W dzisiejszym świecie Bronisław Chlebowski stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona osób. Niezależnie od tego, czy chodzi o wpływ na społeczeństwo, wpływ na kulturę popularną, znaczenie w historii czy potencjał na przyszłość, Bronisław Chlebowski przykuwa uwagę osób ze wszystkich środowisk. Od naukowców, przez miłośników rozrywki, po profesjonalistów z różnych dziedzin – wydaje się, że każdy znajdzie wartość w dalszym badaniu i zrozumieniu fenomenu Bronisław Chlebowski. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty i perspektywy wokół Bronisław Chlebowski, mając na celu przedstawienie kompleksowej i wzbogacającej wizji tego tematu, który jest dziś tak istotny.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
historyk literatury |
Bronisław Chlebowski (ur. 10 listopada 1846 w Warszawie, zm. 28 marca 1918 tamże) – polski historyk literatury, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, encyklopedysta.
Bronisław Chlebowski był synem Jana Chlebowskiego, lekarza, i Laury z Łaszewskich. W 1863 ukończył gimnazjum realne w Warszawie, brał udział w powstaniu styczniowym. Przez rok uczęszczał do szkoły przygotowawczej w Warszawie. W latach 1864–1868 studiował filologię polską i historię w Szkole Głównej Warszawskiej. Następnie w latach 1868–1909 pracował jako nauczyciel języka polskiego, historii literatury i kultury polskiej w II Gimnazjum Żeńskim w Warszawie, prowadzonym przez Jadwigę Sikorską; od 1872 współpracował z wieloma czasopismami, m.in. z „Ateneum”, „Tygodnikiem Illustrowanym”, „Książką”. Od 1882 był wykładowcą Uniwersytetu Latającego. W latach 1909-1916 wykładał historię literatury polskiej na Wydziale Humanistycznym Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie. Od 1916 był profesorem zwyczajnym w Katedrze Historii Literatury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego.
Chlebowski brał udział w pracach Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. W 1907 był w gronie członków założycieli tego Towarzystwa. Przewodniczył Wydziałowi I (1907–1916) i Komisji Badań nad Historią Literatury (1910–1917), zaś od 1916 był prezesem Towarzystwa (od 1914 także członkiem honorowym). W 1914 został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności.
W badaniach naukowych zajmował się dziejami literatury polskiego Odrodzenia, baroku i romantyzmu, historią polskiej kultury, a także dziejami Warszawy. Opracował historię polskiej literatury XIX wieku na tle kulturalnym, ekonomiczno-społecznym i politycznym (w wydanej pośmiertnie pracy Literatura polska 1795-1905 jako główny wyraz życia narodu po utracie niepodległości, 1923). Analizował twórczość m.in. Andrzeja Frycza Modrzewskiego, Jana Kochanowskiego, Wacława Potockiego, Jana Chryzostoma Paska. Badał polemiki poetyckie między Słowackim a Krasińskim. Przedmiotem jego zainteresowań były także wpływy muzyczne na poezję, m.in. Chopina, Beethovena i Wagnera. Był autorem wielu haseł do Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i jego redaktorem w latach 1885–1902. Był encyklopedystą oraz w latach 1900-1914 członkiem komitetu redakcyjnego Encyklopedii Wychowawczej. Współpracował również z Encyklopedią powszechną Orgelbranda, "Poradnikiem dla Samouków" i "Biblioteką Dzieł Wyborowych". Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 27 wprost-3-18).
Miał siostry: Anielę i Zofię, z którymi prowadzili instytut wydawniczy Słownika geograficznego Królestwa Polskiego.