W dzisiejszym świecie Feliks Prusak to temat, który zyskał na znaczeniu w różnych obszarach. Od edukacji po technologię, przez politykę i zdrowie, Feliks Prusak przykuł uwagę różnych aktorów i wywołał szeroką debatę w społeczeństwie. W miarę upływu czasu staje się oczywiste, że Feliks Prusak to problem, którego nie można ignorować, ponieważ jego wpływ jest coraz bardziej odczuwalny w codziennym życiu ludzi. W tym artykule przeanalizujemy różne aspekty związane z Feliks Prusak, aby zrozumieć jego znaczenie i implikacje, jakie ma w naszej obecnej rzeczywistości.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
profesor nauk prawnych | |
Specjalność: prawo karne procesowe, prawo karne skarbowe, kryminologia, prawo celne, prawo dewizowe, prawo handlowe | |
Alma Mater | |
Doktorat | |
Habilitacja | |
Profesura | |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia |
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu |
Odznaczenia | |
Feliks Prusak (ur. 20 listopada 1939 w Inowrocławiu) – polski prawnik, adwokat, profesor nauk prawnych, nauczyciel akademicki wielu uczelni.
Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu. Studia prawnicze odbył na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu w latach 1957–1962. Bezpośrednio po ukończeniu studiów podjął pracę naukowo-dydaktyczną na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz równolegle rozpoczął aplikację sądową w Sądzie Wojewódzkim w Bydgoszczy. Działalność prawniczą realizował w Prokuraturze Powiatowej w Toruniu, a następnie w Prokuraturze Wojewódzkiej w Bydgoszczy oraz kontynuował jako Wiceprokurator Prokuratury Generalnej w Warszawie.
Stopień naukowy doktora prawa uzyskał na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego dnia 23 października 1967 na podstawie opublikowanej drukiem rozprawy doktorskiej „Podstawy rewizji w polskim procesie karnym”. Stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie procedury karnej uzyskał na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego dnia 11 czerwca 1975. Tytuł opublikowanej rozprawy habilitacyjnej „Pociągnięcie podejrzanego do odpowiedzialności w procesie karnym”.
Tytuł naukowy profesora nauk prawnych uzyskał na mocy uchwały Rady Państwa z dnia 12 grudnia 1982. Pracę naukowo-dydaktyczną wykonywał m.in. jako nauczyciel akademicki Uniwersytetu Szczecińskiego, Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Pełnił funkcję sekretarza naukowego w Instytucie Problematyki Przestępczości oraz zastępcy dyrektora Instytutu Prawa. Był dyrektorem Instytutu Prawa i Administracji w Uniwersytecie Szczecińskim. Sprawował obowiązki prorektora tego Uniwersytetu do spraw badań naukowych i współpracy z zagranicą. Był również dziekanem Wydziału Prawa i Administracji w kilku niepublicznych uczelniach akademickich w Warszawie (Uczelnia Łazarskiego, Uczelnia im. H. Chodkowskiej, Wyższa Szkoła Menedżerska). Jako adwokat wykonywał zawód w Szczecinie i Warszawie. Został uhonorowany przez Naczelną Radę Adwokacką odznaczeniem „Adwokatura Zasłużonym”. Specjalista z zakresu prawa sądowego oraz prawa i postępowania karnego, a także prawa i postępowania karnego skarbowego oraz prawa celnego, dewizowego i podatkowego. Ekspert kilku Komisji Sejmu i Senatu RP. Członek Rady Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów II Kadencji.
Jest autorem ponad 300 publikacji, w tym: 45 pozycji książkowych i monografii, trzech komentarzy do prawa karnego skarbowego oraz pierwszego komentarza do nowego kodeksu postępowania karnego, ustawy prawo celne, ustawy prawo dewizowe i ustawy prawo o zobowiązaniach podatkowych; jest także autorem kilku podręczników akademickich.
Odznaczony jest m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1975) oraz Medalem Edukacji Narodowej (2001).