Chiliarcha
W dzisiejszym świecie Chiliarcha stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu różnych sektorów społeczeństwa. Jej implikacje przekraczają granice i obejmują zarówno aspekty osobiste, jak i zawodowe. Od czasu pojawienia się Chiliarcha wywołał niekończące się debaty i dyskusje, które zwiększyły jego znaczenie i znaczenie w sferze publicznej. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Chiliarcha, analizując jego wpływ i zakres dzisiaj. Zagłębiając się w jego pochodzenie, ewolucję i perspektywy na przyszłość, postaramy się rzucić światło na ten temat, który przykuł uwagę tak wielu ludzi na całym świecie.
Chiliarcha (gr. χιλίαρχος chilíarchos – dosł. tysięcznik) – w wojskach starożytnych Greków dowódca oddziału liczącego ponad tysiąc ludzi.
W hierarchii urzędniczej
Grecy zapożyczyli ten termin od Persów, u których chiliarcha był dowódcą przybocznej gwardii królewskiej i zarazem wysokim dostojnikiem państwowym, drugą osobą po monarsze (odpowiednikiem późniejszego wezyra). Aleksander Wielki przejął tytuł i ustanowił jako państwową godność dworską. Według Diodora (Biblioteka historyczna XVIII,48) i Arriana (Wyprawa Aleksandra Wielkiego VII 14,10; III 27,4) urząd ten uważano też za najważniejszy w państwach diadochów.
W hierarchii wojskowej
W greckich armiach określano tak dowódcę chiliarchii (χιλιαρχία) jako jednostki złożonej z 1024 ludzi, o froncie bitewnym 64 żołnierzy w szeregu. Ranga ta (wyróżniana hełmem z czerwonym pióropuszem) istniała jedynie w piechocie, o czym pośrednio świadczą przekazy informacji, w których oddziały peltastów zawsze są wymieniane w tysiącach. Wiadomo, że w skład chiliarchii wchodziły speiry, czyli taktyczne syntagmy. Natomiast wyższą jednostką organizacyjną była strategia licząca 4 tysiące ludzi. Do takich jednostek tysięcznych (chiliarchai) wojska piesze zostały przez Aleksandra Wielkiego zreorganizowane zimą 331/330 p.n.e. Ich zasadniczą formacją były kolumny liczące w szeregu po 16 żołnierzy; oprócz chiliarchów dowodzili nimi pentekozjarchowie (lp. pentekosiarchos), mający pod komendą 500 ludzi.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Der Kleine Pauly. T. 1. München: Deutscher Taschenbuchverlag, 1979, kol. 1146.
- ↑ Friedrich Lübker’s Reallexikon des classischen Alterthums. Leipzig: B.G. Teubner, 1882, s. 248.
- ↑ Nicholas Sekunda: Armie macedońskie po Aleksandrze Wielkim 323-168 przed Chr. Oświęcim: Wydawnictwo Napoleon V, 2018, s. 25.
- ↑ Sławomir Jędraszek: Armia Lagidów. Organizacja i struktura. Zabrze: Inforteditions, 2010, s. 9.
Bibliografia
- Guy Rachet: Słownik cywilizacji greckiej. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 2006, s. 81, ISBN 83-7132-919-9