Dawid Choroł

Obecnie Dawid Choroł jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu wielu różnych osób. Od swojego pochodzenia i ewolucji po wpływ na obecne społeczeństwo, Dawid Choroł stał się punktem zainteresowania i debaty w różnych obszarach. Na przestrzeni dziejów Dawid Choroł odgrywał zasadniczą rolę w życiu ludzi, wpływając na sposób, w jaki myślą, działają i nawiązują relacje. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Dawid Choroł, analizując jego znaczenie i znaczenie dzisiaj.

Dawid Choroł
Państwo działania

ZSRR

Data i miejsce urodzenia

14 lutego 1920
Kijów

Data i miejsce śmierci

19 lutego 1990
Moskwa

profesor
Specjalność: technika rakietowa
Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Leninowska Nagroda Państwowa ZSRR
Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Wojny Ojczyźnianej II klasy

Dawid Moisiejewicz Choroł (ros. Давид Моисеевич Хорол, ur. 1 lutego?/14 lutego 1920 w Kijowie, zm. 19 lutego 1990 w Moskwie) – radziecki matematyk i konstruktor techniki rakietowej, doktor nauk technicznych, profesor.

Życiorys

Był narodowości żydowskiej. Po ukończeniu w 1937 szkoły studiował na Wydziale Mechaniczno-Matematycznym Kijowskiego Uniwersytetu Państwowego. Po ataku Niemiec na ZSRR przeniósł się na Uniwersytet Swierdłowski, jednak pod koniec 1941 został powołany do armii i skierowany do Wojskowo-Powietrznej Akademii Inżynieryjnej im. Żukowskiego. W 1944 z wyróżnieniem ukończył akademię i został skierowany do dyspozycji Ludowego Komisariatu Uzbrojenia ZSRR, potem do Centralnego Biura Konstrukcyjnego-589 (CKB-589) na bazie fabryki nr 589 w Moskwie produkującej celowniki optyczne dla uzbrojenia lotniczego i lądowego. Pracował tam jako inżynier konstruktor, później wiodący inżynier, szef działu, naczelnik SKB, zastępca szefa CKB i główny konstruktor - zastępca konstruktora generalnego. W 1948 eksternistycznie ukończył studia na Wydziale Mechaniczno-Matematycznym Uniwersytetu Kijowskiego, w 1955 obronił pracę dyplomową i został kandydatem nauk technicznych, a w 1963 doktorem nauk technicznych. Wykładał w Moskiewskim Instytucie Inżynierów Geodezji, Fotografii Lotniczej i Kartografii, w 1965 otrzymał tytuł profesora. Pracował jako konstruktor dla wojsk rakietowych, opracowując głowice rakiet balistycznych, m.in. dla rakiet R-8 i R-13. Od 1964 był głównym konstruktorem CKB Geofizika. Został pochowany na Cmentarzu Kuncewskim.

Odznaczenia i nagrody

I medale.

Przypisy