Baruch Goldstein

W dzisiejszym świecie Baruch Goldstein staje się coraz ważniejszy w społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na kulturę, politykę, gospodarkę czy codzienne życie ludzi, Baruch Goldstein zdołał pozycjonować się jako istotny temat dyskusji i debaty. Jego wpływ rozciąga się na różne dziedziny, a jego obecność jest coraz bardziej widoczna w różnych aspektach życia. Dlatego ważne jest, aby w pełni zbadać zakres i implikacje Baruch Goldstein dzisiaj, a także przeanalizować jego ewolucję w czasie i jego potencjalny wpływ w przyszłości. Artykuł ten ma na celu zagłębienie się w świat Baruch Goldstein, aby zrozumieć jego znaczenie i znaczenie we współczesnym społeczeństwie.

Baruch Goldstein
ברוך קופל גולדשטיין
Imię i nazwisko urodzenia

Benjamin Carl Goldstein

Data i miejsce urodzenia

1957
Brooklyn

Data i miejsce śmierci

25 lutego 1994
Hebron

Zawód, zajęcie

lekarz

Alma Mater

Yeshiva University

Baruch Goldstein (hebr. ברוך קופל גולדשטיין, ur. jako Benjamin Carl Goldstein w 1957 w Brooklynie, zm. 25 lutego 1994 w Hebronie) – amerykański-izraelski lekarz, członek skrajnie prawicowej izraelskiej organizacji Kach, odpowiedzialny za zamordowane 29 Palestyńczyków w Hebronie dnia 25 lutego 1994 roku.

Życiorys

Grób Barucha Goldsteina

Wychowywał się w ortodoksyjnej rodzinie żydowskiej. W 1977 roku ukończył z wyróżnieniem studia medyczne na uczelni Yeshiva University. Podczas studiów zmienił imię na Baruch. Podczas studiów, pod wpływem rabina Me’ira Kahanego stał się fundamentalistą religijnym. Domagał się wypędzenia Arabów z Izraela i Zachodniego Brzegu. W 1983 roku wyemigrował do Izraela. Po uzyskaniu dyplomu osiedlił się na Zachodnim Brzegu, w Kirjat Arba.

25 lutego 1994 roku dokonał w Hebronie masakry modlących się Palestyńczyków. Uzbrojony w amerykański karabin M16 i wyposażony w plecak z nabojami wtargnął do Groty Patriarchów, gdzie otworzył ogień do Palestyńczyków. Do świątyni wtargnął przebrany za wojskowego. W wyniku strzelaniny zginęło 29 osób, a 125 zostało rannych. Zamach przyczynił się do wzrostu napięcia pomiędzy Izraelczykami a Palestyńczykami. Masakra miała miejsce podczas muzułmańskiego ramadanu i żydowskiego purim, które miały miejsce tego samego dnia. Pozostali przy życiu Palestyńczycy zlinczowali terrorystę, kiedy zmieniał kolejny magazynek. Początkowo uważano, że Goldstein miał wspólnika, współuczestniczącego w masakrze, jednak w późniejszym śledztwie wykazano, że terrorysta działał sam.

Premier Izraela Icchak Rabin w rozmowie telefonicznej z liderem Organizacji Wyzwolenia Palestyny Jasirem Arafatem potępił masakrę w Hebronie.

Jego grób znajduje się na obrzeżach osady Kirjat Arba. Grób jest miejscem pielgrzymek izraelskich ekstremistów religijnych.

Jego sympatykiem był Itamar Ben-Gewir, izraelski prawnik i polityk, lider skrajnie prawicowej partii Żydowska Siła i minister bezpieczeństwa wewnętrznego w rządzie Binjamina Netanjahu.

Przypisy

  1. a b c Pearson 2011 ↓, s. 232.
  2. a b Kubisiak 2021 ↓, s. 74.
  3. a b Richard Lacayo, Lisa Beyer, Massimo Calabresi, Eric Silver: The Making of a Murderous Fanatic. time.com, 1994-03-07. s. 1. . . (ang.).
  4. a b Title Hebron murem podzielony. rp.pl, 2011-12-24. .
  5. a b 1994: Jewish settler kills 30 at holy site. news.bbc.co.uk. . (ang.).
  6. Avi Issacharoff, Chaim Levinson: Settlers Remember Gunman Goldstein; Hebron Riots Continue. haaretz.com, 2010-02-28. . (ang.).
  7. Szydzisz 2012 ↓, s. 170.
  8. Ayelet Waldman: The Shame of Shuhada Street. theatlantic.com, 2014-06-12. . (ang.).
  9. Paweł Smoleński: "Po wrzuceniu koktajlu Mołotowa podpalenie opon u drzwi to znakomity pomysł". Izrael ma rząd, jakiego jeszcze nie było. wyborcza.pl, 2023-02-03. .

Bibliografia

  • Przemysław Kubisiak. Jaskinia Makpela (mi'arat hammakpelah). Tradycja żydowska i archeologia świętych grobów w Hebronie. „Wrocławski Przegląd Teologiczny”. 29, 2021. 
  • Erica Pearson: Goldstein, Baruch. W: Gus Martin (red.): The SAGE Encyclopedia of Terrorism, Second Edition. Wyd. SAGE Publications. 2011.
  • Marcin Szydzisz. Religijne wymiary konfliktu izraelsko-palestyńskiego. „Wschodnioznawstwo”. 6, 2012.