Borsuk japoński

Obecnie Borsuk japoński stał się tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem i znaczeniem w różnych obszarach. Jego wpływ wywołał szeroką debatę, a jego wpływ rozprzestrzenił się na cały świat. W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy znaczenie Borsuk japoński we współczesnym społeczeństwie, badając jego różne wymiary i zastanawiając się nad jego znaczeniem w naszym życiu. Od początków do obecnej ewolucji, Borsuk japoński był przedmiotem badań i kontemplacji, budząc ciekawość zarówno ekspertów, jak i fanów. Poprzez tę analizę będziemy starali się rzucić światło na wiele aspektów Borsuk japoński i jego wpływ na dzisiejszy świat.

Borsuk japoński
Meles anakuma
Temminck, 1844
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

drapieżne

Rodzina

łasicowate

Rodzaj

borsuk

Gatunek

borsuk japoński

Kategoria zagrożenia (CKGZ)

Zasięg występowania
Mapa występowania

Borsuk japoński (Meles anakuma) – gatunek ssaka spokrewnionego z borsukiem europejskim.

Morfologia

Wedle danych IUCN osobniki osiągają następujące rozmiary:

  • całkowita długość samicy 72,0±2,3 cm
  • całkowita długość samca: 78,7±4,9 cm

Średnia masa ciała zależy od regionu i pory roku, wykazując dużą zmienność:

  • średnia masa ciała samicy: 5,4±0,8 kg (Tokio) lub 4,4±0,6 kg (Yamaguchi)
  • średnia masa ciała samca: 7,7±1,3 kg (Tokio) lub 5,7±0,4 kg (Yamaguchi)

Zastrzega jednak, że zwierzęta żyjące w wiecznie zielonych lasach w południowej części zasięgu występowania gatunku osiągają rozmiary mniejsze (odpowiednio 60,4±2,4 cm i 66,8±2,7 cm).

Występowanie

W przeciwieństwie do borsuka o szerokim zasięgu występowania M. anakuma zalicza się do endemitów. Występuje jedynie w Japonii, dokładniej zaś na wyspach Honsiu, Kiusiu, Sikoku i Shōdoshima.

Na przedmieściach Tokio osobniki występowały z gęstością 4 dorosłych na km².

Status

Zasięg występowania zwierzęcia zmniejsza się. Przeprowadzane w 2003 badania rządowe wykazały, że w 45 prefekturach zamieszkiwanych przez gatunek mamy do czynienia z kurczeniem się zasięgu występowania, natomiast w jednej tylko (Ehime) odnotowano wzrost.

Stworzenie to uchodzi za zwierzynę łowną.

Przypisy

  1. Meles anakuma, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e f g h i j k l m Y. Kaneko, R. Masuda, A.V. Abramov, Meles anakuma, The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 (ang.).
  3. Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 158. ISBN 978-83-88147-15-9.