W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Białka (województwo małopolskie), temat, który w ostatnim czasie wzbudził duże zainteresowanie i debatę. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Białka (województwo małopolskie) był przedmiotem badań i analiz prowadzonych przez ekspertów z różnych dziedzin. W tym artykule przeanalizujemy różne perspektywy Białka (województwo małopolskie), a także jego znaczenie w kontekście historycznym i kulturowym. Dodatkowo zagłębimy się w konkretne aspekty, które pomogą lepiej zrozumieć znaczenie Białka (województwo małopolskie) dzisiaj, a także jego możliwe implikacje na przyszłość. Przygotuj się na zanurzenie się w fascynującą podróż po wszechświecie Białka (województwo małopolskie)!
wieś | |
Kościół w Białce | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Wysokość |
410 m n.p.m. |
Liczba ludności (2022) | |
Strefa numeracyjna |
33 |
Kod pocztowy | |
Tablice rejestracyjne |
KSU |
SIMC |
0059967 |
Położenie na mapie gminy Maków Podhalański | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |
Położenie na mapie powiatu suskiego | |
49°41′44″N 19°40′24″E/49,695556 19,673333 | |
Strona internetowa |
Białka – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie suskim, w gminie Maków Podhalański.
W latach 1954–1960 wieś należała i była siedzibą władz gromady Biała, po jej zniesieniu w gromadzie Juszczyn. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa bielskiego.
Zamieszkuje ją 2600 osób. Obejmuje powierzchnię 12,06 km².
Białka położona jest w dolinie Skawicy u jej ujścia do Skawy, na granicy Beskidu Żywieckiego i Makowskiego, na wysokości ok. 410 m n.p.m. Położona jest przy drodze krajowej nr 28 i odchodzącej od niej drogi wojewódzkiej nr 957 do Zawoi i Jabłonki. Od północy graniczy z Makowem Podhalańskim, od wschodu z – Juszczynem, od południa – ze Skawicą i od północnego zachodu – z Grzechynią.
Wieś jest podzielona pomiędzy dwie parafie: w Białce i w Makowie Podhalańskim.
Założona w XV w. jako jedna ze wsi starostwa lanckorońskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1564 jako Biała. Występowała także pod nazwą Zabielna. Po rozbiorach wieś przeszła, podobnie jak okoliczne wsie, na własność rządu austriackiego. W 1839 wystawił je na sprzedaż jako tzw. klucz makowski. Zakupił go hrabia Saint Genois. W 1878 r. zakupili ją Habsburgowie z Żywca.
10 lipca 2005 odbyły się w konsultacje społeczne m.in. w sprawie wydzielenia gminy wiejskiej Białka z gminy miejsko-wiejskiej Maków Podhalański. Żądania podziału gminy wynikały z nieporozumień na temat podziału finansów gminy. W konsultacjach udział wzięło 11,7% uprawnionych do głosowania, z czego 59,7% opowiedziało się za podziałem. Ostatecznie nie doszło do podziału gminy.
W 2013 we wsi oddano do użytku prywatne lądowisko Blachdom Plus Maków Podhalański.
Kamienna Góra znajduje się po lewej stronie koryta rzeki Skawy, nieopodal miejsca dopływu rzeki Skawicy do niej.
Dawno temu, kiedy przez Kamienną Górę prowadziła droga z Makowa na południe, na Węgry i którą uciekał za granicę jeden z naszych królów, tuż przy tej drodze stała karczma. Była często odwiedzana przez strudzonych i zmęczonych podróżą wędrowców. Pewnego dnia przejeżdżał tamtędy ksiądz z wiatykiem – Komunią św. udzielaną choremu na łożu śmierci. Zwyczaj nakazywał wtedy, aby uklęknąć. W karczmie było wówczas gwarno, goście hulali, śpiewali, tańczyli i nikt z nich, oprócz karczmarza, nie zauważył przejeżdżającego księdza. Tylko właściciel gospody wyszedł, uklęknął na jej progu i jedyny ocalał. Pozostali razem z budynkiem zapadli się pod ziemię, a w miejscu tym wypłynęła woda. Pozostał tylko próg, a na nim pochylony karczmarz. Legenda głosi, że jeszcze dziś nad brzegiem jeziora, wśród szumu drzew i śpiewu ptaków, można usłyszeć gwar i muzykę bawiących się gości.
Nie jednego śmiałka kusiły zatopione skarby. Odbywały się liczne wyprawy w poszukiwaniu cennych przedmiotów. Podobno, jak uderzano długimi gałęziami w tafle jeziora, to odczuwano opór, jakby gałęzie dotykały dachu karczmy. Nieraz topiły się tam zwierzęta, które rzadko można było uratować, gdyż woda z jeziora wciągała w swą otchłań. Jeziorko, okryte tajemniczością, istnieje do dziś.