Dydelf białouchy
W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Dydelf białouchy, temacie, który w ostatnim czasie przykuł uwagę wielu osób. Dydelf białouchy to bardzo szeroki i istotny temat w dzisiejszym społeczeństwie, ponieważ ma wpływ na różne obszary codziennego życia. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Dydelf białouchy, od jego pochodzenia i ewolucji po wpływ na kulturę i życie ludzi. Ponadto przeanalizujemy jego znaczenie w obecnym kontekście i to, w jaki sposób wyznacza trendy w różnych obszarach. Jesteśmy pewni, że ten artykuł dostarczy Ci cennych informacji i pomoże lepiej zrozumieć znaczenie i wpływ Dydelf białouchy na dzisiejsze społeczeństwo.
| Didelphis albiventris | |||||
| Lund, 1840 | |||||
| |||||
| Systematyka | |||||
| Domena | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | |||||
| Typ | |||||
| Podtyp | |||||
| Gromada | |||||
| Podgromada | |||||
| Nadrząd | |||||
| Rząd | |||||
| Rodzina | |||||
| Podrodzina | |||||
| Rodzaj | |||||
| Gatunek |
dydelf białouchy | ||||
| |||||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ) | |||||
 | |||||
| Zasięg występowania | |||||
| |||||
Dydelf białouchy, dydelf południowy (Didelphis albiventris) – gatunek ssaka z podrodziny dydelfów (Didelphinae) w obrębie rodziny dydelfowatych (Didelphidae).
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1840 szwedzki przyrodnik i paleontolog Peter Wilhelm Lund nadając mu nazwę Didelphis albiventris. Miejsce typowe to obszar niedaleko Lagoa Santa (20°S 44°W/-19,630000 -43,820000), Minas Gerais, Brazylia. W oryginalnym opisie nie wspomniano o żadnych okazach typowych. Jednak wiadomo o okazie który został odłowiony przez Lunda (sygnatura ZMUC L4), który może być prawdopodobnie uznany za holotyp.
Didelphis albiventris tworzy grupę gatunkową wraz D. imperfecta i D. pernigra. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy.
Etymologia
- Didelphis: gr. δι- di- ‘podwójny’, od δις dis ‘dwukrotny’, od δυο duo ‘dwa’; δελφύς delphys ‘łono, macica’.
- albiventris: łac. albus ‘biały’; venter, ventris ‘brzuch’.
Zasięg występowania
Dydelf białouchy występuje w północno-wschodniej, środkowej i południowej Brazylii, południowo-wschodniej Boliwii, Paragwaju, Urugwaju i Argentynie aż do prowincji Buenos Aires na wschodzie i ekoregionu Monte Desert na zachodzie.
Morfologia
Długość ciała 30–44,2 cm, długość ogona 29–45 cm; masa ciała 0,5–2,5 kg; samce są większe i cięższe od samic. Futro czarne na niemal całej powierzchni ciała.
Środowisko życia
Występuje w różnych środowiskach, od lasów tropikalnych po tereny górzyste.
Tryb życia
Jest zwierzęciem w dużej mierze lub prawie wyłącznie aktywnym w nocy. Jest wszystkożerny. Dobrze się wspina. Biologia rozrodu tego gatunku jest słabo poznana.
Status zagrożenia
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (ang. least concern „najmniejszej troski”).
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b c P.W. Lund. Blik paa Brasiliens Dyreverden før sidste Jordomvæltning. Tredje Afhandling: Fortsættelse af Pattedyrene. „Det Kongelige Danske videnskabernes selskabs skrifter Naturvidenskabelig og mathematisk afdeling”. 8, s. 239, 1840. (duń.).
- ↑ Anonim. Opinion 417. Rejection for nomenclatural purposes of volume 3 (Zoologie) of the work by Lorenz Oken entitled Okens Lehrbuch der Naturgeschichte published in 1815–1816. „Opinions and declarations rendered by the International Commission on Zoological Nomenclature”. 14 (1), s. 1–42, 1956. (ang.).
- ↑ L. Oken: Lehrbuch der Naturgeschichte. T. 3. Cz. 2. Jena: August Schmid, 1816, s. 1147. (niem.).
- ↑ P.W. Lund. Coup-d’œil sur les espèces éteintes de Mammifères du Brésil; extrait de quelques mémoires présentés à l’Académie royale des Sciences de Copenhague. „Annales des Sciences Naturelles, Zoologie”. Secondé serie. 11, s. 233, 1839. (fr.).
- ↑ J.G. Wagner. Diagnosen neuer Arten brasilischer Säugthiere. „Archiv für Naturgeschichte”. 8 (1), s. 358, 1842. (niem.).
- ↑ H.R. Schinz: Systematisches Verzeichniss aller bis jetzt bekannten Säugethiere oder Synopsis Mammalium nach dem Cuvier’schen System. Cz. 1. Solothurn: Verlag von Jent und Bakmann, 1845, s. 504. (niem.).
- ↑ J.G. Wagner. Beiträge zue Kenntniss der Säugthiere Amerika’s. „Abhandlungen der Mathematisch-Physikalischen Klasse der Königlich Bayerischen Akademie der Wissenschaften”. 5, s. 127, 1850. (niem.).
- ↑ R. von Ihering: Os mammiferos do Rio Grande do Sul. 1894, s. 98. (port.).
- ↑ a b F. Ameghino. Contribución al conocimiento de los mamiferos fósiles de la República Argentina. „Actas de la Academia Nacional de Ciencias de la República Argentina en Córdoba”. 6, s. 278, 1889. (hiszp.).
- ↑ J.A. Allen. A preliminary study of the South American opossum of the genus Didelphis. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 16, s. 267, 1902. (ang.).
- ↑ a b C.A. Marelli. Importancia de la Piel de la Comadreja Negra en la Industria Peletera. „La Epoca”. 1930, s. 2, 1930. (hiszp.).
- ↑ C.O.C. Vieira. Lista remissiva dos Mamíferos do Brasil. „Arquivos de zoologia do estado de São Paulo”. 8 (11), s. 345, 1955. (hiszp.).
- ↑ S. Solari, E. Vivar, J.J. Rodríguez, P. Velazco & E. Montesinos: Small mammals: Biodiversity assessment at the Pagoreni well site. W: A. Alonso & F. Dalmeier (redaktorzy): Biodiversity assessment and long-term monitoring, Lower Urubamba Region, Perú. Washington, D.C.: Smithsonian Institution, 1999, s. 139. ISBN 1-893912-00-0. (ang.).
- ↑ a b L.P. Costa i inni, Didelphis albiventris, The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2020-1 (ang.).
- ↑ W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 2. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ K. Kowalski (red.), A. Krzanowski, H. Kubiak, B. Rzebik-Kowalska & L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 56, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Didelphis albiventris. Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) . Johns Hopkins University Press, 2005. .
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Didelphis albiventris Lund, 1840. ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) . American Society of Mammalogists. . (ang.).
- ↑ a b R.S. Voss. An annotated checklist of Recent opossums (Mammalia: Didelphidae). „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 455, s. 34, 2022. (ang.).
- ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 50. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ C.A.R. Dias & F.A. Perini. Biogeography and early emergence of the genus Didelphis (Didelphimorphia, Mammalia). „Zoologica Scripta”. 47 (6), s. 645–654, 2018. DOI: 10.1111/zsc.12306.
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 229, 1904. (ang.).
- ↑ albiventris, The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
- ↑ a b D. Astúa: Family Didelphidae (Opossums). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 5: Monotremes and Marsupials. Barcelona: Lynx Edicions, 2015, s. 160–161. ISBN 978-84-96553-99-6. (ang.).
- ↑ Lynx Nature Books (A. Monadjem (przedmowa) & C.J. Burgin (wstęp)): All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 36. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
Bibliografia
- K. Kowalski: Ssaki, zarys teriologii. Warszawa: PWN, 1971.
- C. Gordon, ''Didelphis albiventris'' , (On-line), Animal Diversity Web, 2004 (ang.).