestrzeni dziejów Banino (gromada) odegrał decydującą rolę w ewolucji społeczeństwa, kultury i technologii, znacząco wpływając na sposób, w jaki postrzegamy otaczający nas świat. W kolejnych wierszach szczegółowo zbadamy najważniejsze aspekty Banino (gromada), aby zapewnić wszechstronną i wzbogacającą wizję tego bardzo ważnego tematu.

Banino
gromada
1954–1973
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

gdańskie

Powiat

kartuski

Data powstania

5 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1973

Siedziba

Banino

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

4

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

18

brak współrzędnych

Banino – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954 do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973, tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972.

Gromadę Banino z siedzibą GRN w Baninie utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski – w powiecie kartuskim w województwie gdańskim na mocy uchwały nr 17/III/54 WRN w Gdańsku z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad Banino, Rębiechowo, Pępowo i Miszewo, ponadto osada Miszewko z dotychczasowej gromady Warzno oraz osada Nowy Tuchom z dotychczasowej gromady Tuchom – ze zniesionej gminy Banino w tymże powiecie. Dla gromady ustalono 18 członków gromadzkiej rady narodowej.

1 stycznia 1960 do gromady Banino włączono miejscowości Czeczewo, Tokary, Nowe Tokary, Popowce, Martenki i Warzenko ze zniesionej gromady Czeczewo w tymże powiecie.

Gromada przetrwała do końca 1972, czyli do kolejnej reformy gminnej.

Przypisy

  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191.
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312.
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 17/III/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu kartuskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 22 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 5 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 30 listopada 1954 r., Nr. 16, Poz. 91).
  7. Uchwała Nr 265/XXXIX/54 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Kartuzach z dnia 4 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 7 października 1954 r., Nr. 14, Poz. 72).
  8. Uchwała Nr 22/XII/59 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 8 października 1959 r. w sprawie zniesienia i utworzenia niektórych gromad w powiatach województwa gdańskiego (zatwierdzona uchwałą Nr 451/59 Rady Ministrów z dn. 19 listopada 1959 r.) (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 24 grudnia 1959 r., Nr. 7, Poz. 58).
  9. Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.