Driady
Dziś chcemy zagłębić się w fascynujący świat Driady. Jest to temat, który przyciągnął uwagę milionów ludzi na całym świecie, od jego wpływu na społeczeństwo po znaczenie w kulturze popularnej. Driady to temat, który wywołał intensywne debaty i wzbudził duże zainteresowanie w różnych obszarach, od polityki po technologię. W tym artykule przyjrzymy się bliżej Driady, badając jego pochodzenie, ewolucję w czasie i jego dzisiejszy wpływ. Dołącz do nas w tej podróży, aby odkryć wszystkie fascynujące aspekty Driady i jego znaczenie we współczesnym świecie.
| nimfy drzew | |
 Evelyn De Morgan: The Dryad (Driada) | |
| Występowanie | |
|---|---|
Driady (lm gr. Δρυάδες Dryádes, łac. Dryades, lp. gr. Δρυάς Dryás, łac. Dryad; od gr. δρῦς drŷs – ‘dąb’, ‘drzewo’) – w mitologii greckiej nimfy drzew. Dokładniej driady były nimfami dębów, choć słowa tego używa się obecnie w odniesieniu do wszystkich drzewnych nimf.
Kultura
Oprócz mitologii, driady pojawiają się również w literaturze i grach fantasy.
Muzyka
W latach 1914–23 Karol Szymanowski stworzył utwór na skrzypce o tytule Driady i Pan.
Saga o Wiedźminie
W Sadze o wiedźminie autorstwa Andrzeja Sapkowskiego driady lub dziwożony to tajemnicze mieszkanki świętego i prastarego lasu Brokilon.
Charakterystyczne dla nich jest zielonkawe zabarwienie skóry. Driady są wyznawczyniami kultu matki natury. Stronią od innych ras i zabijają niemal każdego, kto naruszy ich święty las. Starają się nie włączać do konfliktów i tłumaczą to tym, że natura jest wieczna i będzie trwać nawet po wojnach.
Ich społeczność składa się tylko z kobiet. Młode driady rodzą się z uświęconych związków z elfami lub ludźmi, przy czym zawsze rodzą się dziewczynki. Driady są bezwzględne, mistrzowsko władają łukiem oraz potrafią poruszać się bezszelestnie po lesie.
Zobacz też
Bibliografia
- Aaron J. Atsma: Dryades & Oreiades. theoi.com. . (ang.).
- Władysław Kopaliński: Słownik mitów i kultury tradycji. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1987. ISBN 83-06-00861-8.
_-_The_Nymphaeum_(1878).jpg)