Brzoza (gmina)
Dziś Brzoza (gmina) jest tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem i znaczeniem we współczesnym społeczeństwie. Jego wpływ można zobaczyć w naszym codziennym życiu, od sposobu, w jaki się komunikujemy, po sposób, w jaki wykonujemy codzienne czynności. Brzoza (gmina) poruszył wyobraźnię ludzi w każdym wieku, o różnym pochodzeniu i o różnym pochodzeniu, wywołując intensywną debatę w różnych obszarach. W tym artykule dokładnie zbadamy wpływ Brzoza (gmina) na nasze życie, analizując jego znaczenie, korzyści i wyzwania, a także różne punkty widzenia wokół tego tak aktualnego dzisiaj tematu.
| gmina wiejska | |
| 1867-1874 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Gubernia | |
| Powiat | |
| Data powstania |
1 stycznia 1867 |
| Data likwidacji |
1874 |
| Siedziba | |
Brzoza – dawna gmina wiejska istniejąca w XIX wieku w guberni piotrkowskiej. Siedzibą władz gminy była Brzoza.
Za Królestwa Polskiego gmina Brzoza należała do powiatu piotrkowskiego w guberni piotrkowskiej.
Gmina została zniesiona w 1874 roku, a jej obszar włączono do gminy Gomulin.
Przypisy
- ↑ Postanowienie z 17 (29) września 1866, ogłoszone 5 (17) stycznia 1867 (Dziennik Praw, rok 1866, tom 66, nr 219, str. 279)
- ↑ Postanowienie z 29 grudnia 1867 (10 stycznia 1868), ogłoszone 8 (20) lutego 1868 (Dziennik Praw, rok 1868, tom 67, nr 228, str. 359)
- ↑ Skorowidz Królestwa Polskiego czyli Spis alfabetyczny miast, wsi, folwarków, kolonii i wszystkich nomenklatur w guberniach Królestwa Polskiego, z wykazaniem: gubernii, powiatu, gminy, parafii, sądu pokoju lub gminnego, oraz najbliższej stacyi pocztowej, wraz z oddzielnym spisem gmin podług najświeższej ich liczby i nazwy ułożony, wykazujący: odległość każdej danej gminy od miasta powiatowego i sądu swojego gminnego; czy i jakie znajdują się w gminie zakłady fabryczne lub przemysłowe, szkoły itp. oraz ludność każdej gminy, obejmujący także podział sądownictwa krajowego świeżo urządzonego. T. 2
- ↑ powiat piotrkowski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 201.