Ernst Kaltenbrunner
W dzisiejszym artykule poruszymy temat niezwykle istotny i interesujący dla szerokiego grona odbiorców. Ernst Kaltenbrunner to podstawowy punkt wyjścia do zrozumienia wagi tego tematu dzisiaj. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Ernst Kaltenbrunner, analizując jego wpływ w różnych obszarach i jego znaczenie we współczesnym społeczeństwie. Ponadto przedstawimy szereg refleksji i rekomendacji, które pozwolą naszym czytelnikom głębiej zagłębić się w ten temat i zrozumieć jego znaczenie w szerszym kontekście. Dołącz do nas w tej informacyjnej i refleksyjnej podróży po Ernst Kaltenbrunner!
.jpg)
| |
 SS-Obergruppenführer
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1938–1945 |
| Formacja | |
| Stanowiska |
szef Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy |
| |
| Odznaczenia | |
         
| |
Ernst Kaltenbrunner (ur. 4 października 1903 w Ried im Innkreis w Austrii, zm. 16 października 1946 w Norymberdze) – SS-Obergruppenführer, szef Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy (RSHA) w latach 1943–1945, zbrodniarz wojenny.
Życiorys
Uczył się w gimnazjum w Linzu oraz na uniwersytecie w Grazu. W 1926 uzyskał wykształcenie prawnicze i do 1928 pracował jako adwokat w Linzu i Salzburgu. Od 1930 był członkiem austriackiej partii nazistowskiej.
Od 1935 był szefem SS w Austrii. Tuż przed przyłączeniem Austrii do III Rzeszy (12 marca 1938) pełnił funkcję sekretarza stanu ds. bezpieczeństwa w gabinecie Arthura Seyss-Inquarta.
Po Anschlussie pełnił wysokie funkcje kierownicze w SS na terenie byłej Austrii (Ostmark). Za aktywny udział w nim otrzymał stopień SS-Brigadeführera z nominacji Adolfa Hitlera. 11 września 1938 został SS-Gruppenführerem oraz członkiem Reichstagu, a od kwietnia 1941 SS-Obergruppenführerem. 30 stycznia 1943 powołany na szefa Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy (RSHA).
Z jego inicjatywy Adolf Eichmann w kwietniu 1932 r. wstąpił do austriackiej Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotników oraz do SS.
Odpowiedzialny m.in. za Holocaust (w tym działalność Einsatzgruppen) i zbrodnie w obozach koncentracyjnych.
Po wydaleniu Arthura Nebego z NSDAP i SS został jego następcą na stanowisku prezydenta Interpolu.
1 października 1946 został skazany przez Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze na karę śmierci i stracony. Podczas procesu Rudolf Höß, komendant Auschwitz, złożył zeznania, które dowiodły, że Kaltenbrunner doskonale wiedział o tym, co dokładnie działo się w obozach koncentracyjnych. W trakcie procesu Kaltenbrunner zeznał m.in.:
- Wydałem polecenie, aby więźniowie odsyłani do obozu w Mauthausen nie byli źle traktowani.
- Zbrodnie, o których dowiedziałem się dopiero dziś, popełnił Himmler. W kwestii żydowskiej byłem zwodzony, jak wszyscy inni wyżsi urzędnicy.
Pod szubienicą powiedział:
Całym sercem służyłem mojemu narodowi i ojczyźnie. Spełniłem swój obowiązek z interesem państwa. Żałuję, że ci, którzy nami rządzili w tych trudnych czasach, nie zachowali się jak żołnierze i że popełniono tyle zbrodni, ale nie brałem w nich udziału. Niech żyją Niemcy!
Przypisy
- ↑ Kaltenbrunner, Ernst - TracesOfWar.com , tracesofwar.com (ang.).
- ↑ Hannah Arendt: Eichmann w Jerozolimie. Rzecz o banalności zła. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 1987, s. 41–42. ISBN 83-7006-027-7.
- ↑ Taśmy Sassena, 30, s. 3; Ich, AE, s. 67–69.
- ↑ Wołoszański 1995 ↓, s. 245.
- ↑ Wołoszański 1995 ↓, s. 246.
Bibliografia
- Bogusław Wołoszański: Tajna wojna Hitlera. Warszawa: Wołoszański, 1997, seria: Sensacje XX Wieku. ISBN 83-904972-2-0.
- Bogusław Wołoszański: Ten okrutny wiek. Warszawa: Wołoszański, 1995, seria: Sensacje XX Wieku. ISBN 83-904972-0-4.
| Skazani na karę śmierci | |
|---|---|
| Skazani na dożywotnie pozbawienie wolności | |
| Skazani na 20 lat pozbawienia wolności | |
| Skazani na 15 lat pozbawienia wolności | |
| Skazani na 10 lat pozbawienia wolności | |
| Uniewinnieni | |
| Nieosądzeni |
