W artykule o Francisco Madero zagłębimy się w temat niezwykle ważny i interesujący dla szerokiego grona odbiorców. W następnych kilku linijkach szczegółowo zbadamy ten temat, analizując jego różne aspekty i przedstawiając pełną i szczegółową wizję. Od wpływu na społeczeństwo po globalne implikacje, Francisco Madero to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Mamy nadzieję rzucić światło na ten temat i zapewnić naszym czytelnikom głębokie i wzbogacające zrozumienie poprzez dane, referencje i analizy ekspertów.
Data i miejsce urodzenia |
30 października 1873 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
22 lutego 1913 |
Prezydent Meksyku | |
Okres |
od 6 listopada 1911 |
Poprzednik | |
Następca |
Francisco Indalesio Madero González (ur. 30 października 1873 w San Pedro, zm. 22 lutego 1913 w mieście Meksyk) – meksykański polityk. Prezydent Meksyku w latach 1911–1913.
Urodził się w San Pedro w stanie Coahuila, w jednej z najbogatszych rodzin w Meksyku. Jego przodkowie wywodzili się z Portugalii. Kształcił się w Stanach Zjednoczonych, także na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. W tym czasie przyjął hinduizm, został wegetarianinem i abstynentem. Zajmował się też homeopatią.
Madero był jednym z liderów opozycji przeciwko dyktaturze Porfirio Díaza – założył partię Nacional Antirreleccionista. Za działalność polityczną został aresztowany. Po uwolnieniu z więzienia uciekł do San Antonio w Teksasie. W manifeście politycznym Plan San Luís Potosí, nawoływał do wybuchu powstania przeciw dyktaturze Porfirio Díaza oraz odzyskania przez meksykańskich Indian ziemi zawłaszczonej przez wielkich właścicieli ziemskich. Jego słowa początkowo spotkały się z nikłym odzewem, jednak stopniowo zyskiwał zwolenników, wśród których byli i rewolucjoniści Emiliano Zapata i Pancho Villa. W 1911 Diaz został zmuszony do ustąpienia ze stanowiska i udał się na wygnanie, a Madero wybrano prezydentem Meksyku.
Jako prezydent nie był w stanie poradzić sobie z konfliktem interesów, jaki zaistniał między popierającymi go grupami społecznymi. Pierwsi zbuntowali się chłopi, niektóre jego reformy i posunięcia nie podobały się także w kręgach wojskowych. 18 lutego 1913 został obalony przez Victoriano Huertę, cztery dni później zamordowano go na jego rozkaz.