Go-Saga

Dziś Go-Saga pozostaje aktualnym tematem i interesuje wiele osób. Wraz z postępem technologii i globalizacją Go-Saga stał się centralnym punktem dyskusji w różnych obszarach. Zarówno na poziomie osobistym, jak i zawodowym ludzie nadal szukają informacji, porad i opinii na temat Go-Saga. Wraz z ewolucją społeczeństwa zmienia się sposób, w jaki Go-Saga wpływa na nasze życie. Dlatego ważne jest, aby dokładnie poznać różne aspekty związane z Go-Saga, aby zrozumieć jego wpływ na nasze codzienne życie i otaczający nas świat.

Go-Saga
Imię japońskie
Kanji

後嵯峨天皇

Ilustracja
ilustracja herbu
Cesarz Japonii
Okres

od 1242
do 1246

Poprzednik

Shijō

Następca

Go-Fukakusa

Dane biograficzne
Data urodzenia

1 kwietnia 1220

Data śmierci

17 marca 1272

Miejsce spoczynku

Saga no minami no misasagi (Kioto)

Ojciec

Tsuchimikado

Dzieci

Go-Fukakusa,
Kameyama

Cesarz Go-Saga (jap. 後嵯峨天皇 Go-Saga tennō; , ur. 1 kwietnia 1220, zm. 17 marca 1272 r.) – 88. cesarz Japonii, według tradycyjnego porządku dziedziczenia.

Życiorys

Przed wstąpieniem na tron nosił imię książę Kunihito (jap. 邦仁親王 Kunihito-shinnō). Był drugim synem cesarza Tsuchimikado.

Został wypędzony przez ojca i wychowywał się na dworze matki. Po śmierci cesarza Shijō tron pozostawał opuszczony przez 11 dni. Pod naciskiem sioguna, Go-Saga został osadzony na tronie. Go-Saga panował w latach 1242-1246. W 1246 r. abdykował na rzecz swojego syna cesarza Go-Fukakusa.

W 1260 r. jego drugi syn objął tron cesarski jako cesarz Kameyama. Sam usunął się do klasztoru. Jego dwaj synowie dali początek dwóm liniom cesarskim, które w dalszym etapie historii Japonii rywalizowały z sobą.

Mauzoleum cesarza Go-Saga znajduje się w Kioto. Nazywa się ono Saga no minami no misasagi.

Przypisy

  1. a b Kunaichō: 後嵯峨天皇 (88)
  2. Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, pp. 245-247; Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki. pp. 228-231.
  3. Varley, p. 228; Titsingh, p. 245.
  4. Titsingh, p. 245; Alexandrowicz, Jerzy et al. (1902). "Japonia," Wielka encyklopedya powszechna ilustrowana, Vol. 31, p. 625.

Bibliografia