W tym artykule szczegółowo zbadamy i przeanalizujemy Bogusław Nadolski. Od historii po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo – omówimy wszystkie istotne aspekty związane z tym tematem. Dzięki wieloaspektowemu podejściu zajmiemy się wszystkim, od perspektywy historycznej i kulturowej po współczesne dyskusje i prognozy na przyszłość. Bogusław Nadolski to temat, który przyciągnął uwagę wielu osób i wywołał debaty i refleksje w różnych obszarach. Dołącz do nas w tej podróży odkrywania i zrozumienia Bogusław Nadolski.
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
18 sierpnia 1933 |
Data i miejsce śmierci |
20 października 2018 |
profesor nauk teologicznych | |
Specjalność: liturgika | |
Alma Mater |
KUL |
Doktorat |
1966 |
Habilitacja |
1980 |
Profesura |
1989 |
profesor zwyczajny Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie | |
Odznaczenia | |
Bogusław Nadolski (ur. 18 sierpnia 1933 w Skrzeszowicach, zm. 20 października 2018 w Poznaniu) – polski ksiądz rzymskokatolicki, chrystusowiec, profesor nauk teologicznych, specjalista w zakresie liturgiki.
Mając 16 lat wstąpił do nowicjatu Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej w Ziębicach. W 1950 uzyskał maturę i złożył pierwszą profesję zakonną. Następnie studiował filozofię i teologię w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu (1951-1957). W 1954 złożył śluby wieczyste, 6 kwietnia 1957 otrzymał z rąk bp. Franciszka Jedwabskiego święcenia kapłańskie. W latach 1957-1963 był wikariuszem i katechetą w Goleniowie i w Szczecinie. W 1963 rozpoczął studia na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1965 uzyskał na tej uczelni magisterium i licencjat, a w 1966 stopień naukowy doktora na podstawie pracy pt. Podstawy filozoficzne wychowania chrześcijańskiego w poglądach Jacques’a Maritaina. Studium pedagogiczno-pastoralne. W 1966 został wykładowcą liturgiki w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej w Poznaniu. W latach 1969-1977 był rektorem tej uczelni. Wykładał liturgikę w Wyższym Seminarium Duchownym księży salezjanów w Lądzie (1968-1969).
W 1980 uzyskał na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (obecnie UKSW) stopień naukowy doktora habilitowanego nauk teologicznych w zakresie liturgiki na podstawie dorobku naukowego oraz monografii pt. Urzeczywistnianie się Kościoła w liturgii w świetle dokumentów Vaticanum II. Został wykładowcą na Wydziale Teologicznym ATK, pełnił tam m.in. funkcję kierownika Katedry Teologii Liturgii. W 1989 otrzymał tytuł naukowy profesora zwyczajnego nauk teologicznych. Był także wykładowcą na Papieskim Wydziale Teologicznym w Warszawie (Sekcja św. Jana Chrzciciela) i w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej.
Pod jego kierunkiem powstało ponad 160 prac magisterskich i 15 prac doktorskich.
Autor wielu publikacji, wydawanych także w Wydawnictwie SALWATOR z zakresu liturgiki, czterotomowego podręcznika pt. Liturgika (Poznań 1989–1992) oraz monumentalnego Leksykonu liturgii (2006).
W 2000 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Laureat Nagrody im. Idziego Radziszewskiego Towarzystwa Naukowego KUL za rok (2010), za całokształt dorobku naukowego w duchu humanizmu chrześcijańskiego.
Zmarł 20 października 2018 w Poznaniu. Został pochowany 26 października 2018 na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu w kwaterze Towarzystwa (pole 18).