Filoteusz z Pskowa

W dzisiejszym świecie Filoteusz z Pskowa stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum populacji. Wraz z postępem technologii i globalizacją firma Filoteusz z Pskowa stała się istotnym elementem codziennego życia ludzi, wpływając na wszystko, od sposobu, w jaki się komunikują, po sposób przeprowadzania transakcji biznesowych. Znaczenie Filoteusz z Pskowa przekroczyło granice i stało się tematem debaty w różnych obszarach, generując sprzeczne opinie i stawiając na stole potrzebę refleksji nad jego konsekwencjami dla dzisiejszego społeczeństwa. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom i badaniom na temat Filoteusz z Pskowa, aby zrozumieć jego wpływ i znaczenie dzisiaj.

Filoteusz
Kraj działania

Carstwo Rosyjskie

Data urodzenia

ok. 1450

Data śmierci

1525

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

XV wiek

Filoteusz z Pskowa (ros. Филофе́й, Fiłofiej; ur. ok. 1450, zm. 1525) – rosyjski mnich, uczony, mnich monasteru Przemienienia Pańskiego Eleazara Pskowskiego.

Informacje biograficzne na jego temat ograniczają się do wiedzy o jego istnieniu i zamieszkiwaniu w monasterze Przemienienia Pańskiego Eleazara Pskowskiego. Zainteresowanie Filoteuszem pojawiło się w latach 60. XIX w. po wydrukowaniu jego tekstów w piśmie Prawosławnyj sobiesiednik. W jego liście przedstawionym być może Iwanowi III, a z pewnością Wasylowi III wyłożona została teoria Trzech Rzymów, zgodnie z którą po upadku starożytnego Rzymu w 476 i Konstantynopola w 1453 Moskwa miała stać się centrum świata, czyli „trzecim Rzymem”, a czwartego miało już nie być. Upadek „starego” i „nowego” Rzymu Fiłofiej tłumaczył tym, że zarówno jeden, jak i drugi sprzeniewierzyły się prawdziwej wierze — prawosławiu — i za to spotkała je „kara boska”.

Koncepcja ta stała się oficjalną ideologią i wytłumaczeniem dla ekspansywnej polityki Księstwa Moskiewskiego, później Cesarstwa Rosyjskiego.

Przypisy

  1. ПОСЛАНИЯ СТАРЦА ФИЛОФЕЯ.
  2. Billington J. H.: Ikona i topór. Historia kultury rosyjskiej. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2008, s. 53–54. ISBN 978-83-233-2319-8.
  3. Szczipanow 1969 ↓, s. 129.
  4. Billington J. H.: Ikona i topór. Historia kultury rosyjskiej. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2008, s. 75. ISBN 978-83-233-2319-8.

Bibliografia