Bendt Bendtsen

W tym artykule dokładnie poznamy fascynujący świat Bendt Bendtsen. Od jego pochodzenia i ewolucji po wpływ na obecne społeczeństwo, zagłębimy się we wszystkie istotne aspekty związane z Bendt Bendtsen. Poprzez szczegółową i wyczerpującą analizę będziemy starali się lepiej zrozumieć, co oznacza Bendt Bendtsen i jak wpłynął na sposób, w jaki myślimy, działamy i odnosimy się do otaczającego nas świata. Od jego znaczenia w środowisku akademickim po znaczenie w kulturze popularnej – odkryjemy wszystkie oblicza Bendt Bendtsen i jego rolę w kształtowaniu naszej obecnej rzeczywistości.

Bendt Bendtsen
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 marca 1954
Odense

Przewodniczący Konserwatywnej Partii Ludowej
Okres

od 1999
do 2008

Przynależność polityczna

Konserwatywna Partia Ludowa

Poprzednik

Pia Christmas-Møller

Następca

Lene Espersen

Bendt Bendtsen (ur. 25 marca 1954 w Odense) – duński polityk, w latach 1999–2008 przewodniczący Konserwatywnej Partii Ludowej, parlamentarzysta krajowy, wicepremier i minister, poseł do Parlamentu Europejskiego VII i VIII kadencji.

Życiorys

Ukończył w 1971 szkołę gimnazjalną Odense Friskole, a w 1972 szkołę rolniczą Korinth Landbrugsskole. W 1975 został absolwentem szkoły policyjnej. Kształcił się również w zakresie rachunkowości i ekonomiki przedsiębiorstw w TietgenSkolen w Odense. Początkowo pracował w rolnictwie, od 1980 jako funkcjonariusz policji. W 1984 został inspektorem-detektywem w wydziale kryminalno-śledczym.

W latach 80. zaangażował się także w działalność Konserwatywnej Partii Ludowej, był autorem jej programu prawnego z 1987. Dwa lata później uzyskał mandat radnego Odense. W latach 90. był rzecznikiem konserwatystów w różnych dziedzinach. Od 1994 do 2009 sprawował nieprzerwanie mandat posła do Folketingetu.

5 sierpnia 1999, po porażce swojego ugrupowania w wyborach parlamentarnych, objął stanowiska przewodniczącego Konserwatywnej Partii Ludowej. Od 27 listopada 2001 wchodził w skład koalicyjnych gabinetów premiera Andersa Fogh Rasmussena, w którym pełnił funkcję wicepremiera oraz ministra handlu i gospodarki. Do 18 czerwca 2002 zajmował także stanowisko ministra ds. współpracy nordyckiej.

9 września 2008 zrezygnował z obu zajmowanych funkcji (partyjnej i rządowej). Wystartował w eurowyborach w 2009 jako lider konserwatystów, uzyskując mandat posła do Parlamentu Europejskiego. W 2014 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję.

Przypisy