Brytanik
Znaczenie Brytanik w naszym społeczeństwie jest niezaprzeczalne. Niezależnie od tego, czy był to kluczowy element rozwoju osobistego, historii ludzkości, czy wpływu na współczesną kulturę, Brytanik zaznaczył się przed i po w różnych obszarach. Z biegiem czasu jego znaczenie zostało ugruntowane, czyniąc go przedmiotem ciągłych badań i debat. W tym artykule zbadamy wiele aspektów Brytanik, analizując jego wpływ w różnych kontekstach i jego ewolucję na przestrzeni historii.
| Tiberius Claudius Caesar Drusus Germanicus Britannicus | |
 Rzeźba przedstawiająca Messalinę z synem Brytanikiem | |
| Dynastia | |
|---|---|
| Data urodzenia |
12 lutego 41 n.e. |
| Data śmierci |
11 lutego 55 n.e. |
| Ojciec | |
| Matka | |
Brytanik (Tiberius Claudius Caesar Drusus Germanicus Britannicus; ur. 12 lutego 41 n.e., zm. 11 lutego 55 n.e.) – syn cesarza rzymskiego Klaudiusza i Messaliny. Jego pierwotne imię Germanik zamieniono na Brytanik dla uczczenia podboju Brytanii przez ojca w 43 n.e.
Jako jedyny żyjący syn cesarza był głównym kandydatem do majątku i tytułów ojca. Jego pozycji nie zachwiała nawet otwarta zdrada jego matki Messaliny i jej skazanie na śmierć w 48 n.e. Dopiero kolejny ślub Klaudiusza z własną bratanicą Agrypiną i adopcja w roku 50 jej syna z poprzedniego małżeństwa – Nerona – osłabiły prawa rodzonego syna do dziedzictwa ojca, bowiem Neron był starszy od Brytanika o 4 lata. Pozycję Nerona wzmocnił również zaaranżowany przez jego matkę ślub ze starszą siostrą Brytanika – Oktawią – jaki odbył się trzy lata później. Ambicje Agrypiny, która zdobyła duży wpływ na rządy, kazały jej wkrótce usunąć zarówno Klaudiusza jak i Brytanika z drogi do pełnej władzy, jaką miała nadzieję sprawować u boku swego syna Nerona. Obawiając się, że Klaudiusz może zmienić swój testament i ustanowić Brytanika jedynym spadkobiercą, otruła męża 13 października 54. Po śmierci starego cesarza wszelkie tytuły i prawa do majątku otrzymać mieli formalnie na równi Neron jak i Brytanik. Jednak senat rzymski, uznając argumentację na temat młodego wieku Brytanika, przyznał wszelkie tytuły i związaną z nimi władzę tylko Neronowi. Rodzony syn Klaudiusza miał je otrzymać dopiero po osiągnięciu pełnoletniości. Nigdy do tego nie doszło – Brytanik został z rozkazu Nerona otruty podczas uczty na oczach wszystkich biesiadników przez trucicielkę Lukustę na dzień przed czternastymi urodzinami, gdy miał włożyć togę męską. Został pochowany w Mauzoleum Augusta.
Wywód przodków:
| 4. Druzus Starszy | ||||||
| 2. Klaudiusz | ||||||
| 5. Antonia Młodsza | ||||||
| 1. Brytanik | ||||||
| 6. Marek Waleriusz Messala Barbatus | ||||||
| 3. Messalina | ||||||
| 7. Domicja Lepida | ||||||
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Aleksander Krawczuk, Poczet cesarzy rzymskich, Warszawa: Wydawnictwo ISKRY, 2001, s. 73, ISBN 83-207-1489-3, OCLC 749593191.