Dominik Połoński
W dzisiejszym artykule zbadamy wpływ Dominik Połoński na nasze współczesne społeczeństwo. Dominik Połoński jest tematem zainteresowania i debaty od dawna, a jego wpływ można dostrzec w różnych kontekstach, od sfery politycznej i społecznej, po kulturową i technologiczną. W miarę zagłębiania się w ten temat, zagłębimy się w jego historyczne korzenie, obecne implikacje i potencjał kształtowania przyszłości. Poprzez szczegółową analizę i krytyczną ocenę staramy się rzucić światło na Dominik Połoński i jego znaczenie dla naszej współczesnej rzeczywistości.
 Zdjęcie stanowiące element nagrobka | |
| Data i miejsce urodzenia |
17 czerwca 1977 |
|---|---|
| Data śmierci |
20 czerwca 2018 |
| Instrumenty | |
Dominik Połoński (ur. 17 czerwca 1977 w Krakowie, zm. 20 czerwca 2018) – polski wiolonczelista. Jedyny na świecie instrumentalista smyczkowy używający tylko prawej ręki podczas gry.
Życiorys
Studia w łódzkiej Akademii Muzycznej ukończył z wyróżnieniem w klasie prof. Stanisława Firleja, następnie przebywał trzy lata na stypendium w Escuela Superior de Musica Reina Sofia w Madrycie. W 1998 r. został koncertmistrzem wiolonczel w założonej przez Krystiana Zimermana Polish Festival Orchestra, z którą odbył światowe tournée. Brał udział w kursach mistrzowskich w Londynie, Berlinie, Los Angeles. Laureat wielu konkursów, m.in. Yamaha Music Foundation of Europe (1998), Międzynarodowego Konkursu Indywidualności Muzycznych im. Aleksandra Tansmana w Łodzi (2000), New Talent International Competition w Bukareszcie. Laureat Paszportu Polityki (2003).
Był adiunktem w Akademii Muzycznej w Łodzi. W 2016 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego w zakresie sztuki muzycznej. Dokonał nagrań płytowych.
W 2004 ciężko zachorował na chorobę nowotworową mózgu, w wyniku czego zmuszony był przerwać karierę. Przebył kilka operacji neurochirurgicznych, które uratowały mu życie, jednak w wyniku choroby lewa ręka pozostała już na zawsze bezwładna. Po długiej rehabilitacji powrócił na estradę 18 stycznia 2009 roku, dokonując w Warszawie prawykonania Koncertu wiolonczelowego na prawą rękę Olgi Hans, która napisała ten utwór specjalnie dla niego. Utwory na jedną rękę komponowali dla niego również inni uznani kompozytorzy – Dariusz Przybylski, Andrzej Kwieciński, Artur Zagajewski, Weronika Ratusińska czy Sławomir Zamuszko.
Był bohaterem radiowego reportażu Bartosza Panka Chcę więcej (który otrzymał w 2014 nagrodę Prix Italia) i filmu dokumentalnego Aleksandry Rek Wariacja na wiolonczelę solo, który otrzymał kilka nagród na międzynarodowych konkursach filmowych w Polsce i za granicą. W maju 2017 roku utwór Artura Zagajewskiego BRUT w wykonaniu Dominika Połońskiego i Arte dei Suonatori (nagranie z inauguracji Międzynarodowego Festiwalu Warszawska Jesień 2014) otrzymał najwyższą lokatę na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów w Palermo.
Dominik Połoński aktywnie angażował się w działania związane z Instytutem Teatralnym im. Mieczysława Hertza w Łodzi. Ostatni raz zagrał publicznie na wiolonczeli 18 marca 2018 na deskach Teatru Nowego im. K. Dejmka w Łodzi w trakcie Krakowskiego Salonu Poezji zatytułowanego „Antoni Czechow – Mała trylogia”. Pod opieką artystyczną reżysera Jacka Orłowskiego wzbogacał swoimi improwizacjami opowiadania czytane przez aktora Bronisława Wrocławskiego.
Zmarł w wyniku nawrotu choroby. Pochowany w części rzymskokatolickiej na Starym Cmentarzu w Łodzi.
Życie prywatne
Syn Marty Połońskiej i aktora Jerzego Połońskiego, starszy brat aktora i reżysera Jerzego Jana Połońskiego. Mąż wokalistki Izy Połońskiej i ojciec Juliana Połońskiego.
Przypisy
- ↑ Wybitny wiolonczelista Dominik Połoński nie żyje, „PolskieRadio.pl” .
- ↑ Anna S. Dębowska, Niezwykle silny wiolonczelista. Jak Dominik Połoński dokonał cudu i przeszedł do historii muzyki, „wyborcza.pl”, 21 czerwca 2018 (pol.).
- ↑ a b c Anna Dębowska: Zmarł Dominik Połoński. Był genialnym wiolonczelistą, który już wcześniej przeżył własną śmierć. Gazeta Wyborcza, 2018-06-20. . (pol.).
- ↑ Chcę więcej, „PolskieRadio.pl” .
- ↑ Bartosz Panek laureatem Prix Italia 2014!, „PolskieRadio.pl” .
- ↑ Aleksandra Rek, Wariacja na wiolonczelę solo, „FilmPolski” (pol.).
- ↑ Polak triumfatorem Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów w Palermo (pol.).
- ↑ Krakowski salon poezji w Łodzi - Instytut Teatralny im. Hertza, „Instytut Teatralny im. Hertza” (pol.).
- ↑ Dominik Połoński. nekrologi.wyborcza.pl, 2018-06-23. .
Linki zewnętrzne
- Dorota Szwarcman – Wiolonczela moja pani („Polityka”, 4 lutego 2003)
- Bronisław Tumiłowicz – Moje serce jest wiolonczelowe („Przegląd”, nr 30, 30 lipca 2006)
- Dorota Szwarcman – Jeszcze zagram („Polityka” nr 43 (2577), 28 października 2006)
- https://hartman.blog.polityka.pl/2018/06/21/pamieci-dominika-polonskiego-1977-2018/