Bitwa nad Gawią (1609)
W dzisiejszym świecie Bitwa nad Gawią (1609) stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu wielu różnych osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne, znaczenie w rozwoju technologicznym czy wpływ w sferze kulturowej, Bitwa nad Gawią (1609) przykuł uwagę ludzi w każdym wieku i w każdym kontekście. W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Bitwa nad Gawią (1609), analizując jego różne wymiary i ewolucję w czasie. Od początków do obecnego stanu Bitwa nad Gawią (1609) był przedmiotem badań, debat i podziwu zarówno wśród naukowców, entuzjastów, jak i ciekawskich.
| Wojna polsko-szwedzka (1600–1611) | |||
 Twierdza Dyjament ostrzeliwana przez Szwedów (rok wcześniej - w 1608), rycina z XVII wieku | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Przyczyna |
spór o Inflanty i o dominium Maris Baltici | ||
| Wynik |
zwycięstwo Litwinów, odzyskanie od Szwedów Dyjamentu | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
Położenie na mapie Łotwy  | |||
| 57°03′17″N 24°05′34″E/57,054722 24,092778 | |||
Bitwa nad Gawią miała miejsce 6 października 1609 podczas wojny polsko-szwedzkiej 1600–1611.
Gdy hetman wielki litewski Jan Karol Chodkiewicz (2500 żołnierzy) ruszył we wrześniu z Parnawy do Dyjamentu, w ślad za nim podążyła armia szwedzka (5000 żołnierzy, wśród nich najemnicy z Francji, Holandii i Szkocji) Fryderyka Joachima Mansfelda. Wojska litewskie 29 września wstrzymały marsz, by założyć konfederację w związku z zaległym żołdem.
Przybycie 2 października Mansfelda sprawiło, że wojska litewskie podporządkowały się hetmanowi. Chodkiewicz, chcąc bez przeszkód oblegać Dyjament, postanowił zniszczyć armię Mansfelda. Ten jednak przez cztery dni zdołał uniknąć bitwy. Z drugiej strony Szwedom nie udało się przedrzeć i pomóc głodującej załodze Dyjamentu, którą Litwini blokowali już od miesięcy.
Nie mogąc zmusić Mansfelda do bitwy, hetman przygotował zasadzkę nad rzeką Gaują. W tym celu porzucił założony tam obóz, zostawiając niewielkie siły. Sam z resztą sił ukrył się w pobliskich lasach.
Szwedzi nie oparli się pokusie i 6 października zaatakowali słabo broniony obóz litewski. Wtedy Chodkiewicz skierował do ataku pułk pod wodza Tomasza Dąbrowy. Zaskakujące uderzenie litewskiej jazdy doprowadziło do rozbicia armii Mansfelda.
Hetman w liście do Lwa Sapiehy oceniał straty szwedzkie na kilkuset zabitych i 100 jeńców. Ponadto w ręce Litwinów wpadło kilkanaście dział. Zwycięstwo nad Gaują przesądziło o odzyskaniu przez Litwinów Dyjamentu.
Bibliografia
- Leszek Podhorodecki, Rapier i koncerz, Warszawa 1985, ISBN 83-05-11452-X, str. 116-117